Ik ben vandaag (zaterdag) zo slim geweest om mijn beddengoed uit te wassen. Slim toch, zou je zeggen. Ja, maar niet als je ook de telefoonoplader die op je bed lag mee uit wast! Ik durfde ‘m in eerste instantie niet te testen, bang om geëlektrocuteerd te worden. Dus na even opdrogen durfde Karli het aan om ‘m te testen, maar hij deed het niet meer. Ik heb ‘m maar in een bakje met rijst gelegd, in de hoop dat ‘ie nog gaat werken. Gelukkig heb ik nog een tweede oplader bij, maar deze had een usb-kabel waarmee ik mijn foto’s van mij telefoon mee op de laptop zette.

Goed nieuws en minder goed nieuws. Mijn oplader bestaat uit twee delen: een deel met usb poort en de losse oplader voor in het stopcontact. Nou, dat eerste deel doet het dus wel, maar de stekker niet. Gelukkig kan ik dus nog wel foto’s van mijn telefoon op de laptop zetten om aan jullie te kunnen laten zien én heb ik nog een tweede oplader bij.

Zondag heb ik vooral veel gelezen. Ik had nog achterstallig werk (ja nu al) wat ik in moest halen. Over de hele dag heb ik alles bijgelezen en kan ik maandag verder met alles voor dinsdag (op dinsdag en donderdag heb ik 4 vakken, dus voor de studenten onder jullie die weten wat ik bedoel: dat kost veeel voorbereiding!).

Maandag zijn we nog een extra dag vrij, want het is Martin Luther King jr Day (MiLK-day haha). De dag ervoor hadden we plannen gemaakt, om zo vaak als het kan iedere week met zoveel mogelijk van ons een roommate-uitje te doen. Vandaag zijn we rond de middag eerst eendjes gaan voeren haha. We hadden wat oud brood bij ons en aardbeien (die ze overigens niet zo lekker vonden) wat we aan ze gaven. Het was prachtig weer en dus zijn we verder gereden naar de Logan River. We liepen richting een ‘Mountain Trail’ (een bergpad) en al snel kwamen we bij een brug uit waar de rivier heel mooi onderdoor stroomde. We zijn op de brug gaan zitten waar we onze sandwiches opaten. Daarna leken we net een stelletje kleine kinderen, want we zochten allemaal takken (of dingen die er op leken) die we dan aan de ene kant van de brug naar beneden gooiden. Door de stroming nam de rivier onze takken mee en het was een wedstrijd welke tak het eerste aan de andere kant tevoorschijn kwam. Dolle pret haha.

Bij thuiskomst kwam de kunstenares in me naar boven. We gingen iets maken wat ik nog nooit had gedaan: scheerschuimkunst! Het is super cool. Je pakt een bus scheerschuim (wat overigens heerlijk naar mannen ruikt, waardoor ik een heel klein beetje heimwee krijg naar de 3 belangrijkste mannen in mijn leven) en je spuit een deel van je bord onder. Daarna smeer je het uit, met je handen, heerlijk. Je pakt (voedsel)kleurstof en je laat wat druppels op je schuim vallen. Verschillende kleuren, of niet; wat je wil. Daarna pak je een mes (of wat anders) en roer je wat door je schuim. Je maakt een figuurtje, je doet er nog wat kleur bij en je doet alsof je precies weet wat je aan het doen bent. Als je klaar bent met kliederen pak je een papier. Die leg je op je bord en je zorgt dat je het een beetje aandrukt, zodat het schuim goed op het papier komt. Dan draai je het papier om, schraap je het schuim er vanaf en dan heb je scheerschuimkunst! Ontzettend cool om te doen en ik ga het zeker thuis voordoen! (jaja, ik heb mijn onderdrukte passie gevonden hoor!).

’s Avonds wilde ik per se nog een hoofdstuk uit mijn antropologieboek gelezen hebben, zodat ik vanaf morgen niet té veel achterloop.

Geschreven door Robinopreis