Dag 10

Ik ben de dag goed begonnen. Allereerst had ik een heerlijke nacht gehad maar daarnaast heel rustig gestart. Lang zitten ontbijten. Nog wat gelezen en toen spullen pas gepakt. Had besloten maar eens heel bewust niet op de klok of mijn teller te letten vandaag. Kijken hoe dat bevalt. Ik begin qua fietsen ook goed. Vlak stuk met rugwindje. Ik zoef over de weg. Wat een verschil. Ik heb mijn kaart expres over mijn teller gelegd zodat ik niet zie wat mijn gemiddelde snelheid is of hoe laat het is. Vandaag dus niet.

Waar ik gisteren Route des Caps volgde wordt mij vandaag Route de la Baie aangeboden. Sla ik niet af. Weer een mooie route langs mooi stukje Normandische kust.

Vandaag is het 2e Pinksterdag en dat is hier blijkbaar nationale Haal-je-oude-racefiets-van-stal-en-rij-een-stukje-dag. Veel oude stalen fietsen (Peugeot, MBK, Raleigh) met mannen erop die dezelfde leeftijd hebben als hun fiets. Ja, ja, daar hoor ik inmiddels ook bijna bij, maar deze mannen zijn toch nog iets ouder en vooral wat compacter. De wintervoorraad zit nog lekker rond hun middel zal ik maar zeggen. Helmpje wordt nonchalant achterop het hoofd gedragen. Riempje lekker losjes onder de kin. Liefst met een klep-petje eronder. Riempjes voor de schoenen op de pedalen. Mooi om te zien. Ze zijn vooral druk aan het praten met elkaar. Hebben ook oog voor de omgeving. Heel anders dan dat gejakker op het rondje Ringvaart bij ons. Ik wordt ook uitgebreid begroet als ik passeer. Veel handen gaan omhoog vandaag. Deze heren begrijpen mijn afwijking wellicht wat beter.

Aan het einde van de ochtend wordt ik ingehaald door een man van mijn leeftijd. Snelle moderne fiets. Dito outfit. Hij houdt zijn pedalen stil en blijft naast me uitrollen. Hij doet wat alle wielrenners doen als ze elkaar op de fiets ontmoeten: even het materiaal checken. Heb ik immers ook al gedaan.... Hij herkent het merk niet en vraagt waar ik vandaan kom. Zo raken we aan de praat. Hij woont hier vlakbij en doet zijn vaste ronde van 50 km. Hij wijst tijdens het fietsen op de kaart om mij de mooie routes te wijzen. Volgens hem wordt het alleen maar mooier. Ik ben benieuwd. We wensen elkaar een goede reis en hij zet weer aan tijdens een flauw klimmetje.

Als ik aan het einde van de dag een camping vind zit er buiten de receptie een man naar de BBC te luisteren. Klinkt als een spannende wedstrijd maar ik kan niet horen welke sport. Hij blijkt de eigenaar. Ik begin in het Frans maar vermoed dat de man Engels is. Hij spreekt wel erg goed Frans voor een Engelsman. Dan vraagt hij in het Nederlands of ik Nederlander ben. Mijn accent verraad me. Hij is inderdaad Engels en luistert naar een cricket wedstrijd. Nederland doet het goed volgens hem. Vervolgens zegt hij lachend: wij leren jullie alle spelen en daarna verslaan jullie ons.... voetbal, rugby en nu ook cricket!

Het is een leuke camping. Heel telaxt. Naast me staan een jong Engels stel. Zij reizen 6 maanden fietsend door Europa. Ze bieden mij een wijntje aan. Ik sla dat niet af.
Inmiddels is de zon bijna onder, moet mijn tent nog opgezet worden en heb ik een rammelende maag van de honger. Waren lekkere glazen wijn uit een plastic campingmok en goed gezelschap. Het was een dag vol aanspraak.

Geschreven door JorisRuhe