Vanmorgen al vroeg uit de veren en om zes uur al (de maan scheen nog volop) vertrokken vanuit Vega de Valcarce. Ontbijten zouden we na twee kilometer in Ruitelan maar helaas, alles was daar nog in diepe rust. Dan maar ons noodrantsoen te voren gehaald (mueslireep) en doorlopen maar weer. We kwamen in Las Herrerias en daar konden we warempel wel ontbijten. Lekkere koffie met jus en een croissantje met jam.
We konden aan de klim richting O Cebreiro beginnen. Omdat we al verschillende keren gehoord hadden dat het pittig zou worden hadden we een overnachting in La Laguna geboekt.
Maar wij (inmiddels schijnbaar wel wat gewend zijnde ) kwamen al om tien uur in La Laguna aan. De klim viel reuze mee. Was op sommige plaatsen misschien wel pittig te noemen maar was van korte duur.
't Haalde het qua zwaarte niet bij onze mistake van gisteren. We hadden eigenlijk makkelijk door kunnen lopen maar de kamer was al geboekt en we besloten er maar een vakantiedag van te maken.
Trouwens de yoga tante uit Boston had gisteren wel de camino duro uitgelopen. Laat die maar schuiven. Ik sprak haar gisteren nog effe en ze zei dat het really hard was and it took a couple of hours . But she met nice people with whome she had a meditation "Oh" Zei ik : that is nothing for Tun, so it is good that we turned.
Dus nu zitten we om elf uur al heerlijk van ons pilsje te genieten in de zon op het terrasje van ons overnachtingsadres. Het is een heerlijk stekkie en alle pelgrims die we afgelopen dagen wel eens ontmoet hebben komen langs. Zo ook het camino stelletje dat nog steeds niet van elkaar af kan blijven. De mormoon (we noemen hem zo omdat hij uit een streek van Amerika komt waar veel mormonen wonen en op een overnachtingsadres waar wij ook sliepen uitgebreid ging liggen bidden), hij kwam aanlopen met de yoga tante die graag een foto van ons wilde. Ton moest van mij ook een foto van haar maken (zie foto) en vermeldde toen maar gelijk dat we haar wel niet meer zouden zien😂😂 omdat we al op ons slaapadres waren. Ze lacht irritant veel en hard, dus ze was niet bepaald zijn type maar de zaak veranderde toen ze zei dat Ton mooie ogen had😀😀😀😀.
Deze heerlijke dag lijkt meer op een vakantiedag in de Dolomieten dan op pelgrimeren. Lekker zitten, verder mensen kijken in een prachtige omgeving .
We hebben nog steeds na vijf weken hooguit acht Nederlanders gezien!! Waar zitten die?
Zelfs de Europeanen zijn volgens mij in de minderheid
Heel veel Koreanen, Canadezen, Australiërs, Amerikanen maar ook wel veel Ieren. Dat had ik me anders voorgesteld.
Als we ons voorstellen als Hollanders horen we " ah Amsterdam en de Koikenhof. Beautiful". Met schaamrood op onze wangen moeten we dan toegeven dat we nog nooit in de Koikenhof geweest zijn.
To cultivated zeggen we dan maar als mensen van de wereld.😕😕



Tot volgende keer,
Els

Voor degenen die het leuk vinden: bij ieder verslag staat bovenaan een kaart weergegeven. Al naar gelang de instelling van je pc, tablet of smartphone toont hij een landkaart of een satellietbeeld. Daar kun je mee spelen. Als je kiest voor landkaart en die uitvergroot kun je de afgelegde route met de plaatsen waar we langsgekomen zijn beter in beeld krijgen.
Je kunt dan iedere plaats aanklikken en je krijgt dan het bijbehorende reisverslag te zien.

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog