Donderdag, dag 2

Vannacht dus al om 3u wakker geworden. Ik leek wel klaarwakker. Zal de jetlag wel geweest zijn. Toen dus m'n eerste blog geschreven en om 6u weer gaan slapen. Daarna werd ik pas weer om half 10 wakker! Wat een ritme... Ik voelde me prima, dus wilde rond 11u op pad. Op mijn terrasje kreeg ik een ontbijtje: vers fruit (meloen, watermeloen en ananas) en een soort bananen broodje: warme banaan met daar omheen wat deeg-toast-igs. Best lekker, hoewel ik niet zo van banaan hou. Om 11u ben ik inderdaad kunnen vertrekken. Alleen waarheen? Ik had niet echt een doel, behalve de buurt een beetje verkennen. Ik liep een eind door de hoofdstraat en zal al van alles om me heen gebeuren: druk verkeer met veel scooters en auto's. Toeristen en lokale mensen. Veel winkeltjes en plekken om te eten.

Het plan was om alleen maar op deze weg te blijven, ter verkenning en om niet te verdwalen. Maar de avonturier in mij zag een weg omhoog lopen in de richting waar ik vandaan kwam, dus zou ik uiteindelijk, links aanhoudend, wel weer op de hoofdstraat uitkomen. Echter werkt dit alleen als deze avonturier wat meer richtingsgevoel heeft. Of uberhaupt een richtingsgevoel. Dus ik verdwaald. Geen idee waar ik was en net als Roodkapje van het rechte pad af gegaan. Vragen waar ik was wilde ik niet: dat was niet stoer en de kans was groot dat de snelste weg omdraaien was. En dat wilde ik niet. Ik ging op avontuur! Ik was al eenmaal zo ver dat ik het ook te ver vond om nog om te draaien (wat ik waarschijnlijk wel beter had kunnen doen wanneer ik wist hoe ver het nog was).

Gelukkig had ik een mooie omgeving, dus dat mocht de pret niet drukken. Ik was haast de enige toerist daar, wat me een dubbel gevoel gaf: nog niet veel geziene plekken zien, maar ook weg van de bewoonde toeristendrukte. Desalniettemin sloeg ik ieder aanbod voor een lift met taxi of motor af. Stoer liep ik door. Te verbranden, dat dan weer wel. Want voor 'zo'n klein stukje' hoefde ik me echt niet in te smeren. Naief als ik ben. Onderweg was het dan wel erg mooi op sommige plekken. Heel soms een cactus, veel palmbomen en een aantal rijstvelden. Nog niet die hele mooie getrapte van Google image, maar het is een begin!

De vrouw van de homestay had me haar kaartje gegeven, met daarop een klein plattegrondje met zo'n 6 straten en het adres. Genoeg om te weten dat ik de hoofdstraat moest vinden om thuis te komen. Dus daar, in de middle of nowhere, vroeg ik aan vrouwen in kleine winkeltjes uiteindelijk toch maar waar die straat was. Steeds kreeg ik te horen: it is far away! You need transport? Nee, dat wilde ik niet, ik wilde alleen maar weten welke kant ik uit moest. Gelukkig had ik een fles water bij me, die al lang op had moeten zijn, maar ik ben niet zo'n drinker, thuis ook al niet (sorry mama). Daarom hield ik 'm in een plastic tas in m'n hand, zodat ik niet vergat te drinken.

Uiteindelijk, na 2,5u lopen kwam ik uit op de hoofdweg. Alleen wist ik nog niet op welk stuk. Dus ik weer vragen. Omdat ik dacht er al bijna te zijn, ging ik een supermarktje binnen. Wat was het daar heerlijk koel! Het zweet liep in alle holtes die je maar bedenken kan en ik merkte dat ik eigenlijk wel eens iets moest gaan eten. In de supermarkt heb ik een fles cola gekocht, voor de suiker, en wat chips, voor zout. En ook nog shampoo en douchegel. En een klein ijsje in een bakje. Buiten merkte ik dat er geen lepeltje bij zat, dus dat was wat lastig eten/likken/drinken.

Na lange tijd herkende ik de vliegerwinkel op de hoek van de straat waar ik moest zijn en ik zuchtte. Aangezien ik na m'n ontbijt, een reep peperkoek en wat likjes ijs verder niets op had, besloot ik eerst wat te eten en te rusten na een (eigenlijk niet geplande) wandeling van drie uur. Toen ik ging zitten merkte ik weer hoe bezweet ik was. Ik bestelde een club sandwich en een mango smoothie (vitamientjes he!). In zulke warmte vind ik het ook lastig om goed te eten (weer sorry mam), maar ik heb toch de helft van mijn sandwich op en bijna heel m'n smoothie. Maar ik wilde vooral douchen en op bed rusten. Dus sjokte ik nog een paar honderd meter de weg naar boven op, met m'n boodschappen, die maar leek te duren. Eindelijk was ik er, maar ik was te moe om een gat in de lucht te springen.

Bij m'n kamer aangekomen trok ik gelijk m'n kleren uit en sprong onder een lauwe douche. Heerlijk. Daarna m'n verbrandde nek, gezicht en armen maar ingesmeerd met aftersun en op bed gaan liggen. Volgens mij sliep ik meteen en werd 2u later weer wakker. Ik heb weer plaatsgenomen op mijn terrasje en wat met de eigenaresse gekletst. Heb meteen verteld dat ik een school project doe over heilig water. Haar man kan me evt wel nar de tempel brengen, omdat die toch redelijk ver is. 10 februari is er schijnbaar een grote ceremonie, waarbij iedereen offers gaat brengen aan de tempel. Waarom precies weet ik niet, maar het was iets met een bamboe boom. Ik ga zeker kijken!

's Avonds weer een avontuur meegemaakt. Het werd om 19u al wat donker, dus had ik het licht op mijn terras aangezet om nog te kunnen lezen. Daar kwamen alleen ontzettend veel motten/ hele grote vliegen op af! De eigenaar zei dat ik m'n licht beter uit kon zetten, maar dan zag ik niet veel meer. Naar binnen dus. Alleen kwamen er een aantal mee naar binnen! Dus wij ook naar binnen, deur op een kier, het licht binnen uit en buiten aan, om ze daar heen te lokken. Steeds bleef er eentje achter, maar uiteindelijk zijn ze toch allemaal buiten gezet (niet door mij uiteraard). Paniek over zou je zeggen. Niet dus. Want een paar minuten later zag ik een gekko m'n kamer in kruipen vanuit de badkamer! Ik weet dat ze niets doen, maar ik word er heel onrustig van als ze zo snel rondkruipen binnen in mijn kamer. Ik durfde zelfs niet meer naar de wc zonder een grondige inspectie van alle muren, plafond en kieren. Toch verdween hij gelukkig weer uit het zich en kon ik rustig mijn avondeten eten (noodles) en een film kijken. Op het midden van m'n bed, dat wel.

Slapen deed wat zeer vanwege m'n armen en nek, maar het ging. 's Nachts wel weer wakker om een uur of 3, een paar uur wakker geweest en voor het licht werd weer in slaap gevallen tot een uur of 10. Ik hop niet dat dit m'n ritme blijft...

Geschreven door Robinopreis