Dinsdagochtend was het weer erg vroeg, want iedere dinsdag en donderdag heb ik les vanaf half 8. We zijn dan klaar om kwart voor 9 en dan heb ik pas weer les om 12u. Mijn laatste les eindigt om kwart voor 6, dus ik ben bijna de hele dag bezig met lessen volgen, al zijn het er maar 4. Om 6u ben ik met Joie bij de Marketplace gaan eten, wat bijna een gewoonte wordt. Vandaag kozen we Aziatisch en ik ben het met stokjes eten niet afgeleerd (al ben ik natuurlijk en amateur met een Chinees voor me haha). ’s Avonds had Karli zin in een avontuur (we gaan hier vaker op avontuur, zoals ’s avonds om 10u in je pyjamabroek nog naar de Walmart haha). Dit keer gingen we met z’n 4en sterren kijken buiten de stad. Karli reed, Joie, Kenya en ik reden mee. Het was 10minuutjes rijden ongeveer en toen waren we de stad uit en reden we tussen weilanden (denk ik, want het was donker). Karli parkeerde de auto bij het hek van een ingang van een weiland en we haalden de dekens uit de auto. Die legden we op de achterkant van de auto en we kropen er allemaal op. Nog wat dekens over ons heen en het was zo goed als comfortabel. Als je omhoog keek zag je onwijs veel sterren en hoe langer je keek, hoe meer het er leken te worden. Thuis zie ik veel sterren, maar hier leken het er alleen maar meer te zijn. De grote beer had ik natuurlijk als snel gevonden en Karli wees de Melkweg aan. Ik denk dat ik iets zag wat er op leek, dus dat zal wel goed zijn. Toen we terug naar huis reden, zagen we het Old Main gebouw (die met die grote A op het dak). Als het donker is, brandt de A wit, maar nu was hij blauw! Dat is een goed teken, want wanneer de A blauw is, betekent dat dat ‘we’ een wedstrijd gewonnen hebben! Vandaag was er basketbal, dus we gokten dat we gewonnen hadden.

Woensdag en donderdag waren ‘gewone’ dagen (het wordt nu een ritme) met lessen volgen, studeren en niet bijzondere dingen. Maar vrijdag was leuker! We zouden naar Karli’s huis gaan in Idaho! Om half 3 reden Karli, Joie en ik weg. Kenya, Emma en Ariana zouden later komen, omdat zij nog dingen te doen hadden. Na zo’n 3u rijden kwamen we aan in Driggs. Het duurde lang en soms was het uitzicht wat van hetzelfde, dus dan duurde het nog langer. Maar vaak zag ik andere bergen, typische Amerikaanse snelwegen en waren we gezellig in gesprek. We konden de zonsondergang zien en om 6u kwamen we aan bij de familie Moulton. Ze wonen in een, zo lijkt het, klein wit huisje met een boerderij. Bijna alle huizen hier hebben de fundering boven de grond, hebben een trappetje met veranda en lijken klein. Maar bij Karli’s huis was er nog een hele verdieping onder de grond! Daar ben ik niet geweest, maar het was vast dezelfde grootte als boven de grond. Het huis was ontzettend rommelig, vooral de keuken, maar het bleek dat dat voornamelijk Karli’s terrein is en het daarom niet opgeruimd was. Haar moeder is sinds 10 jaar gedeeltelijk verlamd, dus zit in een rolstoel en kan maar kleine stukjes ‘lopen’. Karli is de oudste thuis en heeft twee jongere broers en een zusje. Ze hebben een boerderij, maar het was anders dan ik had verwacht. In Nederland zijn het allemaal rechte, nette stallen met dieren er in, maar hier stonden ze buiten in hekken met amper een dak boven hun hoofd. Er stonden een aantal auto’s op het volledig besneeuwde erf, een schuurtje en wat oude werktuigen. 200m naast hun wonen haar opa en oma. Daar zouden we gaan slapen, omdat die een kamer hadden waar we met 6en in pasten. De omgeving is verder moeilijk te omschrijven zonder foto’s, dus daar zal ik verder niet teveel moeite in steken. Ze wonen een stuk buiten het dorp en overal om je heen kun je normaal gesproken bergen zien, maar dit weekend was het door de sneeuw, de kou en de mist niet goed te zien.

