Arcade Soutomaior > Pontevedra 13km

Gisteren weer gedoe met m'n rug. Eigenlijk ging 't best goed. Ik kon weer zelf m'n sokken aantrekken en gewoon opstaan en dat ondanks de slechte bedden.
Dus lekker op pad. Bij het eerste terras na een uurtje of twee uitgebreid koffie gedronken. Ik moest nog even naar de wc en ja hoor alweer een scheut van jewelste. "Nou gaat ook wel weer over" dacht ik nog en maar weer verder.
Aangekomen bij ons hotel (deze keer) wilde ik lekker gaan douchen maar de douchekop maakt 'n gekke beweging dus kon ik de hele badkamer gaan dweilen. En toen ging t goed mis!!!
Wij gingen naar de farmacia (waarvan er hier op elke hoek van de straat wel eentje van is). Ik vroeg eerst maar eens: do you speak english?
Ja dat sprak ie gelukkig a little bit. Ik legde m'n probleem uit . De super aardige en geduldige apotheker had wel wat te bieden. Pleisters op natuurlijke basis met arnica😊😊en ibuprofen maar effe 600 mg. 😡😡Dat eerste sprak me wel aan maar ibuprofen 600 mg? Ik vertelde hem dat 't in Nederland alleen op doktersvoorschrift gegeven werd.
De arme man kreeg geloof ik 't heen en weer van me maar bleef geduldig en zei ingeval ik geen bloedverdunners slikte of andere medecijnen nam, ik die rustig kon nemen weliswaar met omeprazol (maagbeschermer). Ik had nog net de tegenwoordigheid van geest om niet te zeggen: I don't like pillows.😂😂. Maar oke als ik me dan toch moet drogeren dan maar goed.
We zijn daarna nog wat gaan eten en troffen een Engels sprekende Spaanse. Ze had met een vriendin uit Zwolle op een berg in Valencia gewoond😮😮. Ze zag m'n doos pillen die ik niet in mijn buiktasje kreeg en keek er zo veelbetekenend naar, dat ik me verplicht voelde haar uit te leggen wat de reden was dat ik die meezeulde. Ze stelde voor om me in contact te brengen met een vriend die chiropraktiker was. Daar ik niet zoveel op heb met krakers wimpelde ik haar voorstel vriendelijk af maar de dame gaf niet op. Ze had thuis nog een of andere table om oefeningen op te doen of zoiets 😕😕(wazig verhaal waar ik niks van snapte).
Ton vertrouwde het niet helemaal (ze had groen haar) en ik zei dat ze very kind was maar dat ik meer voelde voor de pillows😄😄😄!!!!
I love pillows.😁😁😁😁
Om een lang verhaal kort te maken. Ik heb een ibuprofen genomen maar die rommel neem ik dus niet meer in. De pleisters zijn super.
Heb er gisteren een op m'n rug geplakt en vannacht voelde ik de pijn langzaam wegtrekken. Moest ze 24 uur laten zitten.
Vanmorgen gewoon sokken aan kunnen trekken, bukken, opstaan etc.

Dus nu weer op pad. We hadden ons voorgenomen om een paar dagen kortere routes te nemen maar het traject is zo bergachtig dat we er toch nog steeds zo'n vier a vijf uur overdoen.
Zo ook vanmorgen. Het begon het met fikse klimmen. (Gelukkig wel meestal geen keienpaadjes). Dat ging een paar uurtjes door totdat we in de buurt van Pontevedra kwamen. Daar werd 't vlakker en liepen we een kronkelige paadje van 'n paar km langs een beekje. Volgens Ton het mooiste stukje tot nu toe (ziefoto). Ik hou zelf meer van mooie vergezichten.
Rond 1uur aangekomen in een hostel aan de rand van Pontevedra.
Maar weer douchen, wassen, even uitrusten en dan naar 't centrum (2 km verderop) om wat rond te kijken en te eten.

Groetjes van ons.
Els

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog