Het is even geleden dat ik een blog postte, maar ik kan niet iedere week een blog vullen met meerdere dingen. Er zitten nu ook geen foto’s bij, want ik heb geen boeiende nieuwe. Ik zit nu in een ritme met vooral lessen volgen, lezen, studeren, opdrachten maken en soms examens maken. Ik heb al een aantal toetsen gemaakt en de cijfers logen er niet om. Ik denk dat ik blijf! We hebben niet echt meer iets spectaculairs-waardig om hier te melden, maar dat neemt niet weg dat ik het minder naar mijn zin heb! In tegendeel.

Ik heb het (nog steeds) onwijs naar mijn zin en volgens Emma zijn wij de leukste personen die ze ooit heeft ontmoet dus we mogen niet weg van haar (super lief). Iedereen is zo aardig: in het huis maar ook erbuiten. Mijn Engels gaat er op vooruit (denk ik), al is het soms nog wel moeilijk. Ik wil het niet vloeiend noemen, maar als ik het vergelijk met de middelbare school ben ik nu een pro! Mama zei voordat ik naar Amerika ging: weet je nog dat je voordat je aan je studie begon zei dat als je je studie niet zou halen, het aan het Engels lag? Dat je het niet zou volgen? En nu ga je gewoon naar Amerika om daar te gaan studeren! Daar heb ik wel even bij stil gestaan, hoe snel je je kunt ontwikkelen.

Over ontwikkelen, ik heb het idee dat ik iedere dag wel wat bij leer: binnen en buiten de klassen. Ik merk steeds weer hoe erg antropologie mijn passie is en ik ben zo nieuwsgierig naar andere culturen, landen en gebruiken dat Joie en ik bijna iedere dag wel een lang gesprek hebben over het één of ander. Zo praten we bijvoorbeeld veel over het huwelijk, kinderen en opvoeding, omdat een aantal van onze vakken daar over gaan en omdat we er natuurlijk in geïnteresseerd zijn. Hier is het anders, in Hongkong is het anders en ik heb ook weer een andere visie. In de klas leer je dingen die je herkent of juist niet en het is allemaal zó interessant! Mijn wereldbeeld wordt alleen maar groter en ik weet niet of dat een goed ding is, maar ik word er alleen maar leergieriger van! Ik kom hier weer zoveel andere dingen tegen en wil er zoveel meer van weten, maar ik weet dat dat niet altijd kan en dat is dan weer frustrerend (haha zo erg ben ik).

Eén van de meest bizarre momenten was wel in de klas van Women and Genderstudies, waarbij ik echt ‘flabbergasted’ was en (volgens mij letterlijk) met m’n mond open in de klas zat. In de lessen gaat het namelijk erg vaak over gender rollen, mannelijkheid en vrouwelijkheid en de invloed van onze cultuur en de media daarop (ik kan daar uren over praten, dus dat zal ik hier niet doen). Maar het ging over besnijdenis bij jongens (weet niet meer hoe we daar bij kwamen), maar toen het ter sprake kwam, had iedereen wel iets te zeggen. Eén van de grootste conclusies was dat het ‘mode’ is in de VS om jongens te besnijden. Ik dacht dat het enkel iets religieus was in het jodendom en de islam. Maar dit verbaasde me echt. Je ‘hoort er blijkbaar niet bij’ als je niet besneden bent, jongens worden er om gepest dus men ‘doet het gewoon omdat iedereen het doet’. Waarschijnlijk denkt iedereen hetzelfde zoals ik die dit leest, maar ik dacht echt van wat-is-dit…. Een erg interessant moment dus.

In het begin van de week voelde ik me niet zo lekker. Ik was moe, futloos, ongemotiveerd, had geen honger (dan is er echt iets mis!) terwijl ik wel genoeg slaap. Later in de week ging het gelukkig beter en ik denk dat het deels kwam omdat ik stress had voor de rondreis die ik in mei ga doen met Joost. Het is allemaal zo’n gedoe, het moet allemaal via-via en ik kan er niet zelf bij zijn om het te regelen en daar werd niemand vrolijker van. Maar het is goed gekomen want het is geboekt!

Joie en ik vullen elkaar goed aan qua snacken en eten. We houden er allebei van, weten dat het slecht is, maar doen het toch. Om het een beetje te compenseren hebben we een ‘exercise-schema’ gevonden en doen we (vooral ik want Joie kan haar rug nog steeds niet buigen met haar brace) oefeningen. Vorige week was het zo ‘erg’ dat we al lezend achter onze laptop squats aan het doen waren (voor wie het niet weet, zoek het op)… beeld je dat eens in. Het was hilarisch, maar onze benen deden wel zeer! Tijd dus voor een (snack)beloning! En zo gaat dat door dus het zal niet veel helpen haha. Ze had gisteren een fantastische quote: Three ways to make me love you: Buy me food, Make me food, Be food. Het is leuk dat je iets kunt delen haha.

Van mijn lieve vriendinnetjes heb ik thee gekregen! Groene thee met citroen; mijn lieveling! De thee smaakt hier niet zo als thuis en dus was ik erg blij dat het nu meer in de richting komt!

Het weer is hier stukken beter dan een paar weken terug. Van de week was het zelfs meer dan 14 graden! Hoera! En hier zeggen sommigen dat ze weer terug sneeuw willen! Gekke Amerikanen.

Met Finn gaat het nog steeds goed. We moeten nu wel twee keer per week zijn bakje verschonen, want anders gaat hij stinken haha. Hoe het met de kikker in de badkamer is, vast goed, ik heb geen idee. Die negeer ik een beetje.

Deze blog is toch langer geworden dan ik verwachtte, wie weet wat ik de komende weken weer ga meemaken!

Geschreven door Robinopreis