De familie Moulton heeft dus een boerderij met koeien, wat paarden en ze zeiden ook wat kippen, maar die heb ik niet gezien. Er rennen honden rond: een papa, mama en 2 pups. Ze drinken verse melk van de koeien (waarom zou je dat niet doen) en het is echt een boeren familie. Hoe ze zich kleden maakt ze volgens mij helemaal niets uit, behalve wanneer ze naar de kerk gaan. Dan loopt zelfs het broertje van 14 in een nette, witte blouse, een bruinige broek met riem en cowboy laarzen rond. Qua geloof zijn ze opzich wel streng. Ze bidden voor het eten en gaan dus vaak naar de kerk. Karli is minder gelovig en doet soms ook dingen waar haar ouders niet zo blij mee zijn. De andere drie kamergenootjes zijn dat trouwens ook (gelovig). Ik heb Kenya en Emma dit weekend op de rand van het bed zien bidden. Ik heb daar niets tegen, maar zulke dingen vallen me wel op.

De eerste avond was enorm gezellig. De rest was ook gearriveerd en we hadden pizza besteld (uiteraard, het blijft Amerika haha). Met z’n allen op de grond tussen de pizzadozen was het enorm gezellig. Daarna deden we met de jeugd een enorm leuk spel, wat ook erg gezellig was. Daarna gingen we met z’n allen terug naar het huis van de grootouders en vielen daar snel in slaap.

De volgende dag hadden we ontbijt. Het was apart, iets wat ik nog nooit gehad had. Ze maakten kleine pancakes en daarop deden we een jam en ‘buttermilk’. Het was een, voor mij, aparte combinatie maar het was wel erg lekker. Erbij kregen we ‘smoked bacon’, vers van de barbecue. Na het eten gingen we sneeuwsculpturen kijken in het dorp. Ze waren erg mooi gemaakt, maar natuurlijk was het buiten erg koud, dus we bleven niet lang. Daarna gingen we sleerijden. Enorm cool! We kwamen terug en Allan (de oudste broer) had twee paarden voor een soort slee gespannen. De slee was eigenlijk een groot stuk hout op wielen in een gekantelde L-vorm. Er lagen een aantal balen stro op, die normaal aan de beesten gegeven worden, maar nu dienden ze als bankjes voor ons. Het waren grote, zwarte werkpaarden en het ras was iets Belgisch (weet het niet precies). We reden een aantal rondes door de besneeuwde weilanden en het was super. De geur van de paarden, wit besneeuwde landschappen overal om je heen en het lekker boerse gevoel: heerlijk. We mochten ook zelf even proberen met rijden: achter de balken staan met de teugels in je handen en dan ‘paardrijden’.

Na het rijden gingen Kenya, Emma en Ariana weer terug naar huis, want ze hadden die avond weer andere verplichtingen. Karli, Joie en ik gingen brownies bakken. Daarna gingen we met Adele (zusje) naar het ‘horse pulling’, wat lijkt op de trekkertrek (voor de mensen die dat kennen). De vader en Allan waren daar met de paarden met nog meer teams. Het doel was welk paarden-duo het meeste gewicht kon trekken. Bij thuiskomst waren we doodmoe dus gingen we slapen. De volgende dag gingen we vrij snel na het ontbijt weer naar huis.

Wat willekeurige dingen die me opvielen tijdens het weekend: de ouders noemen elkaar ‘mom’ en ‘dad’, tegen elkaar, dus niet bij de voornaam. Ik zei tegen Joie dat ik dat gek vond, maar in Hongkong doen ze hetzelfde. Daar is het zelfs nog gekker. Wanneer je jongere broertjes of zusjes hebt, mogen zij jou niet bij je voornaam noemen, maar ze moeten je broer of zus noemen. Alle oudere broers en zussen mogen de jongere wel bij hun naam noemen. Dus ik zou Lieuwe, Janne en Fenne allemaal bij hun naam mogen noemen, maar zij zouden mij allemaal ‘zus’ moeten noemen. Fenne zou ons allemaal niet bij onze naam mogen noemen. Dat is toch gek?

Ik had een familie voor het weekend en tijdens onze vakantieweek in maart gaan we waarschijnlijk terug en dan gaan we Yellowstone park bezoeken!

Geschreven door Robinopreis