Het is weer weekend! Vandaag reizen we af naar de Tegenungan waterval. Waarschijnlijk hebben jullie de foto's op facebook al gezien (voor wie er facebook heeft dan), maar toch wil ik jullie de beschrijvingen niet onthouden. We rijden in oostelijke richting van Bali, want daar ligt de Tegenungan waterval verscholen. Nou ja, verscholen, vele toeristen weten 'm te vinden dus zo verstopt is tie niet. Maar goed. De weg ernaartoe is mooi! Heerlijk door de natuur cruisen met onze scooba. Ik zit altijd achterop, want zoals ik al verteld heb is scooter rijden niet zo mijn ding. Het voordeel is wel dat ik altijd rond kan kijken en van het uitzicht kan genieten! We rijden door rijstveldjes, graanveldjes en wat afgelegen gebiedjes. Aangekomen bij de plek waar de waterval zou zijn stonden er uiteraard weer veel kraampjes met kleding, eten, 'cool drink', ijsco's en andere prullaria. Een ijsje zou straks wel lekker zijn. Eerst maar eens gaan bekijken waar we voor kwamen! Bij een 'uitzichtpunt' kon je 'm al zien liggen, ja hoor, daar was tie! Om er te komen moesten we eest een hoop trappen af. Wat dus weer betekent dat we ze straks ook weer terug op moeten (joepie). Maar het zou zeker de moeite zijn, hoopten we, dus wij gingen de afdaling in. De waterval was groot en maakte een hoop kabaal. Onderaan kon je zwemmen, maar we besloten eerst om te lopen om dan halverwege de waterval foto's te maken. Je kon er namelijk met een pad naar toe en we dachten dat we beter op de foto stonden voor het zwemmen dan erna. Dus op onze slippertjes (want dat doen alle Balinezen hier dus wij ook) moesten we over stenen, door modderpadjes en kleine struikgewassen. Zoals je misschien wel weet als je op slippers loopt, zodra die nat worden verlies je je grip omdat je dan makkelijker uitglijdt. Natte stenen, slippers, ja, dit was weer (wel vaak hier) echt (niet) mijn ding. Maar het ging om het eindpunt! Het leek wel alsof het regende en mijn haar werd er heerlijk (not) pluizig van. Gelukkig zien de foto's er prima uit en was het de klim wel waard. Nu nog naar beneden. Ook dat ging gelukkig veilig en nu konden we eindelijk zwemmen! Het water was best koud! En ook lag er geen zand maar stenen, waardoor je onder water vaak je teen stootte (ik in ieder geval), want die zag je niet liggen. Nu leek het nog meer alsof het regende maar we waren toch al nat. Na een tijdje vonden we het wel prima en hebben we inderdaad na onze flinke klim een ijsje gegeten om dan weer terug naar huis te sjezen (niet te hard hoor).

Geschreven door Robinopreis