's Middags ben ik weer naar de tempel geweest. Gelukkig was het iedere dag een lang dagdeel droog, dus ben ik iedere dag nog naar de tempel kunnen gaan. Nu heb ik weer een andere tempel keeper wat vragen gesteld. Hij was een stuk jonger en zijn Engels was niet heel erg goed, maar goed genoeg om mij het een en ander te kunnen vertellen. Zo zei hij bijvoorbeeld dat ze altijd water gebruiken bij het bidden. Het mooiste wat hij zei was dat mensen en ritueel doen vanuit hun hart. Daarom maakt het niet precies uit welke handelingen je doet, hoe vaak je ze doet en in welke volgorde. Of iedereen hier zo over denkt, weet ik natuurlijk niet, maar het zou wel verklaren waarom ik inderdaad dezelfde soort rituelen zie maar niet exact hetzelfde.

Weet je nog dat ik ergens hiervoor zei dat ik het zo irritant vond dat mensen willen weten waar ik naartoe ga? In het boek Eat Pray Love gaat het derde deel over Bali. Daar vraagt ze zich hetzelfde af. Dan legt ze uit dat voor de Balinezen alles in balans is en moet zijn. Als ze vragen waar je heen gaat, proberen ze jou te oriënteren! Als je zegt 'nergens', dan raken ze in de stress omdat dat geen richting is. Weer wat geleerd!

De rest van de middag/avond bestond uit het lezen van dit boek, dus heel veel spannends heb ik niet meer toe te voegen aan dit blog.

Geschreven door Robinopreis