Wind aan

Frankrijk, Pentrez-plage

Dag 14

Vandaag een is het knopje 'wind aan' weer gevonden. En flink ook. Staat pal west en is erg guur. Vol in het smuigeltje. Als ik koffiepauze hou krijg ik met mijn koude handen en dooie vingers met moeite het sleuteltje uit mijn fietsslot. Waar ik gisteren nog peentjes zweette in lange broek en mouwen heb ik het vandaag knap fris.
Koffie dus. Veel en warm graag. Ik ben er erg aan toe. Als je in Frankrijk in de ochtend koffie wilt drinken moet je het zoeken in de sigarenzaak/kiosk annex koffiebar. Een grappige combinatie die wij in het noorden niet kennen. Ik had in het begin moeite een plek te vinden om een koffiepauze te houden in een willekeurig dorpje. Aan zee is het duidelijk maar wat landinwaarts minder. Geen terrassen o.i.d. Op de gevel veel reclame voor de lotto/toto, tabakproducten en de roddelpers. De kranten staan in een rekje buiten. "Jacqueline slaat kind" kopt een veelkleurig gedrukte krant. Wie die Jacqueline is weet ik niet (wil ik ook helemaal niet weten...) maar als dat als wereldnieuws op de voorpagina staat weet je genoeg.
Pas als je goed door al deze reclame en uitdragerij heen kijkt zie je achterin een bar waar mensen koffiedrinkend staan te ouwehoeren of stil een krant lezen. Nu ik het weet geniet ik dagelijks van mijn café au lait grande. Vandaag een bar/kiosk in Ménéham. Het echtpaar achter de bar zijn duidelijk de gepensioneerde leeftijd gepasseerd. Hij schenkt mijn koffie. Stijf van de artrose komt het kopje rammelend veilig bij de bar aan. Hij ademt zwaar en hoest productief. Hij verontschuldigd zich. Ik vraag of hij ziek is. Hij glimlacht weemoedig en zij antwoord dat het hoort bij hem deze tijd van het jaar en aait haar man liefdevol over zijn arm. Op de achtergrond speelt de radio Franse chansons. Maakt het plaatje wel heel compleet.

Het is een dagje outderwets 'stumpfen'. In de loop van de dag trekt de wind nog verder aan en de donkere luchten maken hun dreiging van de ochtend waar. Ik trek m'n regenkleding aan. Lang niet aangehad. En zo ram ik verder tegen de wind in. Ik merk dat ik er vandaag even geen plezier aan beleef. Ligt aan mij. Ik merk dat ik boos tegen de wind in fiets. Ik fiets met gif in mijn lijf en kop. Ik mopper en als heuvelopwaarts een enorme windvlaag me bijna tot stilstand dwingt vloek ik hardop. Ik schrik van mezelf. Zo wil ik het niet doen deze reis. Ik besluit te pauzeren en even tot rust te komen.
Ik heb na de koffie uitgebreid boodschappen gedaan. Bij de boulangerie vers gebakken brood gehaald. Ik eet wat pannenkoeken, brood en tonijn. Als toetje gedroogde vijgen en bananen. Al etend bedenk ik me waarom ik deze reis begonnen ben. Ik wil hier niet boos op de pedalen staan. Dan maar een andere keer verder. Als ik ben uitgegeten is de mind-set weer de juiste. Ik kan er om lachen.

Ik nader Brest. Ook een grote stad met een brug. Ik ga dus weer goed opletten. Maar waar je als fietser in Le Havre nog vogelvrij was is het hier fietsroute-de-luxe. Zelfs keuze hoe je Brest wilt benaderen. Oost, west, via de haven.... U zegt het maar. Fluitend omzeil ik alle vooraf bedachte struikelblokken. Aparte fietsstrook door de hele stad heen. De brug die ik als fietser neem ligt parallel aan de brug van de snelweg. Een enorme kabelbrug. Ik maak een foto. Overal borden om te waarschuwen voor de 'vent laterale'. Zijwind dus. Ook niet voor niets. Ik moet met mijn fiets schuin hangen om niet naar de andere kant te worden geblazen. Ben ik even blij dat hier alleen langzaam verkeer over gaat. Naast een brommobiel, 2 joggers en een stel wandelaars is de brug ook stil en verlaten.
Maar na brug is het opeens over met de fijne bewegwijzering. Ik fiets enkele malen verkeerd of kom op hetzelfde punt weer uit. Uiteindelijk lukt het me via een omweg weer de juiste route te vinden. Maar ook in de plaatsen erna is het zoeken. Ik sta weer eens bij een dorpsplein op mijn kaart te kijken als er een wielrenner stopt en vraagt of ik verdwaald ben. 'Een beetje' antwoord ik. Ik herken hem. Hij kwam mij ongeveer anderhalf uur geleden tegemoet fietsen. Zwart ringbaardje en een zwart-witte Trek racefiets. We zwaaiden naar elkaar. Hij blijkt dezelfde kant op te moeten dus we rijden samen een stukje op. We kletsen wat over waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ga. Hij heet Dominique en woont vlak bij La Faou. Het is mijn geplande eindstation. Dan heb ik bijna 120 km gereden vandaag en is het mooi geweest. Zeker met zulk weer. Bij een klimmetje rijdt hij eenvoudig bij mij weg. Boven draait hij wachtend rondjes. Ik zeg dat het dalen geen probleem is maar het stijgen wel. Hij kijkt naar mijn fiets en vraagt of het dan geen elektrische fiets is.... Mais alors! zeg ik quasi beledigd. Hij kijkt nog een keer en vraagt of ik wel versnellingen heb. Ik zeg 14 stuks en wijs op mijn Rohloff naaf. Nu wil hij de fiets wel even voelen. Hij tilt de fiets inclusief bagage op en vraagt of ik daar de hele dag mee heuvel op en af fiets. Ik knik bevestigend. Voor de zekerheid vraagt hij of ik inderdaad vanuit Nederland kom fietsen. Ik krijg een respectvolle blik.
Samen rijden we zo'n 10 km heuvel op en af. Naar beneden ga ik harder. Naast het gewicht dat in mijn voordeel werkt heeft Dominique dunne profielloze bandjes. Met de regen daalt hij terecht behoedzaam af met 1 voet uit de pedalen en vlak aan de grond. Als ik achter hem rij krijg ik een enorme spray van zijn spatbordloze wielen in mijn gezicht. Ik hou wat afstand. Bij een rotonde nemen we uitgebreid afscheid. Hij wenst me 'bon courage' en ik bedank hem voor de escorte naar de juiste route. Het was fijn om weer eens gezelschap te hebben...

Als ik bij La Faou aankom rij ik een pittoresk stadje binnen. Het kan zo uit Asterisk en Obelisk komen.
Ik zie een bordje 'Aire de camping naturelle' staan. Klinkt bijna als een nudistencamping. Ik ben toe aan een warme douche en droge kleren dus als ik daarvoor in mijn blootje langs de receptie moet fietsen: ik doe het zo. Als ik bij het terrein aankom is het verlaten en stil. De receptie zit dicht. Oké denk ik, als er maar een warme douche is. Maar ook de toiletten en doucheruimtes zijn hermetisch gesloten. Ik zoek het 'office de tourisme' in La Fauo. Ook potdicht en het is 17 uur. Geen bordje met openingstijden. Ik vraag aan een oudere dame of er nog andere campings in de buurt zijn. Nee. Wat nu? Ik heb een app op mijn telefoon waar alle campings die aangesloten zijn bij ACSI op kaart staan. Werkt op GPS van mijn telefoon. De eerst volgende is zo'n 25 tot 30 km verderop. Dat betekent dus nog volle bak in de wind terwijl ik er eigenlijk een punt aan wilde draaien vandaag. Dat is even omschakelen. Ik ga eerst maar even wat eten en drinken. Intussen mezelf opladen.
Om er te komen krijg ik stijle klimmen voor mijn kiezen maar een geweldig uitzicht op een mooie gekromde brug. De regen en de wind maken dat ik op de brug behoedzaam moet sturen. Kan er echt niet afvallen maar ik wordt wel alle kanten opgeblazen.

Eenmaal op de camping is het inmiddels half 7. De receptie is dicht. Ik besluit dan maar zelf een plekje te zoeken. Ik zet mijn tent op en douche heerlijk weer gevoel in mijn vingers en tenen. Maak een uitgebreide maaltijd. Soep vooraf en hete thee ernaast. Trek 5 lagen kleren aan en zit te smikkelen in mijn stoeltje uit de wind. Wat smaakt dat goed na een lange dag.
Morgen zie ik wel of er iemand is bij wie ik deze illegale toegang kan legaliseren.

Geschreven door

Al 2 reacties bij dit reisverslag

'de eerste 2000 zitter er al op, je gaat lekker zo te lezen, leuk hoor.

Johan Neve 2015-05-29 22:48:57

Fijn land toch, hè? Ik zie al die kleine dorpswinkeltjes weer voor me, waar je als alle koopslagvelden dicht zijn, de heerlijkste dingen inslaat, allemaal gourmet, afgerekend bij zo'n trotse blozende bakkers-slagers-kruideniersvrouw met een zichtbare voorkeur voor volle melk en een moederlijk bewogen boezem. Ik ben weer helemaal terug. Hou vol!

Papaatje 2015-05-30 07:59:34
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.