Vanochtend om 7u opgestaan. Eerst gedoucht, want dat moet voordat je de tempel ingaat (en douchen wil je hier sowieso minstens 2x per dag). Daarna kwam Kopang langs om me aan te kleden (de (schoon)zus dus waar ik het al een para blogs over heb). Die sarong is stiekem toch best lastig om goed aan te doen. Ik kreeg een blauwe sarong, een oranje kabaja (een kleur die me overigens niet staat vind ik zelf, maar ik promoot wel mijn land!) met een roze 'sjerp' om mijn middel. Om 8.15 brengt Madi (de vrouw van de homestay) me naar Kopang's huis. Daar zijn meer familieleden en iedereen ziet er op z'n paasbest uit (al is het dan geen Pasen, je weet wat ik bedoel). Zelfs de kleine kindjes hebben de traditionele kleding aan. Ook de Franse buurvrouw, een Russische buurman die gisteren is gearriveerd en de Australische vrouw van gisteren komen erbij. Als eerste gaan we bidden in de familie tempel. We krijgen eerst instructies en moeten het goed onthouden, want dit ritueel moeten we vandaag 4x doen! We gaan op onze knieën zitten (of iets dat er op lijkt) en brengen onze handen, handpalmen tegen elkaar, naar ons hoofd en sluiten onze ogen. Ik spiek af en toe natuurlijk, want weet niet hoe lang dit zo moet. Daarna openen we onze ogen en pakken we een gele bloem. Die doen we tussen de vingers en weer brengen we de handen omhoog. Daarna hetzelfde met een rode/roze bloem, nog eens met een gele/witte bloem en daarna weer met lege handen. Deze bloemen liggen voor ons in een mandje en telkens als we klaar zijn met het bidden met de bloem doen we die achter ons oor of in ons haar. Mijn haar heb ik vandaag ingevlochten, dus er kunnen er veel in! Hierna komt Kopang naar ons toe met een bakje water. We spreiden onze handen met de handpalmen naar boven en ze sprenkelt wat water over ons hoofd met een 'kwastje', een andere keer doet ze het met een bloem, dus het maakt volgensmij niet zoveel uit. Daarna giet ze wat in onze handen (rechtse hand boven! want ook hier is de linkerhand onrein. Je houdt ze net zoals een rechtshandige die in de kerk ter communie gaat). Dat water drink je (ik een beetje nep, omdat ik de kwaliteit van het water dus niet zo vertrouw) en dit weer drie keer. De vierde keer doe je het water over je hoofd heen. Dan pak je uit het schaaltje wat ongekookte rijst in je hand. Een beetje doe je op je voorhoofd, wat in je nek, drie korreltjes eet je op en het overschot gooi je over je hoofd of op de grond (mag evt ook). Dan is het ritueel klaar. Okee, dit moet lukken de andere keren.

Na de familie tempel gaan we naar de 'echte' tempel: de grote tempel waar velen van het dorp samenkomen. Ik weet niet of iedereen uit Ubud naar specifiek deze tempel gaat. Ik weet dat 'onze groep' nummer 1 heeft gekregen, dus ons deel van het dorp mag 's ochtends eerst in de tempel. We nemen de offers mee, want die zijn voor in de tempel. Ik krijg een klein mandje met bloemetjes en Kopang, een (schoon)zus (?) van haar en een nichtje dragen drie manden met offers erin op hun hoofd. Na een paar minuten lopen zijn we bij de tempel. We gaan naar binnen en ik zie al een hoop mensen op de grond zitten. De mannen in het wit met een doek om hun hoofd (niet als een piraat, maar eerder als bandana). Sommige vrouwen hebben ook een witte kabaja aan, maar anderen zijn gekleed in felle kleuren. Achterin zit onder een dakje de priester en hij klingelt steeds een belletje. We nemen ergens op de grond plaats en wachten tot het begint. Ondertussen zorgen we dat er voor iedereen genoeg bloemetjes voor ons in het mandje liggen en steken we wierook aan die we in de grond steken. Voor ons is het centrale deel van de tempel en er staan overal manden met offers: vooral fruit en andere dingen die je kunt eten. Dan, na een tijdje, is het zover. We doen dezelfde handelingen als in de tempel: bidden, bloemetjes pakken, achter je oor/ in je haar, 3x en dan weer zonder. Dan lopen er een hoop mensen naar voren: om water te halen. Weer komt Kopang bij ons en besprenkelt ons weer met water, we drinken en doen het over ons hoofd. Pakken wat rijst en plakken het op ons hoofd, in de nek en eten drie korreltjes. Dan is het klaar. Alle mensen staan op en de vrouwen pakken de offermanden. Die dragen ze op hun hoofd naar buiten. Het is een hele ervaring. Het lijkt een beetje op een kerkdienst, maar dan natuurlijk anders: families komen samen om te bidden, hier offeren ze ook, men is op z'n mooist gekleed en doet synchroon dezelfde rituelen. Blijkbaar duurde het drie kwartier, maar volgens mij was het veel korter. Ik weet het niet.

