Hallo beste volgers,

Gisteravond hebben we in El Burgo Ranero, voor het eerst sinds de start van onze camino, een tafeltje voor ons tweeën gehad. Het eten was daardoor wat meer ontspannen dan anders omdat je onwillekeurig toch enigzins rekening houdt met al die "buitenlanders". En tijdens het eten eens gewoon je moerstaal kunnen spreken is ook wel weer eens lekker.
Het eten was prima en de kaart bood wat meer variatie dan op andere plaatsen.
Els had als voorgerecht meloen met (Spaanse) ham, ik gestoofde artisjokken met zo'n zelfde ham. Het hoofdgerecht voor Els was flinterdun kalfsvlees en ik kreeg konijn geserveerd, beide met huisgemaakte frites. Het ijsje als nagerecht en de koffie waren prima afsluiters. De fles rode wijn werd net als op de meeste plekken erg koud aangeboden. Dat komt mijns inziens de smaak niet ten goede. De flessen vermelden doogaans ook niet van welk druivenras de wijn gemaakt is. Zal dus wel chateau peregrino zijn😜.

Vanmorgen zouden we in principe wat langer in bed kunnen blijven omdat we een wat kortere tocht gepland hadden. Maar daar waar Els thuis zelden voor 8.00uur op is, stond ze nu al om half zes naast het bed te dansen. Zo zie je maar de Camino doet rare dingen met mensen😊. Ik ben vervolgens op de tablet maar eerst de krant gaan lezen.

Na het ontbijtje zijn we rond half zeven vertrokken voor een tripje van een kilometer of 13. Heerlijk wandelweer waardoor we onze fleece vesten al snel konden uitdoen. De tocht voerde nog steeds over de Meseta, een kolossale hoogvlakte die zich uitstrekt van Burgos tot Leon.
Het gedeelte waar we vandaag liepen was vrij stil. Kilometers langs 'n weg en tussen twee spoorlijnen waar in 4 uur tijd hooguit zo'n 20 auto's, 1 scooter, 1 brommobiel en een stuk of 5 treinen passeerden.
Daarbij kwamen dan wel nog een fietser of 50 die ook de Camino afleggen en wat lopers, maar van die laatste groep waren het er veel minder dan tot dusver gebruikelijk. Waar ze gebleven zijn is ons een raadsel. Blijkbaar mijden nogal wat mensen de Meseta, die zullen we dan vanaf Leon wel weer terugzien.
Als je de tijd hebt om deze aantallen in je op te nemen is de omgeving, in ieder geval voor mij, niet al te inspirerend maar dat komt binnenkort wel weer.
Ook qua foto's hebben we deze keer niet veel te bieden alhoewel de zonsopkomst erg fraai was. Foto 3 betreft een zelfrijdende beregeningsinstallatie zoals je die in Spanje maar ook onderweg ook in Frankrijk regelmatig ziet. Maar deze is wel mega groot. Hij bestrijkt naar schatting een 400 meter breed perceel.
De laatste drie zijn van ons overnachtingsadres van vandaag.

Groetjes,
Ton

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog