Dag 1 Matoshinos naar Vila do Conde 24 kilometer.

Eerst nog ff over gisteravond: Jesus wat was 't snikheet op dat zolderkamertje met alleen een klein dakraampje dat maar tien centimeter open kon. We hadden wel de luxe van een ventilator waardoor ik gelijk in de keuzestress schoot. Voor m'n rug slecht maar voor de rest wel een tikkeltje verlichtend. Omdat de mens altijd kiest voor het korte termijn geluk (en ik nu dus ook) besloot ik hem aan te zetten. Voor diegene die het interesseert, het komt helemaal goed met m'n rug. Het lopen ging prima vandaag. Alleen zitten wat minder. Dus lopen, lopen en lopen.
We hadden ook een klein badkamertje. Nadat ik onze kleren en ondergoed gewassen en ze links en rechts in douche en boven de wc opgehangen had kreeg ik het water niet meer uit de wasbak. "Nou ja dat zie ik morgen wel weer "dacht ik. "Het is daar nu toch een zootje ongeregeld."
Tot m'n schrik hoorde ik 's nachts onze buren (die in de oven naast ons sliepen) op "onze" badkamer. Was 't dus een gedeelde wastoestand.
Hopelijk waren ze niet te erg aangebrand.

Afgebrand en uitgeblust (zelfs Ton had amper geslapen) vertrokken we om kwart voor zeven. Eerst met de bus naar Matoshinos waar we de gele pijlen weer gingen volgen. We moesten bij de markt uitstappen maar omdat Ton altijd wel te vroeg is stapte hij gewoontegetrouw ook te vroeg uit de bus. Ik zelfs na 45 jaar als een kip zonder kop erachteraan. Daar stonden we. Geen gele pijlen te zien. Dan maar de volgende bus genomen. (Lijkt wel hop on hop of) en ja hoor bij de markt uitgestapt zagen we de eerste gele pijlen. Wat een feest, 't was toen geloof half acht of zoiets. De tocht kon beginnen.
Dat hield in eerst Matoshinos uit en dan zo'n 15 kilometer over plankiers lopen langs de zee met links van ons het genot van Portugees badplezier. Rechts soms een stinkende olieraffinaderij maar dat mocht de pret niet drukken. Volgens een paar Nijmegenaren die we op een terrasje tegenkwamen was 't inmiddels 37 graden. Volgens mij twee minder maar overdrijven is ook leuk. In ieder geval hebben we over die 24 kilometer door de hitte lang gedaan. We waren pas om half vier in een prachtig hostel. Hadden we ook wel verdiend vond ik. Morgen gaan we iets meer het binnenland in. Alhoewel we genoten hebben van de zee was het niet echt heel spectaculair en hebben we zin in een rustiger traject. We zullen 't zien.
Groetjes
Els en Ton

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog