Kandy -> Ella

We ontbijten met Jos en Karin. Zij fietsen dezelfde route als wij; we zijn hen in Negombo ook al tegengekomen. Leuk en gezellig om ervaringen en verhalen uit te wisselen! We nemen afscheid van hen en van onze host en laten ons met de tuk-tuk naar het station brengen. Onze fietsen zijn immers al onderweg naar Ella - en met een flightbag met fietstassen is het niet echt lekker wandelen. We gebruiken voor het eerst de PickMe-app, super handig. Werkt net als Uber, maar dan voor tuk-tuks.

In de Britse koloniale periode werden de eerste spoorwegtrajecten in Sri Lanka aangelegd. Niet alleen voor personenvervoer, maar vooral voor het transport van thee uit de binnenlandse gebieden naar de havens. Het station in Kandy is 150 jaar oud. Het bedienen van de wissels en seinen gebeurt nog steeds handmatig, met dezelfde installatie als 150 jaar geleden. Twee medewerkers van de spoorwegen vertellen er enthousiast over. Ze krijgen telefonisch door hoe laat een trein binnenkomt, zodat ze de wissels en seinen goed kunnen zetten. Het is fysiek zwaar werk om de hendels over te halen; Ruud mag een poging wagen.

Vandaag dus een dagje met de trein. Waarom? Vanwege de berg waar we overheen moeten. Wij zijn geen echte klimgeiten, dus we maken graag gebruik van een alternatief om de ruim 1500 hoogtemeters te overbruggen. En daarnaast staat de treinreis van Kandy naar Ella bekend als een van de mooiste treintrajecten ter wereld. Een maand geleden hebben we al tickets gereserveerd, we zijn dus verzekerd van een zitplaats. En het is werkelijk een prachtige treinreis: diepe valleien, steile kliffen, watervallen en natuurlijk de uitgestrekte theeplantages. De treindeuren staat gewoon open, waardoor je indrukwekkende foto’s kan maken, vooral in de bochten. Dat lukt vooral de eerste uren; daarna is er te veel regen en mist en zien we vrijwel niets meer van de mooie omgeving. Gelukkig zorgt een groepje Sri Lankanen in onze coupé met hun gezang voor wat gezelligheid.

Na 7 uur treinen, arriveren we in Ella. Onze fietsen zijn er gelukkig ook, ze staan netjes klaar tussen de dozen en pakketten. Snel naar ons hotelletje (note to ourselves: als een hotel ‘mountain’ in de naam heeft, dan kan dat nog wel eens betekenen dat je nog even flink moet klimmen) en een hapje eten in het stadje. Morgen gaan we eindelijk weer echt fietsen; zin in!

Geschreven door Ruudsandra