Gisteravond hebben we heerlijk gegeten bij Belgische Christine. We waren met z'n negenen . Twee Amerikanen, twee Italianen, Hannah, een Hollandse, Christine zelf Ton en ik. Omdat de Italianen geen Engels spraken en de rest geen Italiaans konden we het gesprek niet centraal houden. Het bleef een beetje bij wat flauwe kul.
Effe geen pelegrinosmenu maar heerlijke courgettesoep, salades, macaronischotel en ijs toe.
In 2016 zijn ze van KRO's Kruispunt bij haar langs geweest en hebben er twee dagen gefilmd (staat nog op YouTube). Ze verdient het want ze maakt er echt wat van.
Haar refuge, waar we ook sliepen, was een oud pand dat ze helemaal opgeknapt had. Heel karakteristiek en sfeervol. Ze vroeg acht euro om te slapen en voor het eten en ontbijt vroeg ze een donatie.
Na het ontbijt vanmorgen gingen we op pad. Na een paar kilometer kwamen we langs een slapend dorpje en daarna door een mooi heuvelachtig gebied dat zich uitstrekte tot Astorga. Halverwege zagen we een soort van hutje waarbij een goed uitziende en knappe man van alles uitgestald had om te eten en te drinken.
Koffie, thee wel tien soorten, eieren, salades, allerlei soorten vers fruit, allerlei soorten sappen en cake. Je kunt het zo gek niet bedenken of hij had 't. Je mocht pakken waar je zin in had en dat alles tegen een donatieva. Rond zijn hutje had hij een prachtige goed verzorgde tuin aangelegd. Hij woonde er zomer en winter zonder elektriciteit water of verwarming ver van de bewoonde wereld. Ook hij is in Nederland op tv geweest bij een programma over de Camino. Er lopen toch prachtige mensen rond op onze aardbol.
Om elf uur waren we in Astorga waar we eerst de kathedraal bezochten maar omdat er een mis bezig was konden we er niet in. Vanmiddag nog maar eens terug.
Dat was 't weer tot zover,
Groetjes
Els

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog