Vanuit Reims zijn we langs de grote champagnehuizen twee dagen geleden terug vertrokken. De tocht ging vooral door een vlak landschap langs de vele kanalen tussen Marne en Aisne. Er ligt maar één berg, la montagne de Reims. Nu ja, hij is maar 200 meter hoog. Wat me verwonderde is dat je in de champagnestreek zo weinig wijngaarden vindt, op de kaart zijn het allemaal verspreide, kleine stukjes. Op de berg was het een en al wijngaard met op de verschillende percelen de naam van de eigenaar, bekende en minder bekende. Een van de dorpjes op de berg is Mailly-Champagne en daar hadden we onze slaapplek. Het viel op dat er in elke straat wel een of andere, mij totaal onbekende champagneproducent woonde. Onze gastvrouw had haar eigen wijngaard ( on dit vignes, monsieur, pas champs) en champagnemerk en het welkom was niet met het gewone biertje, maar met een glas eigen champagne. Langs de verschillende kanalen van de Marne ging het verder naar Condé-sur-Marne en
Chalons-en-Champagne (mooie namen toch). Het is een mooie streek waar je rustig kan fietsen,wandelen, varen, fietsen. Tot zover het promopraatje.

In de gite van gisteren was er een Italiaanse wandelaar die pas vertrokken was vanuit Reims en verder dezelfde richting stapt tot Besancon. Hij sprak alleen Italiaans, maar dank zij de cursussen van Bibi en Google translate was het een aangename avond ( en hebben we wat afgelachen met alle misverstanden). Hij woont niet ver van een etappeplaats en hebben er dus een adres bij. Ik vroeg aan de eigenaar van de gite, die landbouwer is of hij niet veel schade had van de droogte, maar volgens hem viel het mee, c’est la vie. Het heeft hier nog niet veel geregend de voorbije dagen, enkele buitjes in Reims, de volgende nacht misschien ook.

Ons stapritme staat terug op punt. Het duurt altijd een paar dagen om een gezamenlijk ritme te vinden. Myriam vertrekt bvb als een gazelle terwijl mijn diesel nog aan het opwarmen is. Later op de dag blijft de diesel rustig doorgaan terwijl... Verder moet je de juiste afspraken maken over rustpauzes, wat te eten tussendoor, enz.

Voor de eerste pauze maken we meestal gebruik van een geschooide sandwich van het ontbijt die na een paar uur stappen lekker opgeschud, samengedrukt en opgewarmd is. Het doet me denken aan de sandwich van 'de steenkapper' één van de boeken van Meir Shalev: hij beschrijft in een paar bladzijden hoe hij die gereedmaakt met tomaat en wat olieconcern allerlei kruiden en wat pepers. Dan wordt die verpakt, op zijn stoel gelegd, een plankje erover en hij gaat er op zitten bij het beeldhouwen en tegen de middag is hij juist goed.

Morgen stappen we verder, de champagnestreek uit, naar de Aude ,een streek met weinig voorzieningen.

Bedankt nog eens voor de vele reacties en goede raad.

Guido en Myriam

Geschreven door MGtevoetnaarRome