Verstrengelde vingers, een knuffel, een stevige omhelzing, een lach, een klein traantje en een laatste lange kus. Zo verliep eergisteren het afscheid met Joost op Schiphol. En daar ging ik. Alleen. Alweer. Net als bijna een jaar geleden. Maar nu gaat de reis naar de andere kant van de aardbol: Bali.

Het eerste deel van de vlucht duurde 6 uur, maar leek langer te duren dan het tweede deel van 9. Slapen was lastig, omdat je zit. In Dubai aangekomen moesten we lang blijven zitten tot we uit het vliegtuig mochten. We waren wat vroeg, dus er stond nog geen trap klaar. Ik werd wat zenuwachtig,, want ik had maar een uur tot ik weer moest boarden. Maar alles liep nog goed en ik nam plaats bij het raam in het tweede vliegtuig. Het was erg leeg toen het al in beweging kwam. Ik keek om me heen en op ongeveer elke rij (3 stoelen) zat één persoon. Een voordeel was dat ik dus op drie stoelen plek had om liggend te slapen! Later vroeg ik aan een Nederlandse stewardess waarom we dan niet in een kleiner vliegtuig vlogen. Blijkbaar had Emirates geen kleinere vliegtuigen.

Negen uur later kwamen we om 22u aan in Denpasar, de hoofdstad van Bali. Toen we er bijna waren zag ik overal lichtjes vanuit het vliegtuig; het was prachtig. Ik zou opgehaald worden door iemand van het hotel, maar uiteraard was mijn chauffeur nergens te bekennen. Dus ik naar de balie voor taxi's, waar wel 15 mannetjes hoopten dat ik met hen mee zou gaan. Ik vertelde dat ik geen taxi hoefde, omdat ik zou worden opgehaald, aar er niemand was, dus of zij het hotel voor me konden bellen. Een mannetje verwees me naar de informatiebalie. Daar werd het omgeroepen, maar er kwam niemand. Toen werd het hotel gebeld. Wat bleek, de chauffeur was nog onderweg vanuit Ubud, dus dat zou nog wel even kunnen duren. Dus toch maar een taxi gepakt. Deze bracht mij in korte tijd naar het hotel. Het was donker en al laat, dus wilde ik niet meteen al naar mijn eindbestemming reizen. Het Kuta hotel was prima. De hygiëne was niet voortreffelijk, maar wat verwacht je voor 16 euro per nacht! Na een heerlijke douche ben ik rond 1u lokale tijd gaan slapen.

De volgende dag voelde ik me niet helemaal goed en dat terwijl ik nog niets Balinees gegeten had! Vast een combinatie van spanning, vliegtuig eten, onregelmatig ritme en warmte. Ik was een beetje bang voor de taxirit omdat die 1,5u zou duren en ik me niet zo lekker voelde. Maar ik moest toch een keer vertrekken. Rond 11u heb ik dan ook het hotel verlaten: op naar Ubud! Onderweg werd ik nog niet zo enthousiast van het eiland dan ik verwacht had. Het was niet zo mooi en alles was oud en vies. Wat me wel opviel in de verte waren de twee vulkanen die overal bovenuit staken. Mijn chauffeur wist geloof i niet zo goed waar hij heen moest. Hij was bijna constant aan de telefoon en vroeg me twee keer naar het adres. Ook heeft hij onderweg nog een paar keer de weg gevraagd. Maar om half 1 waren we er toch geraakt! Een vrouw stond me al op te wachten en samen brachten we mijn spullen via een steegje naar haar homestay. We moesten twee keer uitkijken voor kleine offers op de grond, die je overal op en langs de straten vindt. Waarom het precies midden op straat ligt, moet ik nog uitzoeken.

De persoon die de kamer voor mij had was net vertrokken, dus ik moest even op mijn terrasje wachten tot haar man klaar was met het schoonmaken van de kamer. Ze zijn beiden erg aardig en behulpzaam. Toen hij klaar was brachten we mijn spullen naar binnen en ik keek gelijk rond. Een groot tweepersoons bed, een klein bureautje, een grote kast en een badkamer. De muur van de badkamer was erg mooi met echte stenen die uit de muur staken en het dak was van doorzichtige dakpannen, alsof je buiten stond en dus veel lichtinval. Al snel ben ik op bed gaan liggen, want mijn buik werkte nog niet helemaal mee. Daarna ben ik een aantal keer m'n terrasje opgegaan en heb m'n koffer uitgepakt. Om 18u voelde ik me al wat beter dus ben ik een beetje gaan rondlopen. Buiten de poort van de homestay kom je via twee steegjes uit bij een grotere weg, waar de taxi me had afgezet. Daar ben ik toen maar omgedraaid. Hopelijk morgen maar eens op pad.

Het is nu 19u en het is niet zo heel warm, waarschijnlijk omdat het om 17u erg hard geregend heeft. Tja, regenseizoen. Het ruikt vochtig, met een lichte wierook geur. Dat heeft de vrouw hier aangestoken bij het altaartje op mijn terrasje. Het is donker en hoor veel krekels, of wat het dan ook zijn. Oh getver. Ik keek net omhoog, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Op het plafond buiten zitten 2 hagedisjes. Bij de buurvrouw wel 5! Ik hou echt niet van die beestjes, maar zolang ze niet binnen of in m'n buur komen dan zal het wel goed zijn. Ondertussen eet ik mijn avondeten: bouillon met zoute crackertjes.

Voor degenen die niet precies weten wat ik hier nu doe, voor mijn master moet ik een onderzoek doen, waarna ik mijn afstudeerscriptie ga schrijven. Ik ben al lang gefascineerd door het Hindoeïsme. Vandaar ook dat ik twee jaar geleden naar India ben gegaan. Om nu een andere hindoeïstische plek te bezoeken, koos ik voor Bali. Indonesië is het grootste islamitische land ter wereld, maar toch heeft het Hindoeïsme goed stand kunnen houden op Bali. Natuurlijk is de religie op Bali niet hetzelfde als in India, omdat er hier weer andere invloeden zijn die het hindoeïsme hebben veranderd. Binnen iedere religie speelt water een belangrijke rol. Over het algemeen is dit reinheid en schoon worden. Denk aan doop en reiniging in het Christendom, wassen voor het bidden in de moskee bij de Moslims. Ik ga kijken naar de betekenis en het gebruik van dit heilige water binnen het Hindoeïsme. Hoe ze het gebruiken bij de tempel, bij hun eigen altaartjes thuis etc. Hindoes brengen ook offers aan de zee en rivieren, dus daar zal ik ook wel gaan kijken. Volgende week maandag begint officieel het veldwerk, maar ik denk dat ik aan de vrouw van de homestay al een hoop kan vragen!

Voor iedereen die mij de komende maanden wil volgen: je kunt je email adres opgeven, zodat je telkens een berichtje krijgt als ik iets nieuws geplaatst heb.

Een lange eerste blog. Ik voel me al wat beter, hopelijk blijft dit zo. Ik typ dit nu 'sochtends om 5u, zal het anti-ritme en jetlag wel zijn.

Selemat sore dan sampai jumpa! (goedenavond en tot ziens!)

Geschreven door Robinopreis