Toen ik gisterenavond mijn tent in kroop was ik gelijk vertrokken. Ik had gedacht dat ik misschien toch wat zou waakslapen, maar niets is minder waar. Ik slaap diep. De eerste keer dat ik wakker wordt is omdat het zachtjes is gaan regenen. Ben ik even blij dat ik gisterenavond toch maar de buitentent erover getrokken heb! Ik twijfelde nog omdat het buiten slapen in alleen de binnentent ook wel iets heel speciaals is. Je kijkt door het muskietennet van het dak van de binnentent naar de sterrenhemel. Maar omdat er toch wat wolken kwamen binnen drijven die ik niet vertrouwde besloten de buitentent erover te spannen. De ritsen wel lekker open. Niemand die hier naar binnen kijkt tenslotte.
De tweede keer dat ik wakker word is tegen zeven uur. Heerlijk geslapen. Ik besluit dat ik eerst de boel hier opbreek en net zo achter laat als ik het heb aangetroffen en daarna een duik ga nemen in het meer aan de overzijde. De stenen voor de circel om het kampvuur leg ik allemaal terug waar ik ze gevonden heb. Alleen de asresten herinneren aan mijn verblijf hier. De motregen van vannacht maakt het overbodig om nog water over de as te gooien. Een paar handen natte aarde moet voldoende zijn.
Als de fiets is bepakt paddel ik het overwoekerde pad af naar de overzijde van de weg. De slagboom naar het zwemmeer is welliswaar nog dicht maar ik denk niet dat iemand er over gaat vallen dat ik hier een frisse duik neem. In de verte wordt de lucht steeds dreigender dus ik neem een snelle duik en hijs me daarna in fietskleding. De wind is fris en neemt snel in kracht toe. De voorbode van een bui. Ik doe voor het eerst deze reis meerdere lagen en een jas aan.
Ik heb nog niet ontbeten dus besluit dat ik beter hier mijn laatste brood op kan eten voor Ik echt weer op pad ga. Ik heb alleen nog wat bramenjam. Prima ontbijt hier aan het prachtige meer met een heus strand voor mijzelf alleen. Op dat moment komt er een Volvo stationwagon aanrijden en stopt bij de inrit. Hmmmm, zou ik dan toch iets illegaals doen nu? Is dit iemand die mij komt aanspreken dat ik hier nog niet mag zijn? Het zicht op de auto wordt belemmerd door bomen. Ik zie iemand uitstappen en mijn kant oplopen. Als de afstand kleiner wordt zie ik dat het een oudere vrouw is. Denk midden 70. Ze heeft een grote witte tas over haar schouder. Ze komt niet recht op mij af maar slalomt. Af en toe lijkt ze iets op te rapen. Dan zie ik dat ze een rode plastic tas vasthoudt waar ze datgene instopt wat ze opraapt. Ze ruimt het strand op bedenk ik mij nu. Als ze vlakbij is zeg ik haar gedag. Hej hej... Ze groet terug en begint in het Zweeds te praten. Ik zeg in het Engels dat ik helaas geen Zweeds spreek. Aaah, you're a foreigner! Ik beaam het. Zeg dat ik hier van het uitzicht geniet terwijl ik ontbijt. De vrouw oogt wat schichtig. Vriendelijk maar ook wat ongemakkelijk. Nerveuzig bijna. Kijkt me maar heel kort aan als ze tegen mij praat en kijkt dan snel weer naar het zand of het meer. Zij vertelt dat ze hier iedere ochtend vroeg komt zwemmen. Van mei t/m september. Vroeger toen ze nog werkte om half 6. Nu ze met pensioen wat later. Ze begint altijd met het opruimen van het gebied. Als bedankje naar de particuliere eigenaar. Ze ziet mijn verbazing en vertelt dat dit een zandwinning is geweest en daarom zulk smetteloos schoon water heeft. Alleen werd er door te veel mensen een zooitje gemaakt waarop de naburige rijke boer besloten heeft het gebied op te kopen en regels te stellen. Zodra mensen er een potje van maken blijft het meer enkele dagen dicht. Er is geïnvesteerd in het aanleggen van dit strand en een huisje met toiletten. Maar desondanks voelt de dame zich persoonlijk verantwoordelijk voor het netjes houden van het strand. Gisteren waren hier zo'n 150-200 mensen geweest zegt ze en er blijft dan toch altijd troep achter. Niet veel en ook niet altijd bewust, maar toch. Als het opstapelt in weken is het weer een puinhoop. Dan kijkt ze mij vreemd aan en zegt: buitenstaanders maken er vaak misbruik van. Ze vinden dat ze rechten hebben maar vergeten dat ze gast zijn. Ik begrijp haar hint en zeg dat ik hier een frisse duik heb genomen en echt geen troep zou durven achter laten. Ze vraagt of ik aan dit meer overnacht heb. Naar waarheid zeg ik nee. Maar wel in het wild een stukje terug. Ze zegt dat ik best een nacht hier had mogen slapen omdat ik in mijn eentje ben. Ik zeg haar dat het bord bij de entree mij gisteren juist tegen hield dat te doen. Dan kijkt ze me toch even recht aan en zegt: maar jij reist met de fiets, dan ben je een ander type mens. Dat had hier goed gepast. Ik knik en bedank haar voor het vertrouwen. We nemen afscheid en zij inspecteert nog het laatste stuk strand terwijl ik mijn broodje bramenjam op eet. Even later is ze haar dagelijkse baantjes aan het trekken.

