Gisteren in Rabanal nog effe een zeer oud kerkje bezocht. Eindelijk een kerkje dat open was en waar je een echt kaarsje aan kunt steken. De mystieke uitstraling ervan was indrukwekkend.
Daarna nog even m'n voeten laten masseren in een oud tuinhuis dat door een gordijn gescheiden was van een fietsenstalling. Ik had van te voren de vertaling in het Spaans opgezocht van het woord zachtjes maar de masseuse begon gelijk zo heftig te masseren dat ik ter plekke het woord weer vergat . :"au pain eh you hurt me" Ze begon te lachen en ging vrolijk verder met de be(mis)handeling. Als ik het goed begreep was ik volgens haar door mijn blaren verkeerd gaan lopen waardoor sommige spieren wat verkrampt waren. Ik gunde haar het voordeel van de twijfel en beet me door de massage heen zodat het Spaanse kreng haar werk kon doen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb vandaag weinig last van m'n voeten gehad.

Over vandaag.
Deze tocht zal ik niet gauw vergeten. Door kou en mist klommen we naar 1500 meter naar Cruz de Ferro. Het laatste stuk toen we zicht kregen op het monument was raar genoeg magisch te noemen. Een rij mensen allen stil en in zichzelf gekeerd in de mist lopend naar dit misschien wel hoogtepunt van de Camino.
We hebben de steentjes neergelegd en foto's gemaakt.
Daarna verder gelopen naar Manjarin (zie foto) wat oude krotjes bij elkaar met een soort van winkeltje beheerd door een man in de kleding van de vroegere Tempeliers. We hebben er koffie gedronken uit een smerige kan maar op de Camino kijk je niet zo nauw. De koffie smaakte me lekker en er werd mooie muziek gedraaid.
Daarna verder geklommen naar het hoogste punt van de Camino de Collado de las Antenas op 1515 mtr. waar ik zelf een persoonlijke ervaring beleefde.
Na een fenomenaal mooie afdaling (natuurlijk weer via steile keienpaadjes) kwamen we om half twee in Acebo aan. Na de afdaling naar Roncevalles in de Pyreneeën was dit voor mij nu wel te doen.

Ons overnachtingsadres is een nieuwe nogal sfeerloze refuge (hostel) waar we de kamer delen met een paar Finse vrouwen.

Ook nu weer geldt dat woorden te kort schieten om uit te drukken hoe ik deze dag ervaren heb.

Tot volgende keer.
Els

NB we hebben nog een paar filmpjes gemaakt. Die probeer ik morgen op YouTube te plaatsen. Het netwerk is in dit bergdorpje te zwak.
Ton

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog