Italië, Fosdinovo

In het klooster kregen we het adres van een goed restaurant. Uiteindelijk zaten we er met 14 pelgrims en 6 nationaliteiten samen. Grappig was dat de meerderheid Nederlands sprak, de conversatie was dus in het Engels . Er was een groepje Nederlandse vrienden die al 11 jaar samen een week gaan wandelen. Ze zijn lid van een koor, vroeger waren ze met 6, maar een van de groep was overleden. We konden ze overhalen om iets te zingen en ze brachten een oud Italiaans lied over sterven als hulde aan hun vriend. De waardin speelde hierop in door de cd met de volledige versie van het lied te laten horen. Het was wel ontroerend.

Met ons groepje hebben we beslist om de lange tocht van vandaag op te splitsen om te kunnen genieten van het landschap, het goede weer, de dorpjes onderweg. De anderen gaan verder en stoppen binnen een paar dagen.

In Villafranca is er geen Ostello en hebben we geboekt on een hotel. Zalig om nog eens tussen versgewassen lakens te liggen, te douchen met grote handdoeken in een niet overstroomde douche en in je blootje van de kamer naar de doucheruimte te lopen. Het eten, en daar gaan velen van steigeren, vind ik niet geweldig. In de restaurants die wij in de stadjes aandoen kan je voor de primo kiezen tussen soep of wat pastatoestanden. De secundo is een bord vol vlees waar je dan als contorno sla of frieten kan bijnemen, voor een vegetariër wordt dat laatste meestal een bord vol kaas met een kom sla. Gisteren probeerden ze Myriam als hoofdschotel een bord vol aardappelkroketten te geven. Het ontbijt is koffie met brioche of beschuiten met confituur. Ik mis groenten en fruit, meestal kopen we fruit voor de picknick.

Vandaag weerom een mooie tocht naar Aula, een stadje dat tijdens de Wereldoorlog helemaal platgebombardeerd werd, al weet ik niet door wie. Vandaag kwamen we regelmatig Carel, onze Nederlandse kennis tegen, we maakten een praatje en gingen onze eigen weg. We slapen in de abdij van San Caprasio, die leefde in de negende eeuw. Aangezien we hier vroeg waren hebben we nog verder het museum verkend met Carla, onze vriendin uit Seattle. Ze werkt aan een reisgids voor Amerikanen die willen wandelen op de Via Francigena. Aangezien ze vlot contact legt haalde ze al de krant’ La Stampa’. De Via Francigena leeft hier nogal, je vindt er regelmatig berichtjes over in de krant. Ik kom ze tegen op zoek naar de sportbladzijden. De Nederlandse en Britse TV zijn aan het filmen. Bij de BBC zochten ze wandelaars en Carla had ze opgebeld, maar ze zochten mensen met meer drama in hun leven.

Vandaag hebben we de laatste berg genomen. Boven hadden we een prachtig uitzicht over de vallei met in de verte de zee met de golf van La Spezia en verderop Cinqueterre. De dorpen kleven tegen de bergen of heuvels aan. We maken een tussenstop in een onooglijk dorpje met een nieuwe kerk , annex een ganse Ostello voor ons vieren.

Je komt som wel rare kerels tegen. Toen we gisteren moesten wachten voor de Ostello was er een catalaan die nog eens de ganse kwestie uit de doeken deed beginnende met de Spaanse overheersing van de Nederlanden. Tegen de avond kwam er een Fransman aan die zijn eigen via aan jet uitvinden was! Hij liep door de droge rivierbeddingen en vond dat dit wel erg moeilijk was, vooral als er water in stond, wat ons logisch leek . Toen we terug kwamen van het diner lag er iemand bij op onze slaapkamer, toen ik het licht aanstak nam hij wat plastieken zakken bijeen en verdween zonder een woord.

We komen dus aan de zee, de marmer van Carrara begint overal op te duiken. De volgende dagen wordt er wel slechter weer verwacht, al blijven de temperaturen boven de 20 graden. We zitten hier op minder dan 500km van Rome.

Tot horens
Guido en Myriam

Geschreven door MGtevoetnaarRome

1 okt 2018Pontremoli... de poort naar Toscanië

9 okt 2018Van Massa naar Lucca

Al 6 reacties bij dit reisverslag

Wat een mooie avonturen weeral, met heel ontroerende momenten, extravagante figuren, mooie landschappen en gezellige dorpjes. Spijtig van het eten maar dat is altijd een nadeel als je uit België komt: je bent lekker eten gewend. Nu begint het doel toch al te naderen... benieuwd wat julie nog allemaal te wachten staat! Hartelijke groetjes, Wouter
Wouter 2018-10-05 20:58:11

Ik herinner mij dat het inderdaad niet altijd makkelijk is om lekker eten te vinden in Italië , zeker niet buiten de steden. Maar nu jullie in Toscane zijn, zou dat toch moeten beteren. In een stad valt dat zeker best mee, als je buiten het toeristisch centrum gaat naar plekken waar de lokale mensen naar hun traditioneel restaurant gaan. Een beetje feeling hiervoor en goed geluk kan wel helpen. Jullie schrijven nu vanuit Fosdinovo .En ik zie dat jullie net het dorpje " La Vagina" gepasseerd zijn. Maar wij vernemen niets daarover .Was er niets te beleven ? Misschien heeft Goedele Liekens daar wel een landhuis met wijngaarden ? of andere ontspanningsmogelijkheden ? Naar Carrara wou ik al lang eens naartoe om een marmerblok te gaan halen voor een sculptuur. Komt er maar niet van. Steek een steentje in jullie rugzak , moet niet te zwaar zijn , met 10 kilo ben ik al tevreden ( vierkant ). Nog 500 km , kort af , maar beter onderweg nog wat langer genieten en niet lopen om er te zijn. Doei.
Roger 2018-10-05 22:57:40

Ik stel voor dat jullie -na het wandeltochtje- in TERLANEN een lezing geven want er zal meer dan stof te over zijn waardoor onze kleinboerse oren zullen tuiten. Nog veel moed en weinig pijnlijke voeten.
arthur 2018-10-06 11:22:00

Niet dat we kritiek willen hebben, of dat een ouwe schoolfrik het niet kan laten, maar je kan spreken van Asturië, Austrasië, Artesië en Bordurië;; maar het is ToscanE ! en zeg nu niet : "wij zullen het toch wel weten zeker, wij zijn toch hier !", het is toch Toscane. Vreemd van die BBC-kerels, alsof het leven van een Impens … Mooie taferelen weer, Myriam stralend aan de pic-nic tafels, schitterende stadjes van ver en van dichtbij, en rare ontmoetingen onderweg, zoals die 'da ponticello, die zou je in Overijse toch niet tegen het lijf willen lopen… Nog geen 500km meer, het begint toch echt te korten.zullen de schoenen het houden…? Voor ons hoeft geen Cararamarmer , wat laurier geplukt op de Palatijn is ruim voldoende. Lieve groeten.
Leo en Chris 2018-10-06 21:11:28

Weer genoten van tekst en foto's en idd die "da ponticello" is hilarisch... 500km voor jullie een peulschilletjes...maar voor ons (vooral voor mij) iets ondenkbaars! Geniet nog van alles en iedereen op jullie weg in de laatste maand van jullie pelgrimstocht en samen met alle andere "supporters" duimen we voor geen tegenslagen en sterke schoenen ! Ciao!!
Gisele en Paul 2018-10-07 11:28:49

Guido en Myriam, Proficiat met dit initiatief! Vol bewondering voor de prestatie en de volharding en veel dank voor het delen van jullie reiservaringen. Het is echt aangenaam om regelmatig eens te kunnen ontsnappen aan de dagelijkse jachtigheden door het lezen van de prachtig geschreven tussentijdse reisverslagen en te genieten van de foto's die soms boekdelen spreken. Vooral de manier waarop jullie de spiritualiteit van een dergelijke pelgrimstocht, de verbondenheid met de natuur, met de mensen van ter plaatse, met de geschiedenis en met andere pelgrims van nu en van eeuwen geleden beleven en delen vanaf jullie voordeur tot in Rome is heel inspirerend, geeft energie en helpt om de waan van de dag gemakkelijker te helpen relativeren. Nog veel moed, lekker eten, rustige en propere slaapplaatsen, aangename medereizigers, mooi weer, ... kortom, nog een aangename tocht toegewenst. Ik kijk al uit naar het volgend verslag! PS: Voor het eindverslag en de valorisatie hebben jullie nog tijd tot 3 maanden na aankomst ;-)
Ronny 2018-10-09 13:05:47