Zoals Ton al vermeldde ben ik gisteren strompelend aangekomen in een leuke refuge in Granon. We kregen een ruime kamer voor zes personen en er was lekker veel ruimte tussen de bedjes deze keer. Twee meter of zo. Heb het wel eens anders meegemaakt, dat als ik mijn arm opzij deed ik gelijk m'n buurman te pakken had 😂.
We hebben gezellig gegeten met twee mensen uit Californië, een Zuid-Afrikaans echtpaar, drie Duitsers en een Fransoos.
De brandweerman en z'n nurse uit Californië speelden een beetje de bindende factor. (Vroeg waar iedereen vandaan kwam etc.)

Na het eten gingen ze allemaal naar de kerk. Daar trouwde een Camino-echtpaar dat zich vier jaar geleden tijdens de Camino in Granon had leren kennen
Hoe romantisch kan het zijn? Maar deze Tegelse muts ging lekker naar bed.

Het was drie uur s nachts, ik werd wakker en stootte per ongeluk m'n buiktasje met inhoud op de grond. Wat een herrie zeg. Alles lag over de vloer verspreid. Telefoon, oplader, portemonnee, nageletui zonnebril, pen, spork etc. "Wat doe je " hoor ik van boven me sissen.
"Nou ik had zin om eens van alles op de grond te gooien!" sis ik terug en er is niemand wakker geworden. Toevallig draaiden ze zich wel allemaal tegelijk om! Behalve de Fransman naast me, die zag ik kijken en hoorde hem denken nondeju Hollandaise terrible. Ik had 's middags al een praatje met hem gemaakt. Hij leek me geen gemakkelijk type kwam uit Orleans en vroeg of ik die stad kende. Oui monsieur, ik know Orleans.
Ik ging dwars over m'n bedje op m'n buik liggen, zette m'n mijnwerkerslampje op en grabbelde zo zachtjes mogelijk m'n spullen weer bijelkaar.
Ik bedacht me dat ik maar gelijk van de gelegenheid gebruik moest maken om naar de wc te gaan. Was dat ook weer gebeurd. Heel zachtjes maakte ik de deur open maar "shit" met een knal viel de deur weer dicht in het slot.
Iedereen was 's morgens toch vriendelijk tegen me tijdens het ontbijt.

We hebben vandaag (ondanks mijn blisters) toch heerlijk gelopen.
17 kilometer door glooiende graanvelden die nu alle schakeringen van groen vertonen. Daar tussendoor (ondanks de armoedigheid) prachtige oude Spaanse dorpjes.

We zijn aangekomen in de leuke en gezellige plaats Belorado en hebben een kamer aangewezen gekregen met drie Franse dames en een Iers meisje.

We zijn van plan als het kan alleen nog particuliere refuges te boeken. Het is wel wat duurder maar ik heb het een beetje gehad met de zusters en paters.
Streng regiem, je wordt soms wel om zes uur gewekt met gregoriaans gezang maar ze zijn vaak gewoon onvriendelijk.

Op dit moment zitten we met een pilsje gezellig op een terras maar door het gekakel van de Spanjaarden rondom me heen kan ik me niet meer concentreren. Dus tot volgende keer maar weer.

Camino groetjes,

Els

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog