De laatste dag met de scooter. Het is wat bewolkt dus willen wij, eigenlijk ik :) richting het strand bij het vliegveld.
Het schijnt dat binnenkomende internationale vluchten over het strand scheren, dus dat kunnen mooie foto's opleveren. Nadeel, het is 1 uur en 24 minuten rijden. En dat op de scooter met wegen die wel uit asfalt bestaan maar daar is ook alles mee gezegd. We nemen een tas mee met strandspullen, flesjes water en mn camera natuurlijk. Naderhand willen we halverwege de terugweg in één van de steden wat gaan eten en een lange avond op het terras doorbrengen. De route uitgestippeld en Bob en Annie de Rooy zitten weer op het scootertje :)
Alles gaat wonderwel goed, geen gekke belevenissen. Na 3 kwartier zijn we er wel even klaar mee. Onze achterwerken voelen als houten planken en bij toeval passeren we net een grote tempel met op het dak een liggende boeddha. We maken van de gelegenheid gebruik om de boeddha te gaan bekijken en lassen een pauze in. Als 2 ouwe taarten lopen we de eerste 5 meter, gelukkig herstellen wij snel. De tempel is enorm, maar niet interessant haha. De boeddha daarentegen is prachtig. Er is niemand te bekennen en we zijn in een dolle bui dus tijd voor wat boedhisme schennis. Ilona gaat languit voor de boeddha liggen in vrijwel dezelfde positie. We maken foto's alsof we in zijn neus poeren. Het was ons opgevallen dat deze boeddha een wel hele grote neus had haha. En die lange oorlellen...dat vraagt ook om wat gekkigheid.
Onze billen voelen inmiddels weer als bijna normaal en dus gaan we verder. We zijn tenslotte pas op de helft.
We rijden langs het vliegveld en zien en horen de grote jumbo jets al aankomen, dat belooft veel.
Achter het vliegveld nemen wij een landweg en stuiten op een veld vol met ossen. Eindelijk!!! Ik kan een foto maken van een os, zo een typisch thais/Indonesisch dier en we konden ze maar niet vinden op het eiland.
Jammer genoeg staan ze een beetje ver in het weiland en dus scooter aan de kant en oversteken dan maar. We roepen moeeee op onze beste ossen imitatie en het werkt. 2 ossen komen dichterbij, misschien wel uit nieuwsgierigheid om te kijken wat voor een 2 malloten met helm op daar aan het doen zijn in die berm :)
Maar, ik heb mijn foto!!
Nog een paar km en dan zijn we er. Het strand is smal en langgerekt, wat opvalt is de verwaarlozing ervan. Het ligt er vol met rommel van toeristen en zo ydillisch als dat de boekjes het doen blijken is het totaal niet, maar wij geven niet op, we lopen naar het stuk dat aansluit op het vliegveld en gaan daar op het strand liggen
De zon schijnt inmiddels en er staat een straffe wind, de golven zijn enorm en reiken tot bijna aan onze handdoeken. We liggen en wachten. Nee Ilona ligt en ik wacht, zo was het :)
Het wordt drukker met toeristen die hetzelfde idee hebben. Alleen gaan alle vrouwen/meisjes eerst uitgebreid poseren in de branding. Ze nemen houdingen aan waarvan je bijna denkt medelijden te krijgen met ze, dat moet toch vet ongemakkelijk zijn om én je lippen te tuiten tot een duckface, je heupen zó te draaien dat Elvis er jaloers op zou zijn, je haar te laten meegolven op de wind én dan ook nog zwoel kijken én net doen alsof je zo dagelijks door het leven gaat. Wij gieren het uit om al die meiden en hebben medelijden met de mannen/jongens, want zij moeten ineens ook begaafde fotografen zijn want ojee als de foto niet Instagram waardig is dan moet dat hele ritueel weer opnieuw. Ik probeer Ilona aan te sporen om ook zo te gaan staan,maar het lukt mij niet, dus maken wij gekke selfies, veel leuker en echt zoals wij zijn. Dikke humor en lol en dat zie je op onze foto's.
Ineens schiet iedereen overeind want in de verte horen wij motoren. Is it a bird? No! Het is inderdaad een vliegtuig, een vertrekkende helaas. Foto toch maar gemaakt maar dit is niet waarvoor wij ruim anderhalf uur hebben gereden, onze billen hebben afgezien en bij de gedachte aan de terugweg hoop ik vurig dat het niet bij vertrekkende vliegtuigen blijft.
