Vannacht allebei nauwelijks geslapen. Ik nog een uurtje of drie maar Els nagenoeg helemaal niet.
Desondanks wachtte vanochtend een fikse tocht van ruim 21km.
Omdat we niet konden slapen waren we al vroeg uit de veren maar gelukkig konden we in het dorpje al om 6.00uur terecht voor een ontbijtje (met vers geperste jus).
Om half zeven vertrokken we voor onze tocht naar Granon. Het traject beloofde niet al te zwaar te zijn en dat was het dan ook niet. Af en toe een stijging van een paar honderd meter daar draaien we onze voeten al niet meer voor om.
Na een kilometer of 6 a 7 stond er al een fruit- en snuisterijenverkoper langs een van de veldwegen. Slimme jongens: je mag zelf weten wat je betaalt dus eigenlijk betaal je altijd veel te veel. Maar ach wat maakt het uit. Je bent al lang blij dat er iemand zijn waar staat aan te prijzen.

Een stukje verder bereikten we Ciruena waar de plaatselijke Rioja Alta golfclub op hun overigens fraaie locatie, een speciaal pelgrimsrestaurant runt.
De golfbaan grensde aan een nieuwbouwwijk type Vinex. De sporen van de crisis (die in Spanje diep heeft ingegrepen) waren hier goed zichtbaar. Er stond nog gigantisch veel leeg en te koop terwijl het zichtbaar toch al enkele jaren oud was.

Na de inwendige mens te hebben versterkt gingen we op pad naar Santa Domingo de la Calzada. De plaats is over de hele wereld bekend om zijn prachtige kathedraal maar met name vanwege het pluimvee dat er in huist (ik zag in ieder geval een haan en ik meen ook een kip maar op de foto 4 is dat nauwelijks te zien). Waarom die beesten hier huizen moet je zelf maar even googelen.

Langzaam begon de vermoeidheid bij Els toe te slaan en we besloten een taxi te nemen voor de resterende 7km.
Maar......dat was buiten de Spaanse waard gerekend. Het was zaterdag, de winkels waren open, er was vanalles te doen dus omstanders maakten ons duidelijk dat de wachttijd een a twee uur kon bedragen.
Els hakte daarop de knoop door en gaf aan door de zure appel heen te willen bijten en het slotstuk ook maar met de benenwagen af te leggen.
Nou.....dat heeft ze geweten! Bekaf was ze.

Gelukkig bleek de albergue waar we gereserveerd hadden top en dan is het leed ook wel weer redelijk snel geleden. Straks met de hele bubs gezamenlijk aan tafel voor een soort van Spaanse goulash met salade.
Morgenochtend staat er een variant op een ontbijtbuffet gereed en op dit adres wordt je er niet om acht uur uitgejaagd. Klantvriendelijkheid schrijven ze hier met hoofdletters.

Ton

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog