Gisteren hadden we ons aanvankelijk voorgenomen het klooster in Samos nog te bezoeken maar dat is er niet meer van gekomen.
In plaats daarvan heb ik mijn voeten, onderbenen en knieën heerlijk laten masseren terwijl Els ondertussen bezig was haar reisverslag te schrijven en een volgende accommodatie te zoeken.
Tegen zessen naar de "huiskamer" gegaan voor koffie, een glas sangria, wat tapas en een kennismaking met de exploitante en de overige gasten.
Het was een geanimeerd gesprek waarbij wij de enige niet Amerikanen waren. Ook de exploitante is een Amerikaanse die deze zaak heeft overgenomen van een ouder echtpaar, nadat zij er tijdens haar Camino mee kennis had gemaakt.
Aansluitend gaan eten in een plaatselijk hotel waarbij voor 12euro nu eens wat anders en lekkerders geboden werd.
We begonnen met een heerlijke vissoep (zie foto) en aansluitend had Els stoofvlees en ik konijn met champignons, beide geserveerd met brood. De afsluiter was zoals meestal ijs, waarbij Els koos voor vienetta waar de ober nog een scheutje whisky overheen drappeerde.
Ik koos voor op zijn Duits "Eis am Stiel".
Omdat we vanmorgen vroeg op pad wilden en het ontbijt voor ons te laat kwam gisteren in een tegenover liggende winkel nog wat ingeslagen dat we vanmorgen bij de koffie konden nuttigen.
Vervolgens om 6.20uur op pad voor een trip naar Rente.
Het eerste gedeelte ging vlot langs de hoofdweg naar Sarria. Maar al snel toch weer het nog schemerachtige bosgebied in met weer enkele flinke klimmen waar Els niet echt blij van werd. Maar daarna werd het parcours wat gemakkelijker en het terrein wat meer open.
Wat dat laatste betreft wil ik nog wel even kwijt hoe geweldig mooi de loofbossen en randbegroeing in grote delen van de Camino in dit gebied zijn. Honderden oude vaak kolossale kastanjes en eiken geven deze bossen iets heel bijzonders.

Bij de nadering van Sarria voorspelde de lucht niet veel goeds. We waren nog maar net aan de rand of we moesten al een schuilplaats opzoeken want er barstte een hevig onweer los. Op een gegeven moment zagen we de bliksem vlak tegenover ons inslaan gevolgd door een mega donderslag. Er kwam een Koreaan aangerend die zich rot geschrokken was vanwege de trilling en het geraas in de bovengrondse bedrading. Ook een hond rende zenuwachtig en bang in het rond en kroop uiteindelijk achter iemand anders in onze schuilplaats weg.
Enfin, na een half uur liet het wat na en besloten we het erop te wagen en naar het eerste het beste restaurant te gaan. We waren per slot van rekening al een uur of vier onderweg. Die zaak bleek maar vijftig meter verderop te liggen en maar goed ook. We waren nog niet binnen of het begon weer van voren af aan. Regen die met bakken uit de hemel viel en opnieuw zwaar onweer. Na wat koffie en wat fris en toen de bui wat naliet hebben we besloten een taxi te nemen. De verwachting voor de eerste uren was niet al te best (hetgeen trouwens ook voor morgen geldt maar dat zien we dan wel weer). Een vrouw die er ook schuilde vroeg of we de taxi konden delen. Zo gezegd zo gedaan.
Aangekomen op ons overnachtingsadres moest Els weer even slikken. Het bleek een afgelegen (wel aan de route) grote tot casa rural verbouwde boerderij. Wij waren er eigenlijk te vroeg, de kamer was nog niet klaar. Maar bij nader inzien blijkt het volgens mij best goed te zijn en de exploitante is vriendelijk en behulpzaam, meer dan de oude vrouw die ons binnen liet en die nogal bars was.
Els is intussen in bad geweest, het eerste adres met een voor Camino-begrippen luxe badkamer. Zo meteen lunchen. Het onweert trouwens nog steeds.

Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.

Groetjes Ton

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog