In de ochtend ben ik alleen naar het strand gegaan. Ik pakte weer de rechter kant en hoopte voor een gelegenheid en de durf om iemand aan te spreken en vragen te stellen. Ik was al aan het eind gekomen en had nog niemand gesproken. Per toeval zag ik een groepje mensen op het strand die geloof ik net klaar waren met een ceremonie. Er was een vrouw gekleed in het wit met een gele/oranje band rond haar middel, dus ik denk dat zij een priester is. Wat ze deden of gedaan hadden weet ik niet, maar ik zag dat er een berg offers lag. Ik kreeg niet de gelegenheid om ze aan te spreken want ze sprongen allemaal weer in hun auto's. Dus ik draaide weer om en vroeg iets verder op aan twee meiden die zich bij een restaurantje zaten te vervelen of zij wisten wat daar gaande was. Ze hadden het helaas niet gezien maar dachten dat het misschien een ceremonie was. Daarna vroeg ik hen waarom de zee zo belangrijk is voor Hindoes. Dit komt omdat het water zuivert. Voor het zuiveren van de binnenkant van je lichaam. Als je zwarte magie in je hebt bijvoorbeeld. Zelfs voordat je geboren bent is het water belangrijk, want je moeder ondergaat dan een zuivering met zee water (of anders heilig water denk ik als je in het binnenland woont). Na zo'n 42 weken ondergaat de baby ook een ceremonie met water en wanneer je gecremeerd bent wordt je as uitgestrooid in zee. Velen zeggen nu hetzelfde, dus ik moet me af gaan vragen hoe ik 'dieper' kan gaan met mijn vragen en onderzoek. Algemene dingen zijn nu wel duidelijk, maar het is nog lang niet genoeg om mijn scriptie te schrijven.

's Middags kwamen twee vrienden van Gabrila langs, een meisje uit Brazilië en een jongen uit Ecuador. Met hun hebben we veel gepraat, hebben we gezwommen in het zwembad, zijn we gaan lunchen en dineren op dezelfde plek voor nog geen euro!
 

Vrijdag

De dag erna vertrekt Gabriela om half 11. Ik ben weer alleen. Dit betekent ook dat ik nu de kosten van de kamer zelf moet betalen. 13 euro per nacht maar liefst (sjonge jonge, een rib uit m'n lijf! haha). Het is niet enorm veel, maar op deze manier betaal ik per maand meer dan in NL en dat hoeft niet in Indonesië. Maar voorlopig bevalt het me hier wel en blijf ik nog wel even. De rest van de dag probeer ik vooral mijn data uit te werken en een start te maken met het analyseren. Het programma dat ik daarvoor heb, werkt niet. Of tenminste, niet bij mij. Je moet je bestanden op precies de goede manier opslaan en bundelen, maar ik krijg het maar niet voor elkaar. Omdat ik er niet teveel tijd aan wil verliezen probeer ik het 'ouderwets' via Word.
 

Zaterdag

Vandaag hou ik lekker weekend. Ik heb best veel informatie op mijn laptop staan en wil eerst een beetje een overzicht krijgen van wat ik nu eigenlijk allemaal al heb. Ik werk aan mijn opdracht die ik naar de docente moet sturen waarin staat wat ik allemaal al heb gedaan deze maand, wat ik al weet, reflectie en een plan voor de volgende maand. Ondertussen staat de tv op MTV aan en heb ik mooi wat Westerse muziek op staan. Het lijkt bijna als thuis. Als pauze ga ik even op mijn bankje buiten zitten en probeer wat te lezen. Ik word afgeleid door gesprekken van Nederlandse meiden in en aan het zwembad. Niet per se door een spannende inhoud, maar gewoon omdat het Nederlands is dus ieder woord kunt volgen en zij (nog) niet weten dat jij dezelfde taal spreekt. Eén meisje was gevallen met de scooter en heeft een grote schaafwond op haar arm. Zij zoekt nog een goedkope kamer. Wat later voeg ik me in het gesprek en vraag of ze met mij een kamer wil delen: scheelt kosten! Ze heet Suzanne en blijkbaar zat ze hier al twee weken in het hotel! Had haar nog nooit gezien. Ze loopt stage in een duur hotel en begint 's ochtends al vroeg dus daarom zie ik haar niet zo vaak. 's Avonds gaan we op het strandje eten en het is gezellig om weer eens fijn Nederlands te praten.
 

