Ik had een goed plan. Aangezien de wandelwegen maar monotoon en droevig ogen zouden we een eerste etappe doen naar Ordona en dan de bus nemen naar Stornara. Ik had alles opgezocht in van die websites waar je verschillende talen kan selecteren, maar toch in het Italiaans verder moet. Ik vroeg wat meer uitleg in toeristen bureaus, bij Italianen, maar zodra je het woord autobus of pullman laat vallen, draaien hun ogen weg alsof je van een andere eeuw komt. Er werd me bevestigd dat je een ticket kan kopen op de bus. Er was wat twijfel aan mijn plan en na discussies bij Aperol Spritz werd er besloten dat we vroeg gingen vertrekken en de route wat zouden inkorten door het eerste deel via de provinciale baan te gaan.
Vroeg vertrekken heeft het nadeel dat je hoofd niet helder is en je dus in de verkeerde richting vertrekt, terwijl we wisten dat je altijd in de richting van de zon moet vertrekken. Na correctie nam Myriam de leiding met haar Ferm-e pas en probeerde ik de schade te beperken en het tempo wat te drukken. Het zicht was hetzelfde van verlaten huizen, velden, windmolenparken, maar geen honden. Het resultaat was dat we om 11u30 in Ordona waren na 15 km stappen en een rustpauze. In de bar werden we met gejuich onthaalt als de Belgen. De waard heeft een familielid dat in Waver een restaurant heeft, tranen alom. We waren ruim op tijd voor een bus, er werd nog eens uitgelegd waar de halte was en toen kwam de bus. De chauffeur vroeg de tickets die we niet hadden. en die je blijkbaar toch op voorhand moet kopen in een tabakswinkel. Myriam deed nog een poging door te zeggen, wacht even, we gaan er halen, maar weg bus. Op zoek dus naar een tabakswinkel, maar daar verkochten ze alleen treintickets De eigenaar was zo vriendelijk met ons mee te gaan naar een andere winkel, waar ze wèl bustickets verkochten. Je moet ook weten welk ticket, naar wààr, want het ging via een tussenhalte. Dus terug naar de halte waar er een uur moest gewacht worden. Er was dan nog een discussie met omstaanders of we wel op de juiste halte stonden, maar het is ons gelukt!!
Om het appartement te vinden moet je wel ervaring hebben met het systeem van nummers, ons huis heeft geen nummer, de straatnaam kan ook dezelfde zijn als de volgende straat. Daar sta je dan! (Toen kwam de eigenaar aangereden)
De hospita gaf ons gewoon de sleutel en was weg. Het is een kleine studio op het gelijkvloers met al wat we nodig hebben. We hebben een dubbele deur met een hordeur en daarachter een voordeur, we gaan de voordeur deze nacht maar open laten. Bij het zoeken naar de flat trok ineens de hemel dicht en was er op een mum van tijd een stortbui die ook spoedig voorbij was, we konden schuilen onder een luifel.

Ordona noemde vroeger Herdonia en was nogal belangrijk op de via Trajana, speelde ook een belangrijke rol in de Punische oorlogen. De stad heeft weinig historische gebouwen, er zijn opgravingen gebeurd door een Belgische prof, Jozef Mertens. Er is een archeologische site die we niet bezocht hebben.

Stornara is een bizarre stad, de naam komt van storni (spreeuwen) die in de velden nogal voortkwamen bij het ploegen in de herfst. Het is nu vooral bekend door een artistieke beweging van muurschilderingen die je overal in de stad tegen komt.

Morgen zaterdag, we staan wat later op, maken een rustige wandeling en beginnen aan onze laatste week.

Geschreven door MGtevoetnaarRome