Co Tiet -> Yen Bai

“Zijn jullie Ruud en Sandra? Wij volgen jullie blog!”
We fietsen net Ha Hoa uit. Ha Hoa is een typisch plattelandsdorpje, midden tussen de akkers met mais, suikerriet, aardappel en venkel. Een dijk met daarop een - voor Vietnamese begrippen - rustige weg. Vanaf een afstandje zien we ze al aankomen: 2 fietsers. We zwaaien en stappen af, natuurlijk! Het zijn de Vlaamse Theo en Christine. Wij kennen ze niet, maar ze herkennen ons wel. Van dit blog. Wat een toevallige en leuke ontmoeting! Zij fietsen van Kunming naar Bangkok. Vijf minuten later opnieuw in de remmen voor weer 2 fietsers: Jan en Wim. Ook op de fiets onderweg naar Bangkok. Leuk om ervaringen en tips uit te wisselen.

Vandaag fietsen we opnieuw door een weids en open landschap langs de Rode Rivier. Met een beetje fantasie een Nederlands polderlandschap. Bij de vele steenfabriekjes staan de vers gebakken bakstenen hoog opgestapeld. Ze worden hier met de hand gemaakt: de klei gaat in vormen en daarna de speciale ovens in.

We zien vandaag weer ontzettend veel begraafplaatsen tussen de akkers. Vaak groot, met soms prachtige bouwwerken. Soms zijn het losse graven, of een paar bij elkaar. De gewassen groeien er gewoon om heen. Veel mensen laten zich begraven op een plek die tijdens hun leven belangrijk voor hun was, de akker waarop ze hebben gewerkt bijvoorbeeld. We hebben begrepen dat veel mensen 2 keer worden begraven: zo’n 5 jaar na de eerste begrafenis worden de restanten opnieuw begraven in een kleine stenen kist. Een van de begrafenistradities in Vietnam is het verbranden van namaakgeld. Dit staat symbool voor de rijkdom die je iemand toewenst, maar is ook om de overledenen in staat te stellen hun weg naar het hiernamaals te betalen. In Hanoi zagen we een vrouw een vuurtje maken met nepgeld, bijzonder om te zien.

Veel eetstalletjes blijken vandaag al gesloten vanwege het naderende Vietnamees nieuwjaar. Normaal kunnen we op ontzettend veel plekken onderweg een bahn my (warm broodje), pho (noodlesoep) of iets-anders-wat-de-pot-schaft krijgen, maar vandaag niet. De rolluiken zijn naar beneden, en als er wel mensen zijn, dan maken ze duidelijk dat er niet wordt gekookt. Uiteindelijk vinden we iemand die een lekker maaltje met instant noodles voor ons maakt. Daar kunnen we weer goed op fietsen.

Ook Yen Bai, de stad waar we overnachten, staat al volledig in het teken van Tet. Prachtige versieringen, lichtshows en een openlucht theater waar de laatste voorbereidingen voor een show bezig zijn.

81 km gefietst.

Geschreven door Ruudsandra