Nu alweer een nieuwe blog. Dit vanwege drie grote festiviteiten deze week die ik graag uitgebreid met jullie wil delen! Nu gebeurt er tenminste iets cultureels naast dat ik steeds met mijn onderzoek bezig ben!
 

6 maart - Melasti

Melasti is de dag van het reinigen van religieuze Hindoebeelden aan zee. Ook de Balinezen zelf zuiveren hun lichaam. Het slechte wordt gereinigd. Heilige objecten worden meegenomen naar stranden op het eiland om ze te zuiveren met het water uit de oceaan: Amerta Tirtha (bron van het eeuwige leven) en worden daarna teruggebracht naar de tempel van het dorp.

Deze dag lijkt dus erg belangrijk voor mijn onderzoek, omdat er veel (heilig) water bij komt kijken. Daarom vragen we in de ochtend aan de buurvrouw hoe laat we waar het beste kunnen zijn. Ze zegt dat we het beste nu kunnen gaan, omdat het vanmiddag enorm druk gaat zijn. Ik denk juist dat het dan interessant is als er meer mensen zijn. Maar hier in Bali weet je het nooit met tijden dus besluiten we alvast te gaan en anders te blijven tot het weer begint. We hebben eigenlijk geen idee. Rond half 11 komen we op het strand aan en zien inderdaad een hele hoop mensen. We gaan op de pier staan waar we het beter kunnen zien, maar snappen niet goed wat we precies zien. Wat wel duidelijk is is dat de meeste mensen in hun traditionele kleding zijn, meestal wit. In ieder geval de mannen, met een witte blouse en 'tulband'. De meeste vrouwen zijn ook in het wit, maar sommigen hebben een gekleurde kabaya (blousje) aan. Zelfs de kleinste kindjes hebben deze kleding aan, enorm schattig. In het midden staan hoge, grote tafels waar de beelden en offers staan uitgestald. Na wat muziek en een soort klein toneelstuk vertrekken ze weer. Na wat navraag bleek dit een dorp van buiten Sanur te zijn. De mensen van Sanur zullen om 3u pas komen dus dan begint het 'echt'. Andere dorpen mogen ook naar hier komen als ze dat willen, als ze maar op tijd weg zijn. 3u duurt nog wel even, dus in de tussentijd gaan we maar in zee zwemmen! Het water is heerlijk warm dus we komen de tijd wel door. We lopen een stuk de hoofdstraat in, eten op een gezellig plekje en na 2u vertrekken we weer naar het strand.

Vooraan, een aantal meters van het water vandaan, stonden een aantal grote en hoge tafels, bekleed met gele en witte sarongs. Er stonden bamboepalen omheen (penjors) en er werd muziek afgespeeld door luidsprekers. De plek waar de mensen moesten gaan zitten en waar toeristen dus niet mochten komen was afgezet met een bamboe-afzetting. Wat verder naar achteren lagen bamboekleden op het strand met daarop offermanden met daarin offers. Heel goed kon ik het niet zien, dus weet eigenlijk niet goed wat het was. Eromheen zat een tiental mannen en vrouwen helemaal in het wit: de priesters. Om half 3 zaten er al een hoop mensen. Ze waren waarschijnlijk met de hele familie of tenminste het gezin. Ook deze mensen zijn gekleed op z'n zondags best. Vrouwen en meiden, zelfs kindjes dragen make-up. De meesten zitten en eten wat: zelf meegenomen of hier gekocht. Bijna iedereen had wat korreltjes rijst op het voorhoofd, waardoor ik wist dat ze van te voren al naar de tempel waren geweest om te bidden. Constant kwamen er mensen bij. De vrouwen droegen de offers en brachten canang naar het water, waardoor het er steeds meer werden. Iedereen was nog aan het wachten want ineens klonk er muziek achter ons en daar kwamen ze! Daar kwam de stoet aan met enorm veel mensen. Mannen droegen lange stokken met parasols aan het einde, waarop een soort speer stond. Vrouwen droegen hoge torens met offers van fruit, mooi opgestapeld. Tempelrelikwieën van goud, ook op het hoofd, de Barong (een Balinees beest) en nog meer. Daarachter een band met bekkens, drums, gongs, fluiten en typische Balinese instrumenten waarvan ik de naam niet weet. Wat alle objecten betekenen weet ik niet, maar daar kan ik nog achter komen. Alles werd naar voren naar de tafels gebracht en uitgestald. De priesters sprenkelden heilig water over alle objecten om ze te zuiveren. Tijdens dit alles bleef de rest van de mensen zitten en iedereen wachtte tot de anderen plaats hadden genomen.

