Vandaag niet uitslapen. Nee we worden al om 7 uur opgehaald. Dus snel even langs het ontbijtbuffet. En na de laatste slok koffie meteen het busje in. Wij zijn de eerste dat houdt in dat we andere nog gaan ophalen. Uiteindelijk gaan we naar het noorden van Phuket. Phang Nga, daar stappen we in een long rail boot om naar het James Bond eiland te varen. Scènes van de film the man with the golden gun zijn hier opgenomen.
We, eigenlijk onze alleraardigste chauffeur, dus niet, zijn alweer enige tijd op zoek naar het 1e adres. Na verschillende wijken en nauwe straatjes te hebben gehad besluit hij eindelij om eens te gaan bellen met kantoor of het adres wel klopt. We zijn dan al een half uur aan het rondrijden voor Jan ...
Het gaat in totaal 1 uur duren voordat het gezin dat op een hoek staat te wachten, wij hadden ze al gespot, maar de chauffeur wilde van niets weten, wordt opgepikt door ons. Een Engels gezin. Vader moeder en 2 puber dochters met sproeten. Leuke meiden. Ze kletsen lekker en we maken km. Tot de vader roept dat de auto aan de kant moet. De jongste is niet lekker en voordat de wagen stil staat heeft het arme kind al gespuugd. Auto onder, meisje onder en die overheerlijke zure lucht in de auto waar wij nog minstens 1 uur in moeten zitten. Ilona en ik kijken elkaar aan, en inwendig lig alweer in een deuk om die kop van haar. Boekdelen beschrijft haar blik, ik vind het alleen maar zielig. Het meisje schaamt zich kapot, moeder verontschuldigt zich 100 keer en vader is de ... hij mag de auto opruimen. Voor zover dat gaat. Het grietje staat buiten helemaal te shaken en zit werkelijk van top tot teen onder. We bieden onze flesje water aan om haar af te spoelen.
Het meisje, zo goed en zo kwaad als het gaat weer schoon en stapt in de auto. Als dat maar goed gaat straks met het varen. De chauffeur is nu helemaal chagrijnig, snap ik wel, het is zijn auto die zo stinkt en er moeten de hele dag toeristen mee vervoerd worden. Na nog geen 10 minuten draait hij een olifantpark op, Ilona en ik kijken elkaar verbaasd aan. Olifanten dag hebben wij al gehad. Zitten we wel goed? Moeten wij vanaf hier gaan varen? Tot onze verbazing stapt het Engelse gezin uit en vervolgen wij onze reis in die naar kost stinkende bus!! Het is maar goed dat Ilona en ik zo een enorme bak humor hebben. We liggen in een deuk. Het gezin stapt in na 3 minuten kotst die dochter de bus onder en 10 minuten later stappen zij uit ons in totale verbazing achterlatend. Je verzint het niet, maar het gebeurt ons hahaha.
Halverwege houdt onze chauffeur het ook niet meer uit. Met alle ramen open rijden helpt niet. Dus stopt hij langs de kant van de weg waar een collega al staat te wachten en wij overstappen in de andere bus. Wat een verschil is er toch in mensen. Los van het feit dat we bevrijdt zijn van de stank, is deze jongen enthousiast en heeft hij muziek aan.
Met enige vertraging dus komen wij aan bij het verzamelpunt. Een enorme groep Indiërs en Arabieren staan al te wachten. Gelukkig niet op ons want na ons komen er nog vele andere. Wij zijn de enige westerlingen valt ons op. Dat maakt niet uit maar maakt het communiceren wel wat lastig.
De gids geeft ons een zwemvest en vertelt dat we naar de pier moeten lopen.