Zondag

Mijn 'weekend houden' kabbelt voort en bestaat uit boodschappen doen, langs het strand lopen, shoppen in de hoofdstraat, waaronder in de Ganesha bookshop. Ik vind boekwinkeltjes heerlijk en kan er ook lang verblijven. Ik kijk in de cultuur afdeling, reizen, Engelse literatuur, Nederlands.. en dan opeens hoor ik buiten een hoop kabaal. Er loopt een stoet mensen voorbij, gekleed in traditionele kleding, ze dragen een soort klein huisje en hebben muziek instrumenten bij. Ik vermoed al wat het is, maar vraag het toch even aan het meisje in de winkel. En inderdaad. Het is voor een crematie. Ik leg mijn stapeltje verzamelde boeken even opzij om later terug te komen. Dit wil ik niet missen! Dus ik loop naar buiten en loop op een afstandje met de stoet mee richting het strand. Daar is een 'crematieplaats'. Het 'huisje' is heel mooi versierd met allerlei kleuren. Ik kom wat later aan dus heb het begin gemist, maar ergens hebben ze een 'kist' vandaan die bestaat uit bamboepalen. Daarin ligt de overledene, volgens mij een oudere vrouw, omdat haar foto op het 'huisje' staat. Een groep mensen staat om de 'kist' heen en zingt/bid o.i.d. Daarna worden er offers gebracht en op het lichaam gelegd in de bamboekist. Daarna is er een man die twee gasflessen pakt met een lange steel eraan. Die worden onderin de kist gelegd (zijkanten zijn open) en dan ontstaat het vuur. Er zijn heel veel mensen meegekomen en ik weet niet of het allemaal familie is, maar het zijn er ontzettend veel, dus misschien zijn het wel de mensen uit haar 'community'. Uiteindelijk zal alles afgebrand zijn en wordt het as met een bootje naar de zee gebracht. Zo lang ben ik niet gebleven, want het duurt nog een tijd voordat alles verbrand is. Maar het is indrukwekkend om te zien en dan heb ik dit ook weer eens meegemaakt.

Ik ga dus maar weer terug en hou een kleine pauze bij de Starbucks, want die hebben ze hier ook. Dan loop ik de straat weer in naar de boekwinkel en neem uiteindelijk vier boeken mee. Van al dat lopen ben ik stiekem best moe geworden, maar dat merk je vaak pas als je weer terug bent. Ik plons in het zwembad met mijn boek en kan gelijk het zweet van me afspoelen (met chloorwater... maar goed). Voor mijn avondeten ga ik weer naar het strand. Jeetje! Volgens mij is het zondag! Het barst van de locals. Families met veel kinderen die zitten te eten of in het water zitten. Het is eb, dus echt zwemmen zit er niet bij. Wat me al eerder opviel is dat velen in hun 'gewone' kleren het water in gaan. Mannen trekken vaak hun shirt uit, maar vrouwen niet. Ik weet niet of ze dit altijd doen vanwege de cultuur of dat het zo is dat ze ongepland naar het strand gingen en geen badkleding bij zich hebben. Misschien is het een combinatie van beide. Ik ben één van de weinige blanken, maar ik word hier nooit aangestaard ofzo, maar altijd begroet met een glimlach en een knik. Ik beantwoord dit met hetzelfde gebaar en geniet weer van mijn nasi goreng.

Geschreven door Robinopreis