Na deze tempel gaan we even naar het 'kerkhof'. Hier liggen zo'n 10 mensen begraven, in afwachting om gecremeerd te worden. Het is best gek. Hier kost een crematie best veel, maar het kost even veel om één persoon en 10 personen te cremeren. Het gaat dus meer om de ceremonie zelf. In juli 2017 is hier de volgende crematie (of van hun deel van het dorp ofzo), dus deze mensen liggen er nog wel even. Het kan dus zijn dat je er een paar jaar ligt, of nog maar even. Op de graven ligt kleding, waaraan je kunt zien of er een man of vrouw begraven ligt. Net als wij doen na de mis gaan we ook even langs het kerkhof om de overledenen te bezoeken. Hier dus ook. Alleen zijn de graven dus maar tijdelijk. In 2017 worden ze weer opgegraven (in welke staat van ontbinding dan ook) en worden ze gezamenlijk gecremeerd waarna het as in zee wordt uitgestrooid.

Na het 'kerkhof' nemen we de offers weer mee. Nu is het alleen anders. Ze zijn al geofferd in de tempel (in theorie dan, want ze zijn er nog steeds), dus als je nu de mand van je hoofd laat vallen is het niet erg. Iets kan maar één keer geofferd worden, dus nu is het minder waard, zoiets. We lopen nu naar een kleinere tempel, waar zich hetzelfde afspeelt. Daarna nog een andere, nog één en tenslotte zijn we weer thuis. Vijf keer hebben we dus gebeden, geofferd, gezegend en hebben we rijst gekregen.

Ik denk dat we best geluk hebben dat we dit mee mochten maken. Anderen vonden het ook helemaal niet gek (leek wel) dat wij erbij waren. We waren sowieso netjes gekleed en deden met ze mee (participerende observatie, zoals we dat noemen voor mijn onderzoek). Bij Kopang thuis kwamen er een aantal mensen langs om offers te brengen. Dit was omdat er in haar familie een stel was dat pas (in september) getrouwd was. Dit is hun eerste Galungan als getrouwd stel en dan komen er mensen uit het dorp/ uit de buurt langs om offers te brengen voor hun. Ondertussen kregen wij een heerlijke iced cappuccino en konden we lekker afkoelen. Daarna zijn we terug naar de homestay gegaan, toen was het iets na de middag.

Daar ben ik begonnen met inpakken, want morgen verlaat ik Ubud en ga ik naar Tampaksiring! Na het inpakken mijn blogs bijgewerkt en op dat moment begint het weer te gieten! Echt zeker een uur lang ontzettend hard. Met wat onweer deze keer. Het zal toch een keer op moeten houden, maar voorlopig ziet het er nog niet naar uit. Ik maak nu alvast deze blog af, al is de dag nog niet helemaal om. Ik hoop dat het straks droog is, zodat ik nog wat kan gaan eten. Vanavond zal ik wel weer niet veel gaan doen en morgen vertrek ik dus naar Tampaksiring, waar ik hopelijk meer onderzoek kan doen! Desalniettemin heb ik ontzettend genoten van Ubud: van de omgeving, de mensen en de uitingen van religie. De eerste week vond ik moeilijk, maar nu ik zit ik er wat beter in. Net nu ik hier weer wegga. Maar wie weet kom ik hier later nog wel eens terug, wanneer bijvoorbeeld blijkt dat de offers toch best belangrijk zijn!

Geschreven door Robinopreis