Dag 12

Vandaag een dagje met veel afwisselende ondergrond. Vanmorgen vond ik een fietsroute die langs de kust bleef meanderen. Leek me prima keuze. Het dalen en klimmen was gelijk pittig. Los daarvan was de ondergrond dan weer gatenkaas asfalt opgevuld met keien, dan weer zand en dan weer kiezelstenen. Op de stijle hellingen heeft het regenwater diepe geulen uitgeslepen. Ik moet flink sturen en slalommend de afdalingen doen. Tijdens sommige klimmen slaat mijn achterwiel bij het aanzetten door op deze losse ondergrond. Al na anderhalf uur voel ik mijn benen behoorlijk. Het is meer een mountainbike parcours dan een fietsroute. Ik besluit om toch maar weer de witte en gele D-wegen op te zoeken. Met mijn bagage is het bijna niet te doen dit pad. Bij de laatste klim moet ik zelfs naar mijn allereerste versnelling terugschakelen. Voor het eerst. Maar dan merk ik dat het tempo zo laag ligt dat de tassen aan mijn voorwiel en de zware bagage achterop mij instabiel maken. Ik stap af. Denk de fiets lopend naar boven te duwen. Maar dat blijkt nog zwaarder dan fietsend. Dan maar weer terug op de fiets. Even wat drinken en weer opnieuw beginnen. Bovenaan kijk ik om en zie een driehoekig bordje staan met een rode rand. Daarin staat 18%.... Oké. Dat verklaard een hoop. Vreemde fietsroute achteraf gezien. Wel mooi, maar stel mij hier geen 65 plussers voor die fijn een stukje gaan fietsen.

Ik zoek mijn eigen route wel denk ik heel bijdehand. Maar voor ik het weet is de weg van asfalt naar stenen naar tractorsporen gegaan. Ik blijk uiteindelijk op een onverhard ruiterpad te belanden. Ik zie veel hoefafdrukken en paardemest. Beetje trail fietsen dan maar. Het leidt me door een dichtbegroeid dal. Naast mij een snelstromend beekje. Bijna sprookjesachtig. Hoge varens waar je in kan verdwijnen. De klimmen zijn hier gelukkig niet zo bar, maar ik heb geen idee waar dit naar toe gaat. Plots sta ik onder een indrukwekkend hoge brug. Prachtig gezicht. Ik hobbel verder en kom uiteindelijk bij een manege uit met een prachtige asfaltweg erbij. De aanwezigen kijken wel wat vreemd als ik uit het bos naar boven kom fietsen. Enkele honden rennen blaffende met me mee. Als ik stop om ze aandacht te geven stuiven ze geschrokken weg.
Ik blijk goed gekozen te hebben en kom op de weg uit die ik zocht.

Ik lunch op een kademuur aan zee in Binic. De drooggevallen zeebodem staat te dampen. Het is een prachtig beeld. Het is 1 uur in de middag en alle mist is weg. De zon brandt nu flink.
Ik had het juist wat betreft de weersvoorspelling. Het is een warme dag vandaag. Ook niet zoveel wind.
Ik draag al de hele ochtend een lange broek en thermohemd met lange mouwen. Goed voor de zonneallergie maar ik zweet peentjes met deze kleding. Ik vermoed dat ik er vanavond een pittig bouillonnetje van kan trekken.

Hoe dieper ik Bretagne in reis, hoe vreemder de plaatsnamen. Bijna onuitspreekbaar. Steeds vaker staat er onder het bord met de plaatsnaam eenzelfde bord met de plaatsnaam maar dan anders geschreven. Het plaatselijke dialect of taal neem ik aan. Net als bij ons in Friesland. Als ik me niet vergis was dit ooit het gebied waar de Kelten leefden, maar helemaal zeker ben ik niet van.

Het is hier in ieder geval wel artisjokken gebied zie ik. En oogsttijd. De laatste kilometers fiets ik achter een tractor die een enorme lading kistjes vol artisjokken vervoerd. Lekker uit de wind in zijn kielzog zweef ik voor mijn gevoel op mijn einddoel voor de dag af. Ik zie alleen dat het laatste rij kistjes niet zo stevig staat. Bij iedere hobbel kantelen de bovenste drie gevaarlijk naar achteren. Ze blijven wat schommelen maar vallen net niet. Ik hou wat afstand en de kratjes goed in de gaten. Ergens hoop ik dat ze erop blijven liggen omdat ik erachter fiets. Maar als ze dat toch gaan heb ik vanavond een feestmaal! De tractor slaat ruim voor mijn bestemming links af. Ik zal nooit weten of ze zijn blijven staan.

Het is een lange dag in het zadel geworden. Onbedoeld pittig met veel klimwerk. Ik krijg niet de kans om in een lekkere cadans te komen vandaag. Toch een goede dag. Ik heb er in ieder geval mooie plekken door ontdekt.
Ik heb mijn zinnen gezet op de Camping Des Dunes. Letterlijk in de laatste duinenrij aan zee gelegen. Prachtige plek om de dag te eindigen.

Geschreven door JorisRuhe