Het is rond 10 uur en ik zit aan de koffie met een chocolade croissant in Silkeborg. Ik heb alweer 45 kilometer achter me liggen na Kollemorten.
Ik had heerlijk geslapen vannacht in de trekkershut. Nadat ik in de gemeenschappelijke keuken een heerlijke pan spaghetti met tonijn en artisjokkdnharten had gemaakt, deze op mijn 'veranda' opgegeten terwijl ik toekeek hoe het dorpsdiner langzaam tot een einde liep. Ik had blijkbaar honger, want pas na drie borden was ik verzadigd. Tijdens het afwassen kwam er een kort gedrongen Deen in de keuken water drinken. Het zweet parelde over zijn hoog rode bolle gelaad. Zijn ogen leken klein door de forsheid van zijn gezicht. Hij was fors ondanks z'n beperkte lengte. Gespierd, maar met een goed vetrandje eraan zeg maar. Hij oogt vriendelijk en vrolijk. Hij heeft er duidelijk zin in en zegt iets onverstaanbaars voor mij in het Deens. Ik excuseer me en zeg in het Engels dat ik geen Deens spreek. Dan zegt hij in gebroken Engels dat het warm is vandaag. Ik beaam het. Ik vraag naar de hoe en wat van het dorpsfeest. Hij legt uit dat ze dit sinds een jaar of 30 doen: op donderdag eind juli een varken braden en het hele dorp is uitgenodigd. Ook mensen van andere omliggende plaatsen mogen aanschuiven. Iedereen betaald een klein bedrag. Het wordt door een groepje vrijwilligers uit het dorp in stand gehouden. Vanmorgen is er een varken van 90 kilo bij de slager gehaald en die is nu bijna op. 9 uur geleden begonnen met braden, dus 10 kilo per uur.... oké, ruim 150 monden worden ermee gevoed, maar toch. Langzaam garend op een braadspit boven een kolenvuur. Steeds wordt er een stukje af gesneden voor de liefhebber. Hij heeft een schort voor die strak gespannen om zijn ronde buik klemt. Ik zie nu dat hij zijn handen duidelijk regelmatig heeft afgeveegd. De vetstrepen glimmen op de zwarte stof. Na drie glazen water gaat hij verder. De laatste stukjes varken verdelen. Ik wens hem nog veel succes en vraag of hij zelf ook wel geproefd heeft. Hij lacht: jazeker! Ik ben niet voor niets al jaren de vrijwillige kok! En hij klopt met beide handen op zijn ronde buik. Als hij wegloopt kijk ik naar zijn korte stevige pootjes die uit een afzakkende sportbroek steken en een rood verbrande speknek. Ik krijg onwillekeurig de associatie met canibalisme...of zou dit het toppunt van recycling zijn....?

Vanmorgen ben ik vroeg gestart. Na de goede nachtrust zat ik voor 7 uur op de fiets. Heerlijk koel was het nog. De omgeving was met het strijklicht van de nog klimmende zon weer zo anders. Ik blijf maar foto's maken. Het klimmen en dalen is pittig. Gelukkig is de temperatuur nog behaaglijk. Drie korte hellingen van ruim 7% maken het niet makkelijk starten. Maar na een stijle afdaling kom ik bij een oude spoorlijn die omgetoverd is tot fietspad. Wat een luxe! Terwijl de omgeving steeds heuvelachtiger wordt blijft ik mild klimmen en dalen. Meer vals plat eigenlijk. Soms rijd ik op een hoge dijk terwijl de omgeving meters dieper ligt, dan weer in een uitgegraven geul terwijl aan weerszijde van het pad de aarde blijft klimmen. Het fietspad wordt omzoomd door hoge bomen waardoor ik heerlijk in de koelte kan blijven fietsen. Op deze manier maal ik de kilometers eenvoudig weg en merk ik dat de klimmetjes van vanmorgen verteerd worden. Ik kom via deze 'spoorlijn' ook in wat grotere plaatsen met meer mogelijkheden om koffie te drinken en boodschappen voor de lunch te doen. Al vroeg doe ik mijn boodschap zodat ik onderweg op een rustige plek kan lunchen.

Het spoorlijn- fietspad krijg ik vandaag meerdere malen. Zo ook de klimmetjes en snelle afdalingen die daarop volgen als afwisseling. Ook vandaag weer een warme dag waardoor ik halverwege de middag door mijn 4 liter heen ben. Na een lange warme klim zie ik een boerderij waar alle staldeuren open staan. Er staat ook een auto op het enorme terrein dus ik gok dat er iemand aanwezig is. Ik zoek naar de boer(in) maar, ondanks mijn 'hello' kijken alleen de koeien en kalveren mij nieuwsgierig aan. Dan zie ik een aanrecht met kraan naast de melktank. Ik vul mijn watervoorraad aan met koud water en drink mijn bidon leeg om nogmaals te vullen.
Als ik met gevulde flessen naar mijn geparkeerde fiets terugloop komt er net een kleine tractor met kuilvoer achter de grote stal vandaan. Ik zwaai en loop naar de bestuurder toe. Hij zet de motor uit en klimt uit zijn cabine. Ik zeg tegen hem dat ik niemand kon vinden om te vragen of ik water mocht tappen, dus ben ik maar zo brutaal geweest. Ik krijg een ferme hand op mij schouder, terwijl zijn andere hand een duim opsteekt. "It is oké'' zegt hij met een grote glimlach. Als ik opstap merk ik hoe geruststellend het voelt om weer voldoende water bij me te hebben.

Dit de derde dag boven de 30°C, maar doordat ik vroeg ben begonnen en toch regelmatig in bebost gebied fiets heb ik vandaag minder last van de temperatuur.
Na een kleine 135 km vind ik het mooi geweest voor vandaag. Ik vind de camping na navraag bij een tuinierende mevrouw. Het is een hele rustige plek. Ook hier staan trekkershutten, maar ik ga voor mijn tent vanavond. Inmiddels opgezet in de schaduw van een jonge esdoorn.

Geschreven door JorisRuhe