Het begon als een snert dag, eerst langs het amfitheater, daarna geprangd tussen een hoge snelheidstrein en een autostrade een weg proberen te vinden waarbij de app ons langs een brug stuurde waar voetgangers niet toegelaten waren. Het was overleven langs een drukke weg langs een uitgerekt dorp of stad. Daarna kwamen we in Riardo waar een oude stad uit de lombardische tijd boven alles uitstak, we vinden het niet direct een ommetje waard, het zag er grijs en verlaten uit. Intussen nog wat akkefietjes met honden. Je hebt er twee soorten: zij die luid blaffend tegen de omheining opspringen met blinkende tanden of zij die niets zeggen en je blijven volgen om toe te slaan. Ik had beter mijn dazzer meegenomen.

Maar het leven veranderde toen we in Pietramelara kwamen, een mooi historisch dorpje. We hadden wat voorsprong op de planning en vonden een bank voor het gemeentehuis voor een picknick en wat rust. Ik ging eens kijken of er water te vinden was op de binnenkoer van het gemeentehuis, een politieman vroeg wat uitleg en vroeg of ik een stempel wou in mijn credenziale, wat later kwam een gemeenteambtenaar hetzelfde vragen en wat later de burgemeester of we er al een gekregen hadden, we zijn toen verhuisd naar een bar.

We stoppen vandaag in Roccaromana, een dorp op de flank van een berg die we morgen over moeten. We vonden er verblijf in ‘ Il Giardino Segreto’ Het is een project van een Napolitaanse die op het platteland wil wonen en een sociaal project met jongeren wil opbouwen. Het is een prachtige villa in het centrum van het dorp die ze restaureert . We konden wat kletsen over Elena Ferante. Het huis staat vol met de boeken van haar vader die ingenieur architect was, wij zitten in wat zijn bureau was.

We zijn wat gaan drinken in de enige bar van het dorp en daarna wat boodschappen gaan doen, daar kwamen we een Italiaanse tegen die jarenlang in Aarlen gewoond heeft en perfect Frans spreekt, zij is terug gekomen om voor haar ouders te zorgen. In de winkel maakte iemand het compliment dat Myriam zo’n mooie blauwe ogen heeft wat door iedereen vertaald en beaamd werd.

Op de terugweg naar de B&B kwamen we Carol tegen, een Française die mee de Francigena stapt en via een vriendin die in Hoeilaart woont, de druivenstreek wat kent , wij terug naar de bar en de rest van de avond hebben we verder gepraat bij het eten van brood, kaas, hesp , kerstomaten en wijn.

Geschreven door MGtevoetnaarRome