Het is nog pikkedonker als ik wakker wordt. Geen idee hoe laat, maar als ik moest gokken zeg ik een uur of drie. Ik heb het koud in mijn slaapzak. Ik had vannacht de rits van de buitentent open gelaten zodat ik de zon tussen de bomen onder kon zien gaan terwijl ik nog lag te lezen. Ik lag er al rond negenen in en ben niet veel later in slaap gevallen. Ik trek een shirt met lange mouwen over mijn T-shirt en rits de buitentent dicht. Tegen de tijd dat ik echt wakker wordt is de zon al op en hoor ik in de verte een hond die enthousiast blaffend door het water rent. Als ik mijn telefoon opstart en het weer voor vandaag bekijk zie ik dat het hier 10 graden moet zijn. Het voelt een stuk kouder aan hier bij het water. Tijd om op te breken en in beweging te komen.

Ik heb behalve een paar appels en water geen ontbijt meer. Alles is gisterenavond met smaak opgegeten. Ik kijk of er iets in de buurt is via Google maps. Er blijkt een supermarkt op 8,7 km afstand te zijn. Dat is het nadeel van wild camperen, er is geen camping winkel waar je verse broodjes haalt. De dichtstbijzijnde supermarkt opent pas om 9:30uur.... en het is nu 7 uur. Hmmmm, dat gaat hem niet worden. Ik besluit gewoon maar te gaan fietsen en eet onderweg twee appels. Na zo'n 35 km kom ik in een dorp langs een supermarkt die net open is. Mooi! Ik koop van alles waar ik zin in heb en plaats me daarna op de picknicktafel op een veldje naast de supermarkt. Ik verorber een halve liter Griekse yoghurt, twee muesli bollen met kaas en een boterham met pindakaas. Zo, ik kan weer even verder. Nu alleen nog een verse cappuccino vinden.

Ik ben grotendeels van de dag aangewezen op de hoofdweg. Helaas. Er wordt hier op veel plaatsen ijverig gewerkt aan fietspaden, maar naast wat losse delen die af zijn is het nog werk in uitvoering. Ook hebben de Zweden nog iets niet helemaal begrepen om het voor fietstoerisme aantrekkelijk te maken. Er staan bij de fietspaden in veel gemeenten geen bewegwijzering. Dat wil zeggen: er zijn fietspaden, maar als vreemdeling heb je geen idee waar die naar toe leiden. Je moet steeds de grote autoweg borden lezen om een idee te hebben of je wel de goede richting hebt. Of je houdt de windrichting goed in de gaten..... Maar vandaag startte de dag bijna windstil, dus dat was lastig geweest. Daarnaast wordt je als fietser makkelijk de stad ingeleid, maar eruit komen is telkens een kriem. Menigmaal raak ik de juiste weg kwijt en moet ik mijn weg terugvinden naar het punt waar ik nog zeker wist dat ik goed ging. Iedereen die ik hier aanspreek wijst me in het Engels de correcte route, dus het komt uiteindelijk allemaal weer goed. Maar onhandig is het wel. Nog iets anders is dat bij monumenten of andere bezienswaardigheden er alleen maar in het Zweeds uitleg op de borden staan. Erg jammer eerlijk gezegd. Soms ben je nieuwsgierig en wil je niet alle tekst in Google vertalen kloppen.

Ik kom in Örebro terecht in een bruisende binnenstad. Prachtig is het er. Blijkbaar val ik ook midden in een kunstmanifestatie. Overal zijn kunstwerken te zien op openbare plaatsen. Ook bekende bezienswaardigheden zijn veranderd. Zo steken er uit het slot midden in de stad enorme groene opblaasbare tentakels uit de ramen. Alsof er een reuze inktvis in het kasteel huist. Een roze tank die verwijst naar de Praagse lente. Ik kijk wat rond voordat ik de laatste etappe van de dag begin.

Halverwege de middag bel ik John. Ik ben nu op zo'n 95 kilometer van hun huis dus verwacht er morgenmiddag aan te komen. Ik fiets nog wat kilometers door, zodat ik morgen een heel rustig fietsdagje heb. Om vast wat af te kicken.
Ik strand net onder Köping op een camping aan het water.
Straks een hete douche, wat eten en een boek lezen in de laatste avondzon. Simpel genieten.

Geschreven door JorisRuhe