Woensdag 9 augustus

Vandaag gaan we dan echt starten met de fietstocht. Na een uitgebreid ontbijt waar Lars en ik ons verbazen over de wanstaltige en smakeloze inrichting van het kleine eetzaaltje, tuigen we de fietsen op. Het is nog een hele operatie. De fietsen staan in de gang evenals de spullen. Het hotel heeft een souterrain dus het entree ligt verhoogd. De fietsen til ik de trap af terwijl Lars de deur open houdt. De deur heeft een stevige kwengel, dus een tas ertegen aan helpt niet om hem open te houden. Buiten zetten we de fietsen op slot. Dan brengt de een de tassen in etappes naar buiten terwijl de ander en zijn voet tussen de deur zet en de fietsen en tassen op straat in het oog houdt. Als alles van de gang naar straat verhuisd is kunnen we gezamenlijk onze fietsen van de bagage voorzien.

Ik bedenk me dat ik de gps fietsroute wel in mijn telefoon en laptop heb geladen, maar niet op mijn fietsnavigatie heb gezet. Vergeten te doen. In de bus bedacht en daar mij voorgenomen dat in het hotel te doen. Maar door al het gedoe gisteren met de mislukte boeking helemaal vergeten. Maar ach, we hebben een kaart met beschrijving en de GPS op de telefoon. De kaart is beperkt maar heeft een zeeeeeeer uitgebreide routebeschrijving met tekst. In het Duits. In het drukke stadsverkeer merk ik dat het niet te doen is om die tekst te lezen, je weg met straatnamen al fietsend te lezen terwijl het verkeer om je heen raast. De beloofde bewegwijzering vanaf Hamburg Hauptbahnhoff ontbreekt. Iets waar het routeboekje ook voor waarschuwt.
Ik besluit mijn telefoon ter hand te nemen om me de drukte van de stad uit te loodsen. Ik volg de aanwijzingen. Het gekke ik dat mijn telefoon mij de ene keer terug stuurt en daarna toch weer de richting op die we nu fietsen. We stoppen meerdere malen om het stilstaand beter te beoordelen dan fietsend met de telefoon half in de hand. Het lijkt wel of hij de juiste windrichting niet kan vinden.
Na enkele kilometers weet ik het zeker. We gaan de stad inderdaad uit, maar richting het westen in plaats van naar het oosten. Right.... terug dan maar. En zo zwerven we het eerste uur in een rondje van stoplicht naar stoplicht door het oude centrum van Hamburg. We passeren delen van de haven, oude gerenoveerde pakhuizen en het industrieel ogende centraal station. Hamburg doet qua sfeer aan Rotterdam denken. De niet lullen maar poetsen mentaliteit. Stad van harde werkers. Qua architectuur lijkt het totaal niet op Rotterdam. Terwijl ik vermoed dat Hamburg in de 2e WO ook aardig platgebombardeerd is. Een havenstad aan de Elbe met een uitmonding aan zee, daar moet wel een belangrijk doelwit zijn geweest. De wederopbouw lijkt hier in oude stijl gedaan te zijn.

Als we de juiste route hebben gevonden zijn we de gekte van het stadsverkeer snel kwijt en worden we over dijkweggetjes en prachtige fietspaden naar het waterland achter Hamburg geleid. Inmiddels hebben we de routebordjes ook gevonden. Minuscuul van formaat maar ze hangen nu steeds op een vaste plek onder de plaatsnaamborden. Dat maakt het zoeken een stuk eenvoudiger. Op dit deel van het traject veel dijken en en populieren. En toch oogt het heel anders dan Nederland. De huizen, de inrichting van het landschap, het is duidelijk anders.
De zon schijnt volop en we genieten van het fietsen in deze stilte. Het contrast met een uur geleden in de stad kan haast niet groter zijn.

Halverwege de dag zoeken we een plek om te eten. Het wordt een keetje waar heel Duits Curryworst wordt verkocht. Uiteraard gaan we genieten van deze Duitse folklore! Het smaakt uitstekend na een paar uur fietsen. In de ernaast gelegen supermarkt kopen we eten en drinken voor de avond en de volgende ochtend. Je weet immers nooit waar je later op de dag strandt.

De route voert ons langs de Elbe. Deze slingert behoorlijk en we volgen braaf de rivier. Als we een plaspauze houden ontdekken we een klein stukje strand. Lars stelt voor om een duik te nemen. Ik aarzel. Wellicht omdat ik net lekker in de fietsmodus zit en geen zin heb in het omkleden. Maar ik laat me overhalen en dus staan we even later geschrokken van het veel koudere water dan we verwacht hadden, moed te verzamelen om ook de bovenste lichaamshelft in het water te laten zakken. En zoals altijd is het best te doen als je eenmaal wat langer onder gedompeld blijft. Lang houden we het niet vol, maar het is wel heerlijk om je weer zo fris te voelen.
De natte handdoek en zwembroeken doen we onder de snelbinders en laten we al verder fietsend drogen in de zon en de rijwind.

De ondergrond wisselt behoorlijk. Van asfalt, naar klinkers, dan hele stukken' kinderkopjes', die zo groot van formaat zijn dat het meer versteende waterhoofden genoemd zouden moeten worden. De weg bestaat dan weer uit gravel maar de laatste kilometers uit zand. We fietsen een prachtig beukenbos in. De Elbe ligt hier diep uitgesleten in het landschap met aan weerskanten stijlen hellingen. We moeten pittig klimmen in het bos en de randonneur van Lars mist duidelijk een bergverzet. Het wordt de laatste meters lopen naar de top van de klim. De weg gaat daarna afwisselend stijgend en dalend slingerend door het bos. Het is een spectaculaire maar ook spannende etappe. Dan weer met de tong op het stuur de heuvel op, dan weer remmend de slingerende afdaling in bukkend voor de soms laag hangende takken van de bomen of uitwijkend voor omhoog stekende boomwortels. We fietsen hoog. Diep onder ons ziet je af en toe door de bomen het water van de rivier in het zonlicht glinsteren.
Als we het bos verlaten komen we uit in Lauenburg. Een prachtig oud centrum waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan. De typische Duitse gevels met een combinatie van steen en houten skeletbouw.in bonte kleuren geschilderd. Scheef hangende houten luiken. De weg weer bestraat met de immense waterhoofden waar wij rammelend en stuiterend overheen proberen te fietsen. God, wat moeten de karrrenwielen hier vroeger een oorverdovend lawaai hebben gegeven.

Ik vraag bij de toeristen informatie of hier een camping is en die blijkt er te zijn. Eigenlijk meer een jachthaven met een grote parkeerplaats voor campers, met aan het water een grasveldje waar een tent kan worden opgezet. De jachthaven bevat prima douche en toiletruimtes. We zetten onze tenten op en genieten van de avond. Ik ben rozig van de hele dag buiten en het fietsen en duik vroeg in mijn slaapzak. Welterusten!

Geschreven door JorisRuhe