Toen begon de 'reiniging'. De priesters stonden op, haalden water uit emmers vooraan en begonnen iedereen te zegenen. Het leek op een pastoor die de kerk rondloopt met die zogenaamde wc-borstel die is gedoopt in heilig water. Het waren erg veel mensen (zo'n 2000 hoorde ik later), dus het duurde wel even voor de vele priesters iedereen hadden gehad. Daarna klonken de belletjes wat het begin van het gebed betekende. Men bracht de handen samen en naar het hoofd en ineens was het doodstil. Op wat kleine kinderen na, maar dat neemt niemand ze kwalijk. Er werd gebeden met lege handen, drie keer met een bloem en daarna weer zonder iets. Deze bloemetjes had men meegenomen in de manden van de offers die ze voor zich hadden neergezet. Daarin zat ook wierook die ze aan hadden gestoken. Daarna, zoals jullie misschien nog herinneren van de Galungan ceremonie, wordt iedereen weer gereinigd/gezegend. Dus de priesters konden weer aan de slag met het rondsprenkelen van heilig water, het in handen gieten van de mensen en rijst uitdelen. Daarna was de ceremonie afgelopen. De objecten vooraan werden weer opgepakt en de hele stoet vertrok weer, waarschijnlijk richting de tempel. Ook de families stonden op en vertrokken. Er bleef een enorme bende achter van resten van offers, plastic afval van eten en plastic zakken, maar er werden meteen bezems en harken gepakt om alles netjes op te ruimen.

Naderhand sprak ik met een priester over het gebeuren. Het interessantste wat hij vertelde is dat het heilige water een verzameling is van meerdere bronnen: van een tempel op het eiland van Nusa Dua, van andere tempels in Sanur, van de berg Agung, van de zee en zelfs uit de Ganges! Een paar weken terug waren mensen naar India gereisd om met het vliegtuig Ganges water te halen voor de ceremonie! Al dit water werd gemengd dus volgens mij kan het niet heiliger!

Een lange beschrijving, maar ik denk dat sommigen van jullie dit wel interessant zullen vinden. Het was ook iets wat maar twee keer per jaar voorkomt, dus ik had het geluk het te mogen meemaken.
 

7 maart

Vandaag moest ik mijn fiets ophalen. Ofja, 'mijn' fiets... Suzanne kon in het begin een fiets van het hotel lenen, maar nu heeft ze een scooter en mag ik 'm gebruiken. Omdat we net wat buiten het centrum wonen is dit toch wel handig! Eerst moet ik dus te voet naar het centrum, want de fiets staat bij het vorige hotel. Die wilden we gisteren ophalen, maar dat is er niet meer van gekomen. Ik loop door de hoofdstraat en voel me al redelijk bekend met de omgeving. Toch is het stuk elke keer wat langer dan je denkt. In je hoofd ga je de straat af, maar in werkelijkheid vergeet je dat dit en dit stuk er ook nog was. Maar het geeft niet want zo verbrand ik hopelijk wat meer calorieën! Onderweg kom ik eerst langs de Hardy's. Dat is een grote supermarkt waar ze vanalles hebben. Een soort Indonesische Wallmart van Amerika. Supermarkt, kleding, souvenirs, V&D-achtig en je kunt er zelfs eten. Ik ga wat boodschappen doen, waaronder ontbijt als brood, Nutella, cornflakes en melk. Stiekem heb ik best veel gekocht, maar moet het wel weer allemaal mee sjouwen! De zware dingen doe ik in m'n rugzak en de lichte dingen in de plastic tas. Omdat ik gisteren dus op mijn onderrug verbrand ben, schuren de pakken in mijn tas tegen mijn rug aan. Ik trek m'n broek wat hoger op voor wat meer verzachting en loop verder naar het hotel. Daar pak ik de fiets, rij langs de pinautomaat om zo'n vier miljoen te pinnen en rij daarna weer naar huis.

