Voor we vertrekken

Morgen vertrekken we terug naar Rome waar we 5 jaar geleden te voet naartoe gingen. We nemen een trein naar Parijs, vandaar een trein naar Milaan waar we overnachten. Op woensdag nemen we de sneltrein naar Rome. We willen van daar uit verder stappen op onze reis naar Jeruzalem. Waarschijnlijk geraken we er nooit en blijft het ons Ithaka, maar de tocht en al wat je onderweg ziet en de mensen die je tegenkomt zijn belangrijker dan het doel.

Door omstandigheden ,en daar was Covid er maar een van, hebben we de voorbije jaren geen grote tochten meer gedaan. We hebben dan ook lang getwijfeld of we het wel zouden aankunnen. Maar voorbeelden van stapkennissen en leeftijdsgenoten motiveerden ons om er toch mee door te gaan. Het is beter het te proberen dan jaren te zeuren of spijt te hebben over gemiste kansen. De grote uitdaging gaat deze keer de hitte zijn in Italië en de overnachtingen. En als het ons niet lukt, dan vinden we wel een weg terug.

De tocht gaat verder door Italië. Pelgrims op weg naar Jeruzalem gingen via een van de havens aan de Oostkust van Italië om dan verder hun weg te zoeken. Er bestaat geen vaste traditie van pelgrimswegen, of beter, er bestaan er verschillende. Wij kozen voor een weg die vastgelegd is door het genootschap van de Via Francigena en beschreven in de gids van Terre di Mezzo : The via Francigena in Southern Italy. We volgen de historische weg van de Via Appia tot Benevento en gaan dan verder op de Via Traiana naar de havens van Bari en Brindisi. De weg wordt aangekondigd als: A way full of light and beauty.