We laten Siena achter ons met zijn mooie torens en we wandelen door een landschap zoals je het hier kan voorstellen, boven op de kam van de vallei van de Arbia. Het is een constant klimmen en dalen , maar zonder moeilijkheden. Overal zie je de heuvels met daarop de rijke landhuizen of kleine dorpjes of boerderijen in verschillende rijen na mekaar. Het laatste deel van de wandeling ging langs een spoorlijn, de machinist van het lokale treintje toeterde toen hij langsreed. Onderweg wees een oude man op een bank ons een kortere weg aan en er was geen ontsnappen aan. Ponte d’Arbia is een klein dorp langs de via Cassia, een klassieker naar Rome. We slapen er in een B&B voor geen geld in een eigen kamer met badkamer en prima WiFi. We hebben er ‘s avonds naar de voetbal gekeken.

Op dit stuk van de via zijn er nogal wat medestappers die een paar dagen dezelfde richting opgaan. Je hebt er weinig contact mee behalve wat korte gesprekjes onderweg. De enige constanten zijn een Canadees die bij ieder contact zegt : quel aventure, quel bonheur en een Brit die weinig van zeg is. Verder is er een Fransman die teveel zegt , lange etappes doet maar die we constant tegenkomen .

Naar San Quirico d’ Orcia is weer een etappe om met stip te noteren. De landschappen zijn zo mooi dat je spijt hebt dat je maar een iPhone hebt om foto’s te maken. In de lente moet het hier nog mooier zijn. Nu overheersen de bruine tinten van omgeploegde akkers en herfstgekleurde wijnranken. Ieder plaatsje dat je tegenkomt beweert wel Etruskische roots te hebben. Het is ook de streek van grote wijnhuizen en wijngaarden. Bij een van de wijnhuizen werd je bijna dronken van de geur die er heerste. Het is de streek van de Chianti en de Brunello. Op onze tocht kwamen we Luc uit de andere richting tegen. Hij verkent de streek rond Siena per trein en te voet. Hij zat toevallig op het treintje dat ons groette. De wegen zijn de witte kiezelpaden die je wel kent van de strada bianchi.

De Ostello was maar niets, het werd uitgebaat of eerder uitgebuit door de parochie. De slaapzaal zit bomvol en de non weigerde een tweede te openen. Myriam was in alle staten en verhuisde met haar matras naar de keuken . In de doucheruimte stond een paar cm water. En dat voor een prijs waarvoor je elders alle luxe hebt. We zijn onze kleren dan maar gaan wassen in een lavanderia, wat ook een vorm van meditatie is.

Gisteren was de koninginnenrit in Toscane, 5 cols en een aankomst bovenop Radicofani (800 meter), weer een stadje met een grote toren binnen een omwalling. Het was een lange etappe maar bezochten toch Vignoni Alti met zijn thermische bron. Er was weinig mogelijkheid tot bevoorrading en juist toen we aan een middagpauze toewaren stonden er in een voortuintje wat stoelen rond een tafel, daarop water, wat fruit en een bordje met “Pelgrims welkom”. . Er staan wel op regelmatige afstand waterkranen wat zelfs bij deze temperaturen nog hard nodig is. Deze keer hebben we voor een gemeentelijke Ostello gekozen. We hebben een kamer van 8 bedden voor ons beiden, alles prima in orde, zalige douches, hulpvaardige ambtenaar.

We hebben de etappe in de geplande tijd gelopen, nog steeds in ons tempo van 4 km per uur plus nog een uur voor de pauzes.

Vanuit Radicofani was het dalen, de heuvels zijn hier veel hoger, de ruggen steiler en meer ingesneden. Maar het was prachtig zeker in de laagstaande ochtendzon wat alles meer reliëf geeft. Het was alsof Toscane nog een keer al zijn schoonheid wou tonen voor we de vallei introkken en in Lazio terecht kwamen. De heuvels worden hier lager, de valleien breder. We konden kiezen tussen de korte officiële route en een langere variant. Na gisteren kiest iedereen natuurlijk voor het kortste en dat hebben we geweten, het werd 10 km zwoegen langs de drukke Via Cassia. In Toscane was er een paadje aangelegd achter de vangrails en af en toe rustpunten met een waterkraantje. Hier was er zelfs geen vangrail, vrachtwagens die rakelings langs je reden, wagens die dubbelden ondanks de witte lijn. Maar we hebben het gehaald, we zitten in Acquapendente in een klein hotelletje, klaar voor de laatste week in vulkanengebied en thermische bronnen.

Groetjes en prettig weekend
Guido en Myriam

Geschreven door MGtevoetnaarRome