Yen Bai -> Pho Rang

Een grote pan met kokend water, met daarover een doek strak gespannen. In een teil zit een wit mengsel, dat eruit ziet als karnemelk. Het blijkt gefermenteerd rijstbeslag te zijn. Ze giet een heel dun laagje op het doek. Met een groot mes schraapt ze het vervolgens los en gooit het op een bord. Vanochtend maken we kennis met een nieuw Vietnamees gerecht: Bánh cuốn. Gestoomd rijstbeslag, geserveerd met een kommetje soep. Veel smaak zit er niet aan, maar het vult. Hier kunnen we wel een stukje op fietsen.

Wat een mooie etappe vandaag. Een kronkelende weg door het karstgebergte. Oerwoud (dat er een beetje mysterieus uitziet met de mist), veel rijstvelden en een eindeloze sliert van dorpjes. In dit gebied zijn veel houten woningen, soms op palen en met een dak van palmbladeren. En overal weer hetzelfde enthousiasme als we langs fietsen: zwaaien, roepen, lachen, foto’s maken. Het is echt een plezier om hier te fietsen. Veel klimmen en dalen. We zien een smyrna-ijsvogel, mooi. En in de middag laat de zon zich ook weer zien!

Bij de boomschilbedrijfjes zagen ze bomen (een snelgroeiende soort) in stukken van een meter. Met een machine schillen ze het hout in dunne plakken. En die plakken hout zetten en leggen ze vervolgens in de zon te drogen. Eindeloze rijen en stapels zien we vandaag. Deze plakken hout worden gebruikt om bijvoorbeeld triplex van te maken.

Bij het eerste hotelletje in Pho Rang zijn we niet welkom. Ook de dame van het volgende hotel kijkt bedenkelijk. Zo vlak voor Tet hebben ze blijkbaar geen zin meer in gasten. Maar voor 300.000 dong mogen we toch blijven. Dit is duidelijk te veel voor de nogal ranzige kamer, maar het moet maar. Inmiddels zitten we de hele avond te kijken naar de afbeelding van de naakte vrouw in de douche… Wat we daar nou van moeten vinden?

95 km gefietst.

Geschreven door Ruudsandra