Dampierre-sur-salon is een mooie naam, maar geen mooi dorp. Ze hebben het verknoeid door er een shopping centrum aan vast te bouwen en een glazen, fonkelend kantoor annex hotelgebouw. Maar misschien is er weinig keuze: het is dit of leeglopen.We waren er allen vroeg, maar aangezien de speelpleiners op uitstap waren was het wachten op logement. Gabriele (Italiaanse pelgrim) kuiste een pompbak uit, en begon Myriam’s kousen te wassen. Myriam vond het wat evangelisch, ik eerder melig. Van infrastructuur was er niet veel, alleen wat matrassen op de grond, een douchecel en wat toiletten. Wij kregen de knutselkamer. We hadden gereserveerd in een restaurant in het dorp, maar juist toen we onze propere kleren aanhadden begon een onweer te dreigen. Een speelpleinmonitrice gaf ons een lift en zette ons juist vóór het onweer af, onze collega’s niet. Er was een speciale avond met mossel-friet en het optreden van een bandje maar het was wat in het honderd gelopen door het onverwachte onweer en een hevige wind die het terras had leeggehaald.

De speelplein-kinderen werden verwacht vanaf 7u30, tegen dan moesten we op pad. Gelukkig was er wat verder een bar met daarnaast een bakker. Samen met de Parijse stap-collega, Michel ( ze blijven me achtervolgen , de collega’s uit Parijs) hebben we ontbeten en nog eens de belangrijkste wereldproblemen besproken zoals klimaat, de plastieksoep, de betonstop, zwerfvuil en de Australische regeringscrisis . Aangezien we mekaar waarschijnlijk een tijdje niet meer zullen zien, namen we afscheid met een Buon
Camino.
Naar Gy namen we een kortere , alternatieve route. Bij het hotel stond een groep Chinese toeristen te wachten op hun bus, ondertussen foto’s makend en poserend bij ‘de Salon’, een beetje wereldvreemd . De weg was, vooral door een uitgestrekt woud, niet goed beschreven. De gps data weken af van de beschrijving en met alle vertrouwen in de moderne technologie volgde ik de gps data tot de weg stopte of overwoekerd was. Ondertussen regende het pijpenstelen, was de kaart nat en was het scherm niet meer leesbaar. Terug was geen optie, tot Myriam de leiding nam en indachtig haar Chiroverleden de weg baande tot we eruit geraakten . We overnachtten in Gy, een dorp met kasteel , hotel en restaurant .

Vandaag was een korte etappe door bosgebied en in de regen. Het landschap wordt heuvelachtiger en in de verte zien we de bergen van de Jura. We zitten nu in Cussey-sur-l’Ognon en het departement Doubs.

Wat me de laatste weken opviel zijn de vele kanalen die ze hier gegraven hebben. We hebben een tijdje langs het kanaal Aisne-Marne gelopen en langs Marne-Saône. Het is straf dat ze in de 19de eeuw die niveauverschillen konden uitmeten, de kanalen uitgraven, daarbij dan nog de stuwmeren bouwen als waterreservoir en alles mooi in evenwicht te krijgen. Als je begint te schatten hoeveel kruiwagens ze daarvoor verzet hebben.

De foto (in de laatste blog)met als titel de kathedraal van Langres was de kerk van Chalindrey.
(Kathedraal Langres staat in vroegere blog)

Alle succes gewenst aan de KVLV dames van Terlanen zondag in de stoet. Wij ‘klinken’ hier op hun 60- jarig bestaan.

Geschreven door MGtevoetnaarRome