Vanaf 1u heb ik doorgeslapen tot half 8. Er zijn enorm veel hanen in de buurt en die blijven maar doorgaan waardoor ik niet echt meer kan slapen. Het water doet het nu ook al niet... fantastisch... welkom in Bali! Ik kon één keer de wc doorspoelen en daarna hield het op. Als ontbijt krijg ik thee en een Balinese cake. Te machtig voor ontbijt, maar zal toch iets moeten eten. Wel is het nieuw voor me en ik vind het niet op en top lekker. Mijn Bali belly heeft lichtelijk toegeslagen, dus durf eigenlijk amper te eten, zeker geen vreemde dingen (iets met een boer en eten, he mam). Ik moet in ieder geval voorzichtig doen (in hoeverre ik dat trouwens nog niet was...).

Ik heb de buurvrouw gesproken. Ze is inderdaad uit Jakarta en heeft 10 jaar in Nederland gewoond. Ze is niet met haar man maar met haar zusje. Toevallig studeerde zij ook antropologie! Dus we kunnen wat dingen delen over het vak, veldwerk en Bali. Daarna ga ik naar de tempel, op de fiets! Die hadden ze thuis staan en mag ik lenen. Ik arriveer weer op bekende grond en observeer wat. Ik kom een 'temple keeper' tegen, die alles een beetje schoonhoudt, maar ook veel kennis heeft over de tempel. Hij wil me veel vertellen, maar dan moet ik hem daarna wel fooi geven. Dat vind ik eigenlijk dom, maar ja, ik heb de info toch nodig! Gelukkig is zijn informatie niet heel onzinnig, dus ik heb er ook nog wel wat aan. Na een tijdje vind ik het wel weer genoeg en fiets terug naar huis.

Later heb ik een emotionele dip. Ik wil naar huis. Ik zie weer nog geen vordering in mijn onderzoek en heb geen idee hoe ik de komende 2,5 maand moet doorbrengen. Ben nu bij de tempel, straks bij de zee, en dan? En ik kan niet met de mensen praten. Hoe moet dit allemaal? Kan ik niet eerder naar huis en daar nog wat onderzoek doen? Ik email de docenten omdat ik het even niet meer weet. Ik weet dat het vroeg is, maar liever nu dan dat ik er in april achter kom dat ik nog enorm veel moet doen. Snel krijg ik een antwoord en het beste advies voor mij als persoon is te kijken per week en niet naar al die maanden. Dat komt later allemaal wel. Omdat ik de komende maanden nog niet precies in kan delen, raakte ik daardoor in paniek en in de stress. Van dit advies word ik wel rustig van en het gaat na een tijdje al weer wat beter. Al het begin is wennen en dat was hier ook weer zo. 'Culture shock', nomen ze zoiets. Alles wat je gewend bent, is er niet, het voelt (nog) niet vertrouwd, je bent niet op je gemak en wilt het liefste terug naar huis. Ik kan nu met zekerheid beamen dat ik wel een culture shock heb ervaren.

De hele middag heeft het overigens geregend. Ik kwam thuis in de miezer en het hield maar niet op. Maar ja, ik was toch niet van plan ergens heen te gaan. Opeens voelde ik het bed bewegen. Mijn fles naast me en wat spullen op het kastje bewogen ook! Het was een lichte aardbeving! Wat gek! Heb ik dat ook weer eens meegemaakt!

Geschreven door Robinopreis