Gisteren kwamen we terecht in een hostel dat veel weg had van een mooi nieuw Nederlands ziekenhuis. Uiterst hygiënische douche- en toiletruimte ook.
Wij lagen op de eerste verdieping op "caminologie". Bij ons lag ook een caminostel (zij uit Australië en hij uit Amerika) dat last had van hun hormonen. Verder een dwangmatige yoga juf uit Amerika die te pas en te onpas overal met een big smile (grijns) haar yoga kunsten vertoont. Verder een Amerikaanse die dusdanig pijn aan haar been had, dat ze besloot om voor een verkorte versie te gaan. Ze zou de volgende dag de trein nemen en een stukje verder reizen om daarna de laatste honderd kilometer te lopen.
De yoga juf vermeldde nog dat ze de volgende dag jarig was maar dat op een zodanige manier dat ik me afvroeg of ik er iets mee moest.
Ton stelde voor om haar matras midden in de kamer te leggen maar ik voelde er meer voor haar bed te versieren met m'n sjaal.
Maar misschien zou ik die niet meer terugkrijgen omdat ze wellicht zou denken dat het een kadootje betrof.

Vanmorgen zijn we om zeven uur vertrokken vanuit Ponferrada naar Villafranca del Bierzo. Het was heerlijk wandelweer door leuke dorpjes en mooie glooiende landschappen. In Villafranca aangekomen bleek echter dat het hostel dat we geboekt hadden gesloten was.
Volgens een buurman die druk gebarend uit het raam zat te oreren was het al een tijdje dicht.
Shit shit.! !!! En waar zijn onze rugzakken die ook naar dat adres vervoerd zouden worden??

Ton vertelt nu de rest van het verhaal.

Groetjes Els

Niet opgelicht maar opgelucht!

Eerst heb ik de website geraadpleegd van het bewuste adres en beide telefoonnummers gebeld die vermeld stonden, maar uiteraard geen gehoor. Wat nu??
Tegenover de plek waar we waren bevond zich oa een richtingaanwijzer naar het plaatselijke VVV-kantoor. Daar aangekomen bleek ook dat gesloten, omdat de beheerder (of beheerster) met een groep op tour was door de stad.
Een goedwillende buurman wees ons de weg naar het politiebureau. Ik wilde erheen, omdat ik bij de reservering ook mijn creditcard-gegevens verstrekt had en we het gevoel kregen opgelicht te worden.
We begonnen ons wel af te vragen hoe het verder zou moeten.

Op weg naar het politiebureau kwamen we nogmaals langs het gesloten adres maar vlak erbij lag een albergue. We besloten eerst maar eens te kijken of we daar onderdak konden krijgen en dat lukte. Het was bovendien ook nog een mooi adres wel weer met stapelbedden maar allez, een kniesoor die daar in zo'n situatie dan op let.

Toen nog onze rugzakken. Het transportbedrijf dat deze albergue voor andere gasten zou aandoen moest nog komen. Vermoedelijk hadden zij onze rugzakken ook aan boord. Maar helaas dat bleek niet het geval.
Na wat heen en weer gebel bleken ze bij een andere albergue te zijn afgeleverd en de eigenaar heeft ze voor ons opgehaald.

Mijn creditcard heb ik tenslotte voorlopig laten blokkeren. Ik heb geen zin me door een of andere gehaaide Spaanse bij de neus te laten nemen.

Trouwens......mijn huiswerk had ik vantevoren sowieso niet goed gedaan.
Ik bleek te hebben geboekt bij een restaurant maar men nam mijn reservering gewoon aan. Nog meer reden dus om te veronderstellen dat het geen zuivere koffie was.

Maar.....eind goed al goed!

Ton

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog