Dag 35

Ik zit na te dampen in Santiago de Cacem. Het is half elf en de 35 graden zijn hier al gepasseerd. Deze stad is ook een oude vestingstad en dus op hoogte gebouwd. De klim hier naar boven was mooi. Slingerend tussen de kurkeiken en parasoldennen. Rood-geel-bruine aarde. De warmte sloeg pas toe toen ik nauwelijks nog rijwind produceerde op het laatste stuk. Toen ik een batterij aan drinken stond te bestellen in de pastelaria stond ik lekkerlijk te lekken.
De koffie, jus d'orange (met ijsblokjes) en het koude water gaan erin als koek.

Ik fiets nu steeds meer voor mij herkenbaar gebied binnen. Het is het leuke van fietsen. De omgeving veranderd langzamer dan met de auto. Alsof je meer contact maakt met de omgeving. Neemt meer waar. Maar het kan ook aan mij liggen. Ik ben er nu zo bewust van.
Met het vliegtuig vind ik het helemaal een vreemde gewaarwording. Alsof je in een tijdcapsule stapt. Als je eruit komt ziet, ruikt en klinkt alles opeens anders. Het is voor mij nu in vijf weken stukje bij beetje veranderd. Dat is een leuke gewaarwording. Normandië of De Panne zijn opeens zo ver weg. Alsof het een andere reis was.

In het begin van de middag kom ik aan bij mijn ouders. Een fijn moment. Het is heerlijk om aan te komen. Te arriveren in koelte van het huis en in de warmte van de ouderlijke schoot.

Geschreven door JorisRuhe