Daar zijn we weer.
Vrijdag 4 januari zijn we vanuit Jaipur met de auto vertrokken naar Agra. De rit viel best mee, al houdt de manier van rijden van de Indiërs je alert. Er steken zomaar apen of honden over en ach een vrachtwagen die door middel van spookrijden de file aan zijn kant omzeilt is ook niet nieuw. Dus met regelmaat attenderen wij de chauffeur op onveilige situaties. De man lacht alleen maar. Spreekt 3 woorden Engels dus dat is lekker rustig. Wel heeft meneer 2 mobiele telefoons naast zich liggen die continue afgaan. Een kleine 300km waar je bijna 4 uur over doet. Onderweg zijn we nog gestopt bij een grote stairwell en inderdaad deze mag er zijn en maakt ook indruk. Wat een monnikenwerk is dat geweest.
Onderweg zien we weer van alles. Schapenherders, koeien, apen, zwijnen, geiten de beesten lopen kriskras door de straten en over de snelwegen. Van een 2 baansweg maken de Indiërs met gemak een 4 baans weg. Tientallen in elkaar geflanste kraampjes naast elkaar met alleen maar mannen. Als je al een vrouw ziet onderweg dan is zij aan het werk. Vaak op het platteland zie je ze sjouwen en de mannen hangen bij de shops rond en slijten zo hun dagen. Bijna niet voor te stellen zo een leven.
Regelmatig gooit onze chauffeur zijn deur open onder het rijden, de 1e keer schrokken wij enorm, om iets uit te spugen, wij vermoeden iets van pruimtabak. Dat en het telefoneren gaan non stop door, je zou denken dat hij zijn aandacht beter bij het verkeer kan houden maar met de grootste nonchalante rijden zij luid toeterend van A naar B. Er zijn wel degelijk regels maar niemand houdt zich daaraan. Er geldt hier een kijk maar hoe je het doet mentaliteit in het verkeer. Eenmaal aangekomen in Agra constateren wij dat ook deze stad niet veel beter/mooier is dan de andere steden. Ergens hoop je op iets meer westerse invloeden, maar dat zijn wij nog niet tegengekomen. Het is duidelijk dat wij toe zijn aan thuis. Wij vinden het oprecht knap dat mensen hier 3 weken of langer rondreizen. Begrijp het niet verkeerd, de reis was een enorme belevenis en wij hadden het niet willen missen maar India hoeft wat ons betreft niet nog een keer. Dat wat ons zo opbreekt? De mentaliteit. Vrouwen tellen hier niet mee en dus wij ook niet, er wordt niet naar je geluisterd en wanneer je een op of aanmerking hebt dan worden ze fel en vermijden ze het onderwerp. Wij zijn ook nog geen 1 keer iemand tegengekomen die zonder enige bijbedoeling een praatje met je maakt. Na 3 zinnen komt meteen geld aan de orde, ook bij de mannen die er verzorgd uit zien. Voor elke stap bij wijze van spreke die je zet wordt geld gevraagd. Bij elke foto die ik maak probeert de persoon mij geld afhandig te maken of eist dat ik mijn foto wis van mijn camera. De 1e oprecht geïnteresseerde moeten wij nog tegenkomen. En als dat nu 1 a 2 keer op een dag gebeurd dan is dat niet zo erg maar dit gaat de hele dag door, ontzettend vermoeiend. Van de arme mensen begrijp ik het, die geef ik ook graag. Maar de moderne man is net zo erg. Geldwolven zijn het.
Het klinkt allemaal negatief en natuurlijk speelt mee dat Ilona al vanaf vorige week zondag met een keelontsteking loopt en ik, jawel, ik heb de Delhi belly te pakken. Dus dat beïnvloed ook je blik. Naast het negatieve dat wij ervaren zijn er ook heel veel mooie momenten geweest en prachtige gebouwen gezien. Varanasi vond ik het meest indrukwekkend en eigenlijk mooist met al zn tegenstrijdigheden.
Agra dus. We eten in het hotel en gaan vroeg slapen want de wekker gaat om half 6 voor ons bezoek aan de taj mahal. Het eten smaakte goed, maar na 2 uur begon ik wat gerommel te voelen en eenmaal snacht s hield ik het niet van de krampen. Ik sloeg echt dubbel bij zo een aanval. Uiteindelijk waren de wasbak en de toilet mijn gezelschap van de nacht. Na een uurtje te hebben geslapen ging de wekker en eigenlijk wilde ik niet maarja de Tahj Mahal, één vd 7 wereldwonderen die wil ik natuurlijk wel zien. Op alles voorbereid, toiletpapier, plastic zak en cola mee lopen wij erheen. Kleine 600 meter is het maar maar het voelt als 6 km voor mij. Gelukkig knapt Ilona zienderogen op. Dus zijn de rollen nu omgedraaid. Wat en half wat gaan op stap haha.
Er staat een enorme rij, die had ik niet zien aankomen zo vroeg en het kost mij enorm veel energie om op mijn benen te blijven staan. Eenmaal.bij de ingang wordt je gefouilleerd en bij mij willen ze weten wat dat potje is dat ik bij mij heb. Als ik zou zeggen dat het as van deborah is dan kan ik het daar achterlaten en dat wil ik niet. Dus improviseren. Ik zie ze hier van alles in hun mond stopen qua kruiden dus ik roep dat het voor mijn keel is haha.