Ik zit nog geen kilometer op de fiets of het gespetter begint. De wind trekt nog verder aan. Ik merk dat het niet mee valt, maar dat ik er niet veel om geef. Ik heb vandaag alle tijd en er gaat nog veel regen komen zie ik aan de gitzwarte lucht die vanuit het oosten als een rolwolk aan komt denderen. De wind fluit langs de bandjes van mijn fietshelm en de kabels van mijn remmen en versnellingen en dan gaat het echt regenen. Niet met grote druppels maar juist heel fijn. De wind maakt dat het bijna horizontaal in mijn gezicht waait. Ik merk dat de knop in mijn hoofd om is vergeleken met Denemarken. Het deert me eigenlijk niet. Ik accepteer het en kan er zelfs wel om glimlachen. Ik heb een goede regenjas aan en mijn voeten zijn warm. Alleen mijn vingers zijn wit en dood. Maar ja, dat is een familiekwaal van mijn moeders kant. Het is gewoon een kwestie van of afstappen en 'volslaan' d.m.v. middelpuntvliedende kracht of negeren. Ik kies voor het laatste.

Gisteren moest ik helaas het fijne spoorwegfietspad verlaten omdat ik anders teveel uit de richting zou gaan. Om de juiste koers te houden bleek ik alleen over een belangrijke doorgaande provinciale weg te kunnen. Zonder fietspad of parallelweg ernaast. Het is dan niet fijn fietsen. De gemiddelde Zweed is zeer correct met inhalen. Ze wachten geduldig achter je bij tegenliggers en ze passeren met ruime afstand aan over de andere weghelft, maar desondanks voel ik me misplaatst op zo'n weg. Beetje als op de route national in Frankrijk. Vooral als een vrachtwagen je inhaald. Het zijn hier ware 'road-trains' en je voelt je heel nietig en kwetsbaar op dat moment.
Ik probeer vandaag weer zo snel mogelijk op de afgelegen weggetjes te komen. En het lukt me gelukkig al snel. Maar het blijven open vlaktes waar ik fiets. Vol in de wind en regen. Geen greintje beschutting. Opeens is de wijdsheid van Zweden niet meer zo aantrekkelijk. Wat waait de wind onbarmhartig hard vandaag....
Tot mijn verrassing kom ik na twintig kilometer ploeteren op een echte fietsroute terecht die mij via Lidköping naar Mariestad brengt. Precies mijn doel. Wel via een grote boog (lees omweg), maar alles beter dan de doorgaande provinciale weg.
Leuk vind ik dit: met de kaart de richting houden, maar ter plaatse een passende fietsroute vinden. Betekent soms wel dat ik mis gok en niet ver uitkom van het punt waar ik een half uur eerder vertrokken was, maar vaker zijn het de juiste gokken en kom je op mooie gravelpaden en verlaten asfaltwegen terecht. Nu dus weer op een mooie fietsroute. En veel belangrijker: in de luwte in een bos. Eindelijk even geen wind. Wat fietst dat ontspannen!

Ik hou een late lunch na Lidköping. Aan een nog groter en mooier meer. De wind is nog sterk, maar de regen is gelukkig afgenomen. Het spettert nog wat na.
Als ik zit te genieten van het uitzicht en de heerlijke verse pistolets met kaas en tomaten, stopt er een vakantiefietser naast mij. Het is een vrouw van in de dertig schat ik in. Dik aangekleed en ze vraagt waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ga. We kletsen over haar en mijn reis. Ze komt uit Duitsland en heeft de pont vanuit Kiel genomen naar Gøteborg. Ze heeft mn. het westelijke deel van Zweden verkend en is nu op de terugweg. Ze zegt dat ze bijna geen reizende fietsers is tegen gekomen en daarom even kwam kletsen. Ze had gehoopt op meer contact maken op overnachtingsplaatsen of zoals nu op een mooi punt. Ze vinden Zweden mooi, maar iets te leeg en stil voor haar smaak. Ik zeg dat dat juist hetgeen is mij zo aantrekt tijdens mijn fietsreis. We zeggen gedag en ik geniet nog van mijn laatste broodje. Tegen de tijd dat ik weer opstap komen de eerste gaten in het wolkendek. Voor het eerst vandaag breekt de massieve lucht en kan ik zelfs mijn windjack uit doen. Alleen een thermohemd met lange mouwen en een wielershirt zijn genoeg om warm te blijven. Zowaar voelt het voor het eerst niet als herfst vandaag.

Mariestad blijkt via de fietsroute toch nog 15 km verder dan ik op mijn wegenkaart had berekend. Iets te ver voor vandaag.
Dan zie ik opeens een bord met Sleep in, wc/douche en na Google vertalen blijkbaar hangmatten. Voor omgerekend iets meer dan €9,=. Dat kan ik wel gebruiken na een natte frisse dag: een douche en een warme slaapplaats.
Dus na een nachtje wild camperen nu een nachtje hangmatten. Ik ben benieuwd....

Geschreven door JorisRuhe