Onze laatste dag op avontuur.
Om 10 uur worden wij opgehaald met wat wij dachten een auto of busje. Waarna we naar de rand vd stad gereden zouden worden en wij van daar uit alle 3 op een scooter verder zouden reizen naar de jungle, waar de tunnels uit de Vietnam oorlog liggen.
Niets is minder waar wanneer wij het hotel uit stappen.
Er staan 3 jonge mannen op ons te wachten met motor/scooters. Wij moeten dus achterop, een rit van ruim 2 uur heen en ook weer 2 uur terug. Niks zelf rijden al heeft dat ook z'n voordelen. Ik heb nu m'n handen vrij om foto's te maken vanaf een scooter ipv dat ik altijd zelf rij. Waar wij 3 wel tegen op zien is de lange rit. Maar goed, we buigen weer mee met het avontuur dat op ons pad komt en gaan rijden. Een mierenhoop is het verkeer in de stad. Echt ongelofelijk, ik heb het al vaker gezegd, maar het maakt toch steeds opnieuw diepe indruk hoe zij hier rijden. Maar, zonder één woord of gebaar van agressie! Ze rijden kris kras door elkaar heen, halen rechts en links in, voegen heel scherp in of op het aller, allerlaatste moment waardoor jij dan weer moet uitwijken. Maar er is er niet één die iets van ongenoegen laat blijken. Ze gunnen elkaar de ruimte die men pakt en daar kunnen ze in de westerse wereld nog heel veel van leren.
Het eerste half uur zit ik totaal verkrampt achterop, ik zit bij de leider, die wel heel goed kan rijden maar ik hou liever zelf de controle en ik vind het moeilijk om blind op hem te vertrouwen. Dus ik ben aan het meerijden, in de zin van, het verkeer links en rechts in de gaten houden, de eventuele dode hoek, obstakels voor ons op de weg. Ik zeg niets, want niets is zo vervelend dus dat doe ik niet maar ik kan niet ontspannen. En dan kijk ik links of half achter mij en dan zie ik Ilona zitten, half onderuit gezakt, totaal relaxt, echt aan het genieten, lekker aan het filmen. En ze roept, 'lekker hè Man'? 😂
We zijn Justin inmiddels kwijt. Is eigenlijk de schuld van de leider, hij hoort te checken of we allemaal nog bij elkaar zijn en hoort het tempo in de gaten te houden. Maar op de rechte stukken gaat die van mij vol gas en dat trok die jongen van Justin niet, dus hij raakt achterop en na een aantal stoplichten zijn wij ze kwijt.
Na een half uur stoppen wij om iets te gaan drinken en te wachten op Justin met z'n chauffeur. 5 min gaan voorbij, 10min gaan voorbij, 20 min gaan voorbij. Ik voel dat ik zenuwachtig begin te worden en dan ga ik altijd veel praten over koetjes en kalfjes. Ondertussen let ik scherp op of ik ze zie.
Daar gaat de telefoon, ze zijn ons allang voorbij, waar wij nou blijven!!!?? 🙃
Ik ben allang blij dat alles goed is en wij gaan weer op weg.
De drukke stad ligt al een tijdje achter ons en we trekken meer het platteland in. We zien wat koeien maar ook waterbuffels, rijstvelden en dikkere begroeiing. We gaan duidelijk richting de jungle.
Eenmaal aangekomen heb ik gelijk het gevoel van besef, dat hier duizenden soldaten hebben gelopen, gevochten en de dood hebben gevonden. Nadat wij een kaartje hebben gekocht, dat dan weer wel, het blijft een toeristen attractie, lopen wij het terrein op langs een half uitgebrande huey, helicopter zoals wij ze kennen uit al die films en series over de vietnam oorlog. Ook staat er een B52, prachtig om te zien in het echt. En als laatste staat er een onmiskenbare legerjeep uit die tijd. We lopen op een half aangelegd pad en onderwijl geeft onze gids informatie. Dat de grond voor 80% uit klei bestaat en zij dus daarom die tunnels konden bouwen. Dat er onder de grond eigenlijk 3 lagen zijn. De onderste laag stond in verbinding met de Saigon rivier zodat ze daar in konden vluchten of juist ongezien via de rivier in de tunnels konden komen. De 2e laag had verschillende kamers, keuken, slaapzaal, voorraad etc, de 1e laag had een ziekenboeg, officieren kamer, wapen voorraad etc. Ook bouwden ze in die tunnel een bunker zodat ze de impact van de bommenwerpers konden overleven.
We krijgen ook een korte propaganda film te zien van de vietcong. Je krijgt toch een beetje het idee, waar bemoeien die Amerikanen zich eigenlijk mee. Natuurlijk wilden zij voorkomen dat het communisme zou uitbreiden en dat China, Rusland, Laos, Cambodja, Thailand en Vietnam één groot blok zou vormen tegen het westen. Alleen de manier waarop deze oorlog is gevoerd roept vraagtekens op. Half half waardoor ontzettend veel soldaten zijn overleden. Uiteindelijk konden zij niets anders doen dan de aftocht blazen. Ook hadden zij totaal niet gerekend op of rekening gehouden met de fanatieke vietnamezen die vochten voor hun land. We krijgen veel manieren te zien van hoe de vietnamezen vechten. De vallen die zij zetten zijn te luguber voor woorden.