Bij de pier geen longtail boot. Wel een speedboot. Met hoge zijkanten waardoor je niet echt iets van de omgeving kunt zien. We vermoedde het al. Wij worden bij de moslim groep gezet. Waarschijnlijk te weinig animo voor een longtail boot. En ja hoor, het excuus dat gebruik wordt is iets anders maar komt op het zelfde neer. Gisteren was er storm en is de longtail boot gebroken onderweg. Dus vandaag safety en varen we met de speedboot. Jahoor, geloof je het zelf. Onderweg zien we links en rechts longtail boten varen. Lulkoek dus! En om het plaatje compleet te maken mankeren ze er van alle kanten op los. Ze schreeuwen wanneer zij gewoon praten. Kinderen worden om de beurt zeeziek, enfin. Dat kan er ook nog wel bij. Als je denkt dat we alles hadden gehad nou vergeet het maar.
Op de helft valt de motor uit en liggen we stil op zee. Niet dat we niet gered zouden worden, het is enorm druk met toeristbootjes. Dus geen paniek.
Er wordt druk gepraat en veel handgebaren gemaakt door de 3 koppige bemanning. Het werkt op mijn lachspieren. We zijn al vanaf 7 uur vanmorgen in de weer en vallen van het één in het ander.
De motor slaat weer aan en we vervolgen onze weg. We naderen een bijzondere rotspartij. Werkelijk prachtig om te zien. Ik schiet er lustig op los met mn camera en met verbazing kijken wij naar wat de natuur kan voortbrengen. We varen om de rotspartij heen en meren aan bij een steiger waar helaas de commercie je om de oren vliegt. Een mensenmenigte verdringt zich om óók die ene foto te maken en vooral die geposseerde selfies zijn van hoog belang natuurlijk. Stel je voor dat je die rots alleen op de foto zet?! Nee!! Dán tel je niet mee op social media, je moet er minstens met je duckface naast staan, pas dán komt die rots tot zijn recht.
Ik heb het al gezien, wij gaan niet in de rijkdom die zelfde foto te maken.
Nee wij klimmen, nemen de trap, omhoog en eenmaal boven zien wij wat zij beneden niet zien. Die enorme rots, zie mijn foto, komt nu los van de achtergrond en is perfect zo alleen. Natuurlijk maken wij ook selfies want we zijn op vakantie. Respect voor al die selfie meiden hoor. Wij worstelen met ons haar dat steeds voor onze ogen zit wanneer we een foto willen nemen, maar laconiek zoals wij zijn nemen wij er genoegen mee haha.
We varen verder naar een soort van plat schip dat voor anker ligt bij een 'cave' je kunt daar met de kano onderdoor varen. Een Thai die kanoot(schrijf je dat zo??) en wij 2 in één kano. Ook weer prachtig om te zien. Jammer dat de Thai meteen over zn fooi begint. Hij wil.minstens 100 baht. Is maar 2,70 maar irritant dat hij daar steeds over begint.
We maken wat foto's en filmen wat en laten ons terug brengen naar het schip. We stappen over op de speedboot en varen naar een drijvend moslim dorp, met moskee en al. Het wordt ons duidelijk waarom wij de enige niet moslim zijn van de groep haha. Stond niet in de beschrijving trouwens.
Karakteristieke omgeving maar overduidelijk armoedig en het voelt heel erg als aapjes kijken daar dus wij maken een klein rondje en gaan weer aan boord. We varen terug naar de pier en gaan in 3 busjes op weg naar het restaurant. Daar hebben we een gezamenlijke lunch en de groep vertrekt naar een olifantpark, wij worden afgezet bij een apenrots. Leuk voor de foto's en hilarisch om te zien hoe mensen hun gekochte zakjes voedsel in de lucht gooien wanneer de apen op hun springen.
Al gauw volgt de weg naar huis. Om half 7 komen we kapot aan en realiseren ons dat van de 12 uur die we onderweg zijn geweest wij er 4 half uur in het busje hebben gezeten. Pfff vermoeiend was deze dag, maar James bond eiland, waar het om ging was prachtig om te zien.
De scooter wordt opgehaald en we blijven nu op ons resort. Morgen hebben we de kamer tot half 5 smiddags dan worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan.

Geschreven door MandyenIlona