Supervisor wordt erbij gehaald en die haalt het door een scan apparaat. Hij kijkt en draait het potje in het rond. 'Mouth refreshner' vraagt hij...uhmm nee geen mondverfrisser, straks moet ik het nog demonstreren haha.
Maar ja ik heb al geroepen dat het voor mijn keel is dus snel maak ik ervan dat je het niet eet maar smeert daar waar je last hebt. 'Zal ik het laten zien?' Vraag ik met veel bluf. Hij kijkt achter mij, ziet de enorme rij en wuift mij weg. Ik kan doorlopen.
Il sluit mij weer aan bij Ilona in de rij. Station 2, ticket controle. Wij moeten nog kaarten kopen. Jahoor ander gebouw. Staan we dus een uur in de rij voor jan ...Diep van binnen wil ik terug naar het hotel. Het kan mij allemaal gestolen worden, zo beroerd voel ik mij. Bij het andere gebouw zijn wij zo aan de buurt en kopen wij de tickets.
Terug naar de ingang. In 1e instantie willen zij dat wij weer achter aansluiten maar gelukkig is er 1 die ons doorlaat en zo hebben we toch niet veel tijd verloren. Eerst loop je een stuk en dan door de poort van een ander mooi gebouw. Iedereen staat met zn camera of mobiel in de aanslag om die 1e glimp van de Tahj Mahal vast te leggen. Ik ook en Ilona met haar filmcamera ook. Jahoor... Wij zijn weer aan de beurt. Ilona wordt er tussen uit gepikt. Filmcamera moet je extra voor betalen...en geïrriteerd zijn we, elke mobiel en foto camera kan filmen tegenwoordig en die mogen zo naar binnen. Zoals te verwachten wuiven ze het weg. Het gaat om een bedrag van niets maar het is het principe dat ons irriteert. De man heeft geen wisselgeld genoeg en wuift ons weg, hebben wij het dubbele betaald, nou niet dus. Als je er geld voor vraagt zorg je ook voor wisselgeld of je laat ons zonder te betalen door. Wij staan op scherp haha hebben jullie het in de gaten?
Wij kunnen inmiddels met wisselgeld op zak weer door en ondanks de ochtendmist is het een prachtig gebouw. Totaal symmetrisch van Italiaans marmer, echt prachtig. We lopen dichterbij en de mist trekt langzaam op. Het gebouw wordt als maar mooier. En als je je bedenkt dat je staat te kijken naar 1 vd 7 wereldwonderen dan voelt het toch wel speciaal. Van het ene bordes lopen we naar het andere bordes. Ilona filmt en ja hoor...tot daar mag je filmen en niet verder...serieus??? Wat is dat met die filmcamera, iedereen filmt, weliswaar op een mobiel maar het blijft filmen. We lopen verder een andere kant op, weg van de menigte en vinden een mooi plekje met zicht aan de zijkant. Stuk gras en door de bomen zie je de Tahj Mahal. Dit is een plekje waar ik een beetje as wil uitstrooien. Niet alles uit het potje, om een of andere reden voelt dat niet goed, maar een beetje bij de Tahj is toch wel bijzonder. Stiekem, dubbel gecheckt of er niemand in de buurt is, strooi ik snel wat uit.
Na nog een rondje om de Tahj te hebben gelopen en natuurlijk even te hebben aangeraakt lopen wij terug naar het hotel. Het is 9 uur en om 11 uur komt de chauffeur ons ophalen. Ik plof op het bed en tussen de krampen door val ik in slaap. Ilona heeft mijn spullen gepakt en zodra wij in de auto zitten val ik in slaap. Deze rit was een aanslag op mijn lijf. Na 3 uur zijn wij in Delhi en ik vraag of ze aub snel kunnen zorgen voor onze kamer. Het is inmiddels 4 uur en wij zijn in de kamer. Heerlijk groot bed dus je raadt het al. Ook hier plof ik op bed en slaap met tussenpozen klokje rond!! Vanmorgen, zondag, worden we om 9 uur wakker, allebei goed geslapen en ik voel mij een stuk beter. Nog wat slap en spierpijn maar wàt een verschil met gisteren. We hebben ontbeten, ik had zelfs trek en het blijft zitten dus ga de goede kant op. Ilona heeft zich vermaakt met Utopia en vandaag de laatste dag, gaan we nog 1 keer op straat. Morgenochtend komt de chauffeur ons om half 8 ophalen en zullen wij uiteindelijk tegen 6 uur s'avonds op Schiphol aankomen.
Wij hebben genoten, echt!! Ook al overheerste het negatieve de laatste paar dagen, India was een hele ervaring, verrijking en wij hadden het niet willen missen. Prachtige foto's kunnen maken en veel gefilmd.
Super leuk dat jullie zo enthousiast zijn op de reisverslagen. Écht leuk om de reacties te lezen.
Tot gauw, dikke kus van ons

Geschreven door MandyenIlona