De vietcong is ontzettend slim en innovatief. Dat op zich is heel interessant om te zien, tenminste dat vind ik haha. Maarja geschiedenis was ook mijn lievelingsvak op school😀
Uiteindelijk lopen we via het pad naar diverse ingangen van tunnels. We zien een kat en onze gids roept gelijk, slang!! Abrupt staan wij stil en zien een kleine slang met een oranje kop en hals. We gaan iets dichterbij om het beest beter te bekijken. Ze maakt zich breed en groot en schiet dan tussen de struiken weg. Ik heb de rest vd toer naar beneden gekeken haha, ik loop nl op slippers. De 1e tunnel die wij tegen komen is slechts 8 meter lang en 30% weider gemaakt nadat eenmaal besloten werd dat het tunnelsysteem een toeristische attractie werd. Met enorme diepe traptrede dalen wij naar beneden en zien gelijk een ondergrondse waterput van wel 30meter!! Je moet je voorstellen dat alles met de voor de handliggend gereedschap is gemaakt. De 'schep' die gebruikt werd is gemaakt van een bamboe stok en bomfragmenten van de Amerikanen. Het klei wordt afgevoerd in rieten mandjes en zo graven zij voornamelijk s'nachts tunnels tot wel 15 meter onder de grond en wel honderden meters lang. Het is serieus bewonderenswaardig.
Nog zo een voorbeeld... Onder de grond hebben ze ook een keuken gebouwd, maar zodra er open vuur is ziet men rook. Dus wat doen ze, ze bouwen een soort haard en met een buizensysteem van bamboe dienen ze vocht toe aan die haard waardoor de rook te zwaar wordt en dus niet opstijgt en met weer een ander buizensysteem voeren zij de rook af ondergronds om het 10 meter verder boven de grond te laten komen. Maar door de zwaarte stijgt die rook dus niet op en zie je heel minimaal tussen de bladeren en takken van de jungle wat rookpluimpjes, maar dan moet je wel goed kijken zelfs al je het weet dat het er moet zijn is het moeilijk te zien. Dit soort voorbeelden en nog veel meer werden getoond en uitgelegd. Alledrie waren wij enorm onder de indruk.
Terug naar het gangenstelsel. De volgende is intact gelaten en is dus ontzettend smal. Een soldaat die met ons meeloopt demonstreert hoe zij tussen de bladeren de ingang van zo een tunnel konden vinden. Ook weer grappig. Wij westerlingen deinzen teug van vieze geuren van vlees of vis bijv. Aziaten niet en dat klopt want in de stad stinkt het behoorlijk en wij zijn de enige die onze neus ophalen. Zij besmeurde de omgeving van de ingang dus met iets wat stonk zo wisten zij dat ze in de buurt waren. Vervolgens kloppen zij op de grond en wanneer er een hol geluid klonk hadden ze het luik te pakken. Ilona en ik zijn er ingeklommen, niet te doen zo smal. Kijk maar naar de foto's.
De overige tunnels zijn smal maar te doen, ik kan er gebukt lopen, Ilona moet wel echt bukken en Justin moet echt gehurkt zitten en dan z'n ene been voor de andere schuiven.
Zij hebben zo maanden/jaren geleefd.
De gids vertelde dat er in die periode 20 baby's zijn geboren in de tunnels waar wij nu hebben gelopen.
Het was echt heel indrukwekkend en ik had het niet willen missen. Justin en Ilona zijn ook onder de indruk van dit alles.
We kletsen tijdens de lunch met onze gids over wat we gezien hebben en gaan aan de terug weg beginnen. Ik geef aan dat ik bij de rijstvelden wat foto's wil maken en braaf stopt hij daar haha. Niet helemaal de foto's die ik had gehoopt te maken maar ik moet het ermee doen. Dan nog maar een keer teug naar Vietnam 😜
Eenmaal terug in de stad, zijn wij nu Oña en haar chauffeur kwijt. We krijgen een belletje. Lekke band en ze staan inmiddels bij de garage. Zo moeder zo zoon haha. In het hotel frissen wij ons op en gaan even shoppen, maar daar zijn wij snel klaar mee want in de reguliere winkels is alles heel kort en smal. Haha
Dan terug naar het hotel want de dag heeft ons vermoeid en we hebben trek in snack haha. Laat nou naast ons hotel een Burger King zitten en zo sluiten wij dus onze vakantie in Vietnam af met als laatste avondmaaltijd de Burger King op onze hotelkamer😂
Morgen hebben we de kamer tot 12 uur en we vliegen om 7 uur naar Singapore, Maleisië en 2 uur later naar Nederland.
Morgen dus het allerlaatste verslag van deze reis.
Vandaag was top! 💕

Geschreven door MandyenIlona