De volgende dag stond de Tanah Lot tempel op de planning. Dit is een tempel ín de zee, waar je alleen met eb naartoe kunt. We vertrokken voor de middag en toen we aankwamen was het vloed. Hoge golven klapten tegen de rotsen, de kustwand en de stenen onderkant van de tempel aan. Nu konden we er nog niet naar toe. Dus moesten we wachten op eb. Het terrein was redelijk groot, dus we konden onze tijd wel invullen met souvenirtjes kijken, alle paden aflopen, foto's maken en op het gras liggen. Inmiddels kwamen er steeds meer mensen, die wisten natuurlijk wel dat het pas later in de middag eb werd. Uiteindelijk werd het eb en waren wij een van de eersten die richting de tempel gingen. Golven die nog niet in de 'eb-stand' stonden, klotsten tegen mijn broekspijpen aan, die ik al een stuk omhoog had getrokken maar me toch nog doorweekten. Ach, dat droogt hier wel. Gelukkig stonden er een hoop mannetjes om je naar de andere kant te helpen of in te grijpen mocht het eventueel nodig zijn. We liepen naar een soort kleine grot, waar een bordje met 'Air Suci, Holy water' hing. Ideaal voor mij dus! Het bleek dat er vanuit de grond een 'bron' was aan de onderkant van de tempel waar dus heilig water uit komt, volgens de Hindoes. Uit een klein pvc-buisje stroomde wat water. Om te weten hoe het zou voelen (hoe ík me zou voelen) hield ik me handen eronder, gooide wat in m'n gezicht en dronk er wat van. Toen ik omhoog kwam werd er rijst op m'n voorhoofd geduwd, een bloem achter mijn oor gestoken en werd ik verzocht wat geld te doneren. Uiteraard... Ach, dertig cent kon ik wel missen. Helaas konden we de tempel niet in. Mochten, eigenlijk, omdat we geen Hindoes zijn. Ook niet met onze sarong aan. Balen.

Nu konden we weer wachten, want de zonsondergang hier was blijkbaar erg mooi. Om de tijd te doden gingen we om 16u maar alvast dineren: nasi goreng had ik (erg origineel). Suzanne maakte mijn dag door me te vragen of ik wist hoe ze dat water toch steeds in die kokosnoten deden, want ze zag geen slangetje... Ik keek haar aan en zag dat ze het meende. Blond als ze was wist zij niet dat er van nature kokoswater in een kokosnoot zit, dus om bij dat water te komen hoef je 'm alleen maar open te krijgen. Weer wat geleerd. 's Avonds heeft ze haar eerste kokosnoot besteld, waar ze zelf kon zien dat er toch echt al water in zat! Uiteindelijk werd het langzaamaan donker en hoopten we de zon te kunnen zien zakken in de zee. Helaas waren er wat wolken waardoor de zon niet helemaal in de zee verdween. Wel was de lucht enorm mooi. Op de terugweg was het enorm druk van al het verkeer dat van de tempel weer naar huis moest. Met het inhalen kwamen we een stukje van de weg af en reden we bijna tegen een boom aan! Gelukkig reden we niet zo hard en kwam het allemaal weer goed en zijn we uiteindelijk veilig thuis beland!

Geschreven door Robinopreis