Thuis aangekomen kom ik oma weer tegen wanneer ik aan de eettafel mijn boterhammetje met pasta zit te eten. We praten wat over de komende dagen en een beetje over mijn onderzoek als opa thuiskomt. We maken kennis en ook hij schuift aan. Ik vind het erg bijzonder dat ze zo goed Engels kunnen, want dat verwachtte ik hier eigenlijk niet van oudere mensen. Opa kent nog wel een priester en na Nyepi wil hij me wel aan hem voorstellen ivm mijn onderzoek! Ik merk dat hij erg intelligent is dus met hem kan ik vast ook goed praten over mijn onderzoek. De rest van de middag besteed ik aan het typen van de aantekeningen voor mijn onderzoek, het uitzoeken van foto's voor op facebook en werk ik eindelijk mijn blogs bij.
 

8 maart - Ogoh-Ogoh's

's Ochtends was Suzanne weer aan het werk en ben ik naar het strand gefietst. Je kunt en mag hier fietsen op de By Pass, de 'grote' weg. Ze rijden max 80 denk ik. Hier is dat de snelweg en in NL dus de normale snelheid meestal. Stel je je even voor: ten eerste moet je links rijden, dus alle bochten, kruisingen en rotondes zijn in spiegelbeeld. Rechts van je sjezen scooters en auto's je voorbij. En hier moet je dan eigenlijk vanuit links naar rechts invoegen om daarna rechtsaf te kunnen slaan. Er zijn wel stoplichten, dat dan weer wel. Maar dat invoegen vind ik hier helemaal niks op m'n fietsje. Dus wat doe ik? Ik fiets wel op de bypass en stop ook bij het stoplicht. Alleen rij ik de stoep op en loop ik via het zebrapad! Er is een groen licht wanneer je kunt lopen, dus dat is niet zo moeilijk. Maar omdat degene die naar links moeten gewoon door mogen rijden, moet je die niet vergeten! En aan de andere kant van de weg staat geen stoplicht dus moet je maar hopen dat het goed gaat! Op deze manier kom ik dan wel weer aan de verkeerde kant van de weg uit dus moet ik een stuk lopen met de fiets over de stoep, maar dat nog liever dan invoegen en meerijden met de snel rijdende massa! Op het strand was het erg rustig, niet veel locals maar ook weinig toeristen. Hoe dit komt weet ik niet, maar Suzanne zei dat in haar hotel veel mensen deze week weg gaan. Dus dat zou kunnen. Het nadeel is dat de locals nu dus minder kunnen verdienen waardoor ze nog nét wat opdringeriger zijn en vragen of je alsjeblieft iets wilt kopen, als is het maar wat kleins, voor 'good luck'. Maar shoppen was vandaag niet mijn missie. Ik moest onderzoek doen! Omdat er geen toeristen waren hadden de locals weinig te doen, waardoor ik ze makkelijker kon aanspreken en even met ze kon praten. Mijn vraag van vandaag was: Waarom offeren mensen aan de zee. Gelukkig kreeg ik hier veel dezelfde antwoorden op. Samengevat: om de zee rustig te houden wanneer je bv zwemt of langs het strand loopt; bescherming, offeren aan de god van de zee: Vishnu. Als je dat niet zou doen dan maak je hem kwaad en zou hij de zee onrustig kunnen maken; tsunami. De andere twee belangrijkste goden zijn Brahma, de god van het vuur en Shiva, de god van de wind. Alle drie vormen ze een eenheid en aan alle drie moet je dus offeren om ze tevreden te houden. Ook is het voor 'good luck'. Ik heb meerdere vrouwen aangesproken en allemaal zeiden ze iets in deze richting. Dat is nu dus redelijk duidelijk!

