Dag 5

Ik heb voor mijn doen een gat in de dag geslapen. Ik was rond half 10 gaan slapen en werd tegen half 8 wakker. Blijkbaar had ik het nodig. Als ik in de spiegel kijk schrik ik van wat ik zie. Hele dikke oogleden. Rode ogen. Lijkt wel alsof ik gevochten heb maar dan zonder de blauwe verkleuring. Geen idee waarom. Misschien dat de harde wind mijn ogen geïrriteerd heeft. Ook na een opfrisbeurt met koud water staan mijn ogen nog op kiertjes. Gaat vast weer over.

Het weer is in positieve zin omgeslagen. Er zijn wat wolken maar het is vooral zonnig vandaag. De wind is niet weg maar in kracht iets geminderd. Die enorme windvlagen die mij lieten parkeren met de fiets zijn er niet meer. Gelukkig. Ik kan er nu doorheen trappen zonder de neiging te hebben achterom te kijken welke lollbroek er aan mijn bagagedrager hangt....

Al snel merk ik het ritme van deze streek. Op het hogere deel achter de krijtrotsen is het graanvelden dat de klok slaat. Daar voel ik de koude zeewind weer volop blazen. Af en toe een boeren dorp. Zodra ik een wat grotere badplaats nader duikt de weg stijl naar beneden. Ik klok op sommige stukken boven de 50 km per uur en dat is voor mij het moment om bij te remmen. Niet dat mijn fiets gaat zwabberen. Die ligt echt als een strijkijzer op de weg ondanks de zware lading. Ik heb de lekke band van gisteren en het bijna vallen nog vers in het geheugen staan. Ik wil niet met blote armen en benen met deze snelheid over het asfalt schuiven. Dat werkt als een rasp op een stuk kaas.... dan kan ik gelijk stoppen met deze reis. Te vaak in de zomer scooterrijders moeten behandelen die op weg naar het strand in zomerkleding onderuit zijn gegaan. Geen fraai gezicht. Ik rem afwisselend voor en achter. De velg wordt anders veel te heet en dat kan een klapband veroorzaken.
Zodra ik de badplaats door ben begint aan de andere kant de klim weer naar boven. Ik sleur mijn hele hebben en houwen weer naar boven om daar te merken dat de graanveld en en Westen wind mij weer vrolijk tegemoet wapperen. Zo gaat het ritme van deze dag in Normandië. De klimmen zijn pittig en de afdalingen spannend. Ik heb mijn eerste haarspeldbochten genomen vandaag. De uitzichten zijn spectaculair. Een mooi gebied waar het goed fietsen is. Het is mei dus nog nauwelijks toeristen. Heerlijk rustig. Ik heb een goed dagje vandaag en neem veel rustmomenten om te genieten. Na 110 km beloon ik mezelf met een overnachting op een camping hoog op de krijtrots. Ik zoek een plaatsje uit de wind in de zon en schenk mezelf een biertje in. Heb ik verdient vind ik.
La douce France is vandaag begonnen. ..

Geschreven door JorisRuhe