Vandaag, donderdag 3 januari gaan wij samen onze eigen weg volgen in de stad.
Dit keer even geen tuktukrit, de drukke straten vermijden en gewoon op ons eigen tempo gaan lopen.
Gelijk voelt het goed, we slaan een paar keer een straat in en komen al gauw in de rustigere straten van het centrum. Natuurlijk halen ook hier de verkopers alle trucjes uit de kast om je maar te verleiden tot aankoop van prullaria, maar de afwezigheid van het verkeer en de daarbijkomemde stank is al een verademing. De ontzettend grote hoeveelheid brommers is echt een vervelend iets hier in India. Ze rijden zonder zich druk te maken om een ander op hoge snelheid kriskras door de straten. Dus je komt eigenlijk ogen tekort om niet tegen een brommer aan te lopen. We zijn het inmiddels gewend dus we redden ons aardig en zelfs met de brommers is het een verademing om even uit de enorme hectiek te zijn.
Uiteindelijk hebben we 2 half uur gelopen voordat we weer richting het hotel gaan om opgehaald te worden zodat wij Justin zijn pak kunnen gaan halen. Het korte ritje in de tuktuk valt gelukkig mee, het lijkt alsof er minder Indiase toeristen zijn en het dus iets rustiger is qua verkeer, nog steeds chaos maar geen totale chaos haha.
Zodra wij binnen zijn beginnen de heren weer om van alles aan te smeren. Opnieuw bedanken wij, hoewel wij nu maar wel zijn gaan zitten op nadrukkelijk verzoek van de tuktuk chauffeur, Sanu is zijn naam. Het is tenslotte Sanu die ervoor gezorgd heeft dat wij een aanzienlijke korting hebben gekregen. Ilona gaat het jasje passen en gelukkig is het haar veel te groot wat weer een goed teken is. Ook de broek lijkt goéd, hoe het echt zit weten we pas wanneer Justin jet heeft gepast. Het vestje blijkt nog niet klaar en dat wordt vanavond bezorgd bij het hotel. Nu we er toch zitten laat ik een foto zien van een kussensloop dat ik van Kim heb meegekregen. Meteen valt mijn oog op een sloop met een olifant en ik wil deze graag zien. Als antwoord krijg ik 'muy bien' van de o zo niet vriendelijke meneer. Ik vraag of hij Spaans spreekt en warempel hij spreekt het vloeiend. De man is verbaasd dat ik hem begrijp en als een blad aan een boom verandert hij in zowaar een aardige vent. Zolang er spaans wordt gesproken gaat het goed haha. De 'chai' wordt gebracht, de koffie met gember en kruiden en hij vraagt of wij wat willen eten. Daar passen we vriendelijk voor. Alle kussenslopen trekt hij uit de kast en uiteindelijk koop ik er 2. Hij blij, Kim blij haha.
Eenmaal terug in het hotel frissen wij ons weer op en gaan voor de 2e keer die dag de straat op. We hebben duidelijk een betere dag dan gisteren, we kunnen weer tegen de drukte vh verkeer en besluiten om de drukke straten weer te trotseren. Ik maak weer wat foto's, dat kun je hier de hele dag wel doen want je ziet telkens weer iets anders. Na een lange wandeling komen wij uit bij het Albert Hall museum. Een groot mooi sierlijk gebouw met een plein ervoor. Net als de andere toeristen staan wij foto's te nemen, althans ik probeerde het maar heb uiteindelijk de kans niet gekregen. Wij staan nl OP de foto's vd toeristen haha. Écht, ik lieg niet als ik zeg dat we er wel 20 hebben genomen. Ilona had haar groep en ik de mijne
S' avonds wordt het museum in één grote lichtbundel gezet en heb ik toch nog een mooie foto kunnen maken. Al met al een lekkere dag
Dus de offday van gisteren vergeten we maar snel. Gelukkig voelt Ilona zich ook iets beter, snipverkouden maar niet meer zo een last van haar keel.
Nu, vrijdag 4 jan, hebben wij net ontbeten en gaan we zo uitchecken om te gaan rijden naar Agra. Dus wanneer jullie dit lezen zijn wij al onderweg.
Lekkere dag vandaag xx

Geschreven door MandyenIlona