Na 2 uur zijn er 4 vliegtuigen vertrokken en 0 vliegtuigen binnen gekomen. De moed zakt ons en de andere toeristen in de schoenen. We druipen af en vragen aan een Thai die ons passeert of hij misschien weet of er op deze plek überhaupt binnen komende vliegtuigen landen. Heel enthousiast schudt hij zijn hoofd van ja. Een sprankje hoop gloort er in mij op, ga ik dan toch dat geweldige shot maken?
Ja dat ga ik, maar dan moet ik wel terug komen in Oktober want dan pas landen ze weer vanaf zee ivm de sterke wind. Nu speelt dat deuntje van de miskleun in mijn hoofd....
Ieder zijn hobby zullen we maar zeggen haha. We gaan nu op geo catching jacht voor Ilona. Volgens het logboek moet er langs dit strand op 5 km een geo liggen. We rijden met de scooter langs het strand tot op 4 km van de geo en dan gaat ons pad over in een zandpad waar je niet met een voertuig overheen mag rijden. Boete 1000 baht, nou daar kan ik nog mee leven maar er staat ook een gevangenis straf op en dat gaat mij net iets te ver. Dus Mc Gyvers die we zijn rijden we via het eerstvolgende dorpje naar de andere kant van het zandpad. We komen langs prachtige resorts. Eindelijk worden mijn ogen gestreeld met luxe, dat hadden wij nog niet eerder gezien in Phuket. Maar toch zou ik er niet willen ,zitten, want ze hebben een lelijk strand voor de deur en zitten in de middle of nowhere plus wij zijn tot de conclusie gekomen dat niemand zo een mooi uitzicht heeft als dat wij hebben.
Enfin via de resorts komen we aan de andere kant. Nog maar 1 km tot de geo. We krijgen één T-splitsing, recht een resort op, dat lijkt mij niet de juiste keuze en links een bosachtigpaadje. We kiezen natuurlijk voordat laatste. Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan toch? Haha.
Ja hoor wij hebben m weer te pakken. Het bospaadje is een weggetje om een magrovebos heen. Op zich mooi maar er komt geen eind aan. Het wordt zelfs donker en het weggetje wordt steeds smaller. We moeten bukken voor de overhangende lianen maar rijden stug door. Het signaal van de geo zijn we natuurlijk kwijt. En wij liggen weer in een deuk om.ons avontuur. We zijn nl een klein uurtje geleden van het strand vertrokken hè. Vandaar ieder zn hobby hahaha. Het eind van het mangrove bos komt in zicht. Gelukkig, bewoonde wereld, nee hè!! We staan weer bij het strand van het vliegveld. Pfff. We heffen onze handen op en geven op. Daaag geo, hier hebben wij geen zin in. We gaan terug. Richting Patong om nog 1x door die vreselijke straat te lopen :) wat te gaan eten en een drankje te gaan doen.
Ik had van de week al verteld over de wegbewijzing toch? Nou dat is in dit gedeelte niet anders. Als je denkt een bepaalde route te volgen dan ben op het moment suprême dat er gekozen moet worden de kluts volledig kwijt en volg je binnen no time een andere route. M.a.w. Patong was de bedoeling, we hebben gezien, dus ook de afstanden gereden, phuket town, ligt in het oosten,Patong ligt in het westen, Karon, ligt voorbij Patong, Katu, ligt tussen Patong en Karon en uiteindelijk toch in Patong aangekomen. Extra reisduur 1 en 15 minuten!!! Ik heb zelfs staand gereden af en toe om mijn billen te inzien en Ilona heeft de handdoeken op het zadel gelegd als een soort kussen. Scooter geparkeerd en deze keer wél onthouden waar hij stond haha. We liepen alsof we net van ons paard af waren gestapt. Voetje voor voetje en wijdbeens zo verkrampt waren we :)
We zijn bij een druk restaurantje neergeploft en hebben zitten schransen alsof ons leven ervan af hing. Door de drukke Bangla Road gelopen. Dit keer in een deuk gelegen om wat er allemaal aangeboden wordt. Ze hebben echt een menu kaart waar uit je diverse shows kunt bestellen. De namen die ze ervoor verzinnen, te grappig. En dan die gezichten wanneer wij zo smakelijk om die kaart moeten lachen. Denk dat die proppers dat niet vaak zien haha.
We drinken een cocktail bij een bar met lekkere luie stoelen. Moeten de billen nog even verwennen voordat we de laatste 40 minuten van rijden. Gelukkig kennen we deze route en zal het bij 40 minuten blijven.

Hoezo geen avontuur?

Geschreven door MandyenIlona