Dag 32

Ik hou mijn eerste pauze vlak voor Noia. Ik heb net een prachtige route langs de baai gefietst waar ik vannacht geslapen heb. Eigenlijk om de baai heen. Met opkomende zon. Ik moest mijn best doen om niet constant mijn blik op het water en de bergen te houden. Ook nog op het verkeer letten. Zo vroeg met dit licht is het extra genieten vind ik.
Ik zie mensen met de hand en gebruikmakend van schepnetten op schelpdieren vissen. Tot aan hun middel in het water. Kleine bootjes varen massaal uit. Ook voor hen is de dag begonnen.

Als ik een leuke bar zie stop ik. Het blijkt tevens een wijnhuis. De hond komt hard blaffende naar mij toe als ik afstap. Twee mannen en een vrouw komen naar buiten. Kijken waar de commotie om is. Zodra ze mij zien schieten ze in de lach. De hond schrikt van de fiets zegt de jonge man. Ik denk dat dit ouders en zoon zijn aan de gezichten te zien. De hond houdt gepaste afstand maar blaft nog wel af en toe. Als ik wat toenadering tot de hond zoek schiet hij snel achter een hek. Stopt met blaffen. De drie verontschuldigen zich voor de hond maar ik zeg dat het niet erg is. Hij blaft maar kwispelt erbij. Laat geen tanden zien. Het is een hoop geblaf maar weinig wol.
Binnen is het ongewoon knus en smaalvol ingericht in vergelijking met de meeste Spaanse cafés of barren. Grote wijnvaten staan op hun zij. Als statafels. Een mooie oude bar. Veel oude flessen en prenten. Het ademt iets historisch uit met gevoel voor sfeer. Op de bar liggen veel kranten. Ik zie dat Rafael van der Vaart hier in Spanje een contract getekend heeft bij de koninklijke Betis Sevilla. Verder hoop onduidelijk voor mij. Ook begrijp ik uit een spotprent dat het getwitter van een politica haar opbreekt. Hillery Clinton? Geen hoogdravend nieuws dus maar dat kan ook aan de krant liggen.
Ik krijg koffie. En een goeie ook. Het is hier de gewoonte dat je daar standaard wat lekkers bij krijgt. Iets zoets. Vandaag een plakje natte cake van oma. Wel lekker fris overigens. Veel citroen in verwerkt. Ik krijg er ook een schaaltje kersen bij. De jonge man die de koffie heeft gemaakt spreekt goed Engels en vraagt waar ik vandaan kom. Nederland. Op de fiets helemaal? Ja. Langs de kust. Dat is een hele lange omweg grapt hij. Zeker hier met deze baaien. Inderdaad, maar het is hier dan ook erg mooi. Dat vind hij duidelijk ook. We stellen onszelf aan elkaar voor. Hij heet Anthonio.
Ik zeg hem dat ik het een mooi wijnhuis/bar vind. Anders dan ik ken hier in Spanje. Op de goede koffie en kwetterende tv na dan. Hij vertelt dat zijn grootvader met de wijngaard begonnen is. Later de bar erbij omdat er hier veel verkeer komt. Kruispunt naar o.a. Santiago. De wijn hier is erg goed vertelt hij. Ik geloof hem op zijn woord. Helaas wat te vroeg voor mij om een glas te proberen. Koffietijd. Bovendien wordt het fietsen dan niks meer vandaag. De kersen smaken ook er lekker trouwens zeg ik. Hij verteld dat deze ook uit Galicië komen. Je zult onderweg nog veel kraampjes tegenkomen. Ze verkopen ze nu overal.
Ik reken €2.40 af voor 2 koffie met oma's cake en een schaaltje kersen op één van de mooiste plekjes waar ik tot nog toe geweest ben.

Ik fiets de verschillende baaien van dit stukje Galicië in en uit. Ze zijn prachtig. Stuk voor stuk. De temperatuur is nu rond de 30 graden maar een koele wind maakt het aangenaam fietsen.
Uiteraard koop ik onderweg een pond kersen die ik al fietsend oppeuzel.
Ik eindig boven Vigo waar ik vanuit Cangas morgen de oversteek naartoe ga maken. Bij het lokale VVV al een lijstje gevraagd met de vertrektijd van het veer.
Ik neem net als gisteren een duik in de koude oceaan. Heerlijk om de warme dag en het fietszweet van mee af te spoelen.
Gisteren heerlijk sint Jacobsschelpen zitten eten en een gerecht van lokale kokkels. Dit stukje Spanje heeft een hele bijzondere indruk op mij gemaakt. Verrassend anders dan het ruige van de Noordkust. Beide zijn mooi om een andere reden.

Geschreven door JorisRuhe