EERBETOON
Nederland, Nijmegen
De reden is mijn moeder.
Ik kwam 27 september 's avonds laat thuis en ging de ochtend daarna naar haar toe. Ze was zo opgelucht dat ik er weer was, niet alleen omdat ze gewoon bezorgd was om mij, maar ook omdat half november, wanneer ik eigenlijk thuis zou komen, nog zo ver weg was.
Want zij moest het tot die tijd vol zien te houden. En hoewel ze nog volop in het leven stond, boeken las, de kranten bijhield, van de levens van alle kinderen en kleinkinderen op de hoogte was en zelfs van alle zorgmedewerkers het wel en wee kende, dagelijks appcontact had met haar eigen broers en zussen en sinds ze niet meer een rondje kon lopen toch elke middag, weer of geen weer, buiten zat, was haar lichaam stukje bij beetje steeds pijnlijker geworden. Soms leek het alsof ze maar bleef praten om de pijn te verdoven. En in zekere zin was dat ook zo, want door alle afleiding en belangstelling voor iedereen om haar heen, werd de pijn eventjes een heel klein beetje verlicht.
Maar tien dagen nadat ik terug was gaf ze zelf ook aan dat het misschien goed was meer pijnbestrijding te accepteren. De dagen daarna haalde de pijn haar telkens weer in en was ze zo moe, zó moe van alles wat ze jarenlang verdragen had met een lijf dat eigenlijk op was, dat de dood de enige was die haar nog kon verlossen. Toen ze de dood uitnodigde om haar te komen halen, is hij uit zichzelf gekomen. En zo is ze twee dagen geleden temidden van haar zes kinderen gestorven.
Ik denk aan de kruisweg. Mijn moeder heeft haar eigen kruisweg afgelegd: zoals Jezus viel onder het kruis en weer opstond, zo leverde zij telkens iets in maar pakte dan toch de draad weer op: niet meer kunnen zwemmen, niet meer kunnen fietsen, niet meer in haar eigen huis kunnen wonen, niet meer buiten kunnen lopen met rollator, niet meer jezelf kunnen verzorgen: alles moest ze loslaten en toch bleef ze lief en opgewekt en troostte ze anderen, keek ze wat er nog wél was, sloot ze nieuwe vriendschappen en bleef ze nieuwsgierig naar het leven.
Zo'n moeder leeft nog heel lang door in ons en onze kinderen.
Deze pelgrimage is ten einde. Het had niet mooier kunnen lopen.
Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage
Al 21 reacties bij dit reisverslag
Hoi Hanneke, Op zoek naar mensen die mij voor zijn gegaan of onderweg waren naar Rome, kwam ik jouw blog tegen. Met groeiend respect hebben ik je gevolgd tot je beslissing in Montreux. Ik wens jou en je familie veel sterkte met het verlies van jullie moeder. P.S: en ja, ik heb veel opgestoken van jouw ervaringen, dankjewel daarvoor.
Vronie 2022-10-15 09:01:13
Lieve Hanneke, Zoals ik ook al eerder schreef ,alles heeft een reden. Jij moest ook eerder stoppen om bij je lieve ,zorgzame moeder te kunnen zijn om afscheid te nemen. Ik wens jullie allemaal sterkte in deze moeilijke tijd. Knuf Lilian x
Lilian 2022-10-15 09:11:53
Mooi xxx
Martin 2022-10-15 09:13:14
Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Wat een sterke vrouw zeg. En wat jammer dat jullie haar nu moeten missen. Maar wat zal je blij geweest zijn dat je thuis was en niet ver bij haar vandaan. Ik wens jullie allen veel,sterkte.
miekequilt 2022-10-15 09:15:03
Wat bijzonder hoe je schrijft over je moeder, Hanneke! Wat een kracht om zo in het leven te kunnen staan tot het laatst toe. Zo leeft zij door in jullie. En wat fijn dat je nu bij haar kunt zijn en voor haar een mooi afscheid kunt verzorgen.. Heel veel sterkte samen!
Henny 2022-10-15 09:43:26
Lieve Hanneke, Wat heb je dit eerbetoon weer mooi verwoord! Ik ben geroerd. En wat fijn dat je op tijd terug was om rustig afscheid te nemen van je moeder. Het is volbracht! Liefs, Marlies
Marlies 2022-10-15 10:14:30
Ja, zoals vaker in het leven; je beslissing om terug naar huis te gaan was 'a blessing in disguise'. Veel medeleven, ook van Yves, en veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Liefs, Rosemarijn
Rosemarijn Milo 2022-10-15 10:37:54
Lieve Hanneke, Nu weet ik waar jij die kracht vandaan haalt, die power heb je van je moeder! Wat ongelofelijk moeilijk moet het zijn om je mama niet meer te kunnen zien. Uit je verhaal proef ik dat de cirkel rond is en dat ze mocht gaan in liefde. Lieve Hanneke uit eigen ervaring weet ik dat je geliefden écht bij je blijven, je zult het zien.Maak ze door ze iedere dag bij je te houden onsterfelijk en ze zullen spontaan en onverwachts zich laten zien. Hoe dan ook ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Vertrouw, maar ach dat weet jij al lang! Genegen, Babette
Babette Degraeve 2022-10-15 11:07:09
Beste Hanneke, Gecondoleerd met je moeder, en wat fijn dat jullie er alle 6 bij waren toen ze overleed. Wat bijzonder dat dit je nu ook sterkt in de moedige beslissing om te stoppen met je pelgrimage. Het heeft zo moeten zijn. Mijn ouders hadden regelmatig contact met jouw ouders en ik ben ook regelmatig op de Professor Huijberstraat geweest. Je moeder was altijd betrokken, fris naturelle, sportief en bewonderenswaardig in het runnen van jullie gezin. Je lijkt op haar (uiterlijk meer op je vader). Sterkte en liefs, Willemijn Wissink
Willemijn Wissink 2022-10-15 11:18:59
Beste Hanneke, Heel fijn dat je bij haar was, het heeft zo moeten zijn. Gecondoleerd!
Arno 2022-10-15 11:44:18
Mooi omschreven!!
Marion 2022-10-15 11:50:32
Wat een spirituele boodschap. Toeval bestaat niet. Alles is met elkaar verbonden. Alles heeft een reden. Dank Hanneke
Hans 2022-10-15 12:53:55
Het moest dus zo zijn. Prachtig. Gecondoleerd.
Florence Van Rossum 2022-10-15 13:50:17
Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Mooi verwoord, heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd, ook voor jos en de kinderen. Liefs Clara en Henk van den Bosch
Clara en Henk van den Bosch 2022-10-15 13:53:57
Lieve Hanneke, gecondoleerd met het overlijden van je lieve, betrokken moeder! Doorgaan met wat nog wel kan tot het allerlaatste moment en dan in de wetenschap dat je kinderen allemaal in de buurt zijn, afscheid nemen van het leven