Hierna ben ik weer terug naar huis gefietst. Suzanne mocht al eerder stoppen op haar werk om vanavond op tijd te kunnen zijn bij de Ogoh-Ogoh parade. Om 2u is ze dus al thuis. Later gaan we weer even langs de Hardy's. Omdat ik morgen dus de hele dag alleen ben en het huis niet uit mag, kan ik niet ergens gaan eten. Koken mag officieel ook niet (zie de reden bij morgen) dus ik hoop dat ik een salade kan kopen. Maar die is natuurlijk nergens te vinden. Ik eindig met wat fruit-yoghurtjes en tonijn dat ik op mijn brood kan doen. Meer kan ik er niet van maken! Toen zijn we doorgereden naar de plek waar de parade plaats zou vinden. Alle poppen stonden al opgesteld dus je kon er langs lopen en er foto's van maken. Vanavond zouden er dan kinderen mee rond lopen en er een soort dans/ verhaal/ showtje mee opvoeren. Dit zou om 6u beginnen (rekening houdend met 'Balinese tijd') en dus wilden we eerst ergens wat eten. Maar heel veel was gesloten! Waarschijnlijk al voor morgen of omdat men naar de optocht was. Uiteraard waren de dure en westerse restaurants wel gewoon open. Toch vonden we een plekje dat niet al te duur was en hebben we heerlijk genoten van een pizza. Toen zijn we terug gegaan naar de straat waar de parade langs zou komen.

Ogoh-Ogoh
Wat is dit nu precies? Ergens kun je het vergelijken met een carnavalsoptocht bij ons, omdat kinderen/jongeren weken bezig zijn met het maken van poppen. Hier zijn het monsterachtige figuren van een paar meter hoog. Zij staan symbool voor de 'Bhuta Kala', de demonen van Bali. Ze worden gemaakt van bamboe, piepschuim, ijzerdraad, plastic en papier-maché. Ze hebben veel details en zien er vaak wat eng uit (zie foto's). Met zonsondergang begint de parade en maken ze zoveel mogelijk lawaai met muziekinstrumenten en andere potten, bamboestengels en cimbalen om de boze geesten te verjagen. Deze poppen worden door het door gedragen en bij ieder kruispunt worden lopen ze in cirkels om de demonen te misleiden. Na de optocht gaat men richting het strand en steekt men de poppen in brand. Het is een soort oudejaarsavond want morgen is het Nieuwjaar. Dit is alleen wat anders dan bij ons.

Vergeet niet dat we in Bali zijn, dus tijden, plekken en alle bureaucratische dingen die we in NL goed hebben geregeld, zijn hier niet echt aanwezig. Er zitten dus veel mensen op de stoep te wachten op de parade, maar niemand weet eigenlijk wat we gaan zien, hoe laat en of ze uberhaupt wel langskomen. Typisch. Nu hebben wij de poppen al gezien, maar de parade is toch net weer wat leuker. Verschillende mensen aan wie we het vragen weten het ook niet, zelfs de lokale mensen niet. Na een tijdje geven we het op en lopen zelf maar richting de parade. Daarachter staat immers ook de scooter dus we moeten sowieso die kant op. Op de plek stond vanmiddag al een tribune, hekken en een podium. Nu staat er ook een groot scherm zodat je kunt zien wat er in het midden gebeurt. De parade is dus nog steeds bezig en één voor één gaan ze naar het midden, door het 'gangpad' om hun verhaal/dans uit te beelden. Twee keer breekt de pop van het onderstel af en het publiek wordt helemaal wild: gejoel, gelach en geklap. Ze vinden het fantastisch, maar denk niet dat het de bedoeling is van de makers. Volgens mij komt er straks ook een winnaar uit want op het podium zitten wat mensen die denk ik een jury vormen. Op de tribune zitten vooral toeristen. Je kon een kaartje kopen om daar te gaan zitten maar ik ben blij dat wij dat niet hebben gedaan omdat het dan heeeel lang zou duren, we hadden geen eten en de goedkoopste kaarten waren voor aan de buitenkant waardoor je nog steeds niet veel meer zag dan hier buiten de hekken. Na een tijdje hebben we het wel gezien en lopen door de massa richting de scooter en rijden naar huis. Gek dat het morgen doodstil hier zal zijn.

Erg interessant dus allemaal hier in deze cultuur! Wat hier dus op volgt is Nyepi, een dag van stilte.
 

9 maart - Nyepi

Dag van stilte. Dat is het vandaag. Het is het Balinese Hindoe 'Saka' Nieuwjaar. Het is tijd voor bezinning en je moet je onthouden voor 24u van verlichting, werk, verwennerij en reizen. Alle activiteiten op Bali worden gestaakt: geen verkeer, ook geen vliegtuigen of boten, niemand mag buiten op straat of het hotel komen en ook de tv doet het niet. Noodgevallen zijn natuurlijk uitgezonderd. Dit alles van 6u 's ochtends tot 6u de volgende dag. Lichten blijven uit (of in ieder geval gordijnen dicht), je mag niet koken (geen vuur) en je mag niet werken. Speciale politiemensen zullen wel rondlopen om te zorgen dat wie stiekem wel buiten komt een boete te geven. Ook dit heeft weer te maken met de geesten. De stilte is om eventuele boze geesten die na gisteren nog zijn overgebleven te laten denken dat er niets leeft op Bali waardoor ze niet op het eiland komen. De Hindoes mediteren vandaag, denken aan wat ze het afgelopen jaar hebben gedaan en hoe ze dit evt kunnen verbeteren. Men dringt tot in zichzelf en vast ook (ze mogen wel drinken). Dit is denk ik niet allemaal verplicht, maar het is de traditie dus ik denk dat velen dit wel doen. En de toeristen dan, zul je denken? Die mogen wel hun gebruikelijke activiteiten blijven doen, alleen mogen ze het hotel/resort niet verlaten. In de hotels wordt dus wel gewerkt en zal het enorm druk zijn bij de zwembaden daar.

Vanochtend vroeg is Suzanne al vertrokken naar het hotel. Vanaf 6u 's ochtends mag er niemand meer op straat dus moest ze al op tijd weg. De hele dag en komende nacht zal ik dus weer helemaal alleen zijn. Aan de ene kant is dit niet zo erg, want ik ben het al wel gewend en zo erg is het ook weer niet. Ik heb wat uitgeslapen (normaal ben ik voor 8u al wakker door de honden en het licht), uitgebreid gedoucht, ontbeten, aan mijn blogs gewerkt, aan de analyse gezeten en wat gelezen. Rustig dagje zo. Zouden ze in NL ook eens moeten invoeren.

Vandaag hoor ik dus alleen maar dieren. De straathonden hebben 'stil zijn' duidelijk niet begrepen. Nu zit ik hier sowieso niet in het centrum, dus echt druk is het hier sowieso al niet, maar scooters hoor je vaak wel maar nu dus niet. Vannacht zal er ook een zonsverduistering te zien zijn, maar waarschijnlijk mis ik dit toch omdat ik niet weet waar de maan hier staat (nog niet gezien) en ik ben waarschijnlijk toch te laat, mezelf kennende haha.

Al terugkomend op wat ik zei over de zonsverduisering.. ik had gelijk. Inmiddels heb ik vernomen dat het dus afgelopen nacht was en niet komende nacht. Verwarrend ook als ze zeggen dat het met Nyepi is, want ja, is dat de nacht voorafgaand of de volgende. Heb het dus gemist. Maar ik ben net even naar buiten geweest en het is echt pikdonker. Ik heb dan wel een lamp aan in mijn kamer anders dan zie ik niks, maar buiten zie je niet veel. En man, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien! Dat komt deels doordat er geen licht aan is en dus de lucht helemaal donker blijft. Ik weet niet precies of ik de melkweg zie, maar het lijkt er wel op. Zo. Veel. Sterren. Wat machtig mooi. Voordat ik ga slapen ga ik nog een keertje kijken!

Geschreven door Robinopreis