Dambulla -> Sigiriya

Ze stonden erop om ontbijt voor ons te maken. Gisteravond hadden we hen verteld dat we vanochtend vroeg wilden vertrekken en dat we onderweg wel een ontbijtje zouden kopen. Daar wilden Upul en Wathsele echter niets van weten. Dus staan om 6.15 uur traditioneel gebakken eieren en fruit voor ons klaar. Wat een lieverds! We raken weer uitgebreid met elkaar aan de praat, dus dat vroege vertrek wordt iets minder vroeg. Voor de gouden tempel, zo’n 2 km verderop, blijkt het overigens nog steeds erg vroeg. We kunnen wel het tempelterrein met de enorme gouden Boeddha op, maar de tempel zelf is nog dicht. Maar er is genoeg te zien en we kunnen in alle rust rondlopen. Erg fraai!

De route is weer prachtig. Jungle, rijstvelden, bananenbomen, akkertjes. Vogels, apen, een varaan. En honden. Honden zien we hier in Sri Lanka ontzettend veel, vooral straathonden. Grote honden, kleine honden, slapende honden, zwangere honden, vechtende honden, gewonde honden en zelfs dode honden en zo-goed-als-dode-honden. En honden en fietsers… dat is vaak geen lekkere combinatie. Tot vandaag viel het ons hier echter ontzettend mee. De meeste honden zijn heel relaxed en hebben geen interesse in de kuiten van fietsers. Geen idee waar het aan ligt, maar vandaag hebben veel honden een wat ‘korter lontje’. Hard blaffen, achter ons aan rennen, dat soort werk. We houden een paar stenen bij de hand om ze weg te jagen.

Op een marktje koopt Ruud een sarong. Bij tempels moeten je benen bedekt zijn, en dan is een omslagdoek erg praktisch. Hij krijg uitgebreide instructie over het goed vastknopen van zo'n doek. De mannen zijn er druk mee, erg grappig. De gele sarong op de foto is het trouwens niet geworden. Natuurlijk hebben we nog even over het marktje gestruind, dit vinden we altijd leuk.

Het dorpje Sigiriya is toeristisch, maar er hangt een gezellige sfeer. En hoewel we vandaag naar Polonnaruwa zouden fietsen (dat ligt nog 55 km verderop) besluiten we hier te blijven. We hebben zin in een middagje ‘niets’ te doen. We vinden een prima homestay midden in het groen. De beroemde leeuwenrots slaan we over. De twijfels die we al hadden (enorm druk en een absurd hoge entreeprijs) worden bevestigd door de eigenaar van het restaurantje waar we lunchen. Hij adviseert al zijn klanten om naar een andere rots te gaan, zonder entreekosten, en met ook een prachtig uitzicht. En dat doen we.

En daarna… lekker in de tuin van onze homestay. Foto’s maken van de vogels en de apen. Boekje lezen in de hangmat. Gewoon even niets. Hadden we al gezegd dat we ons bevoorrecht voelen?

28 km gefietst.

Geschreven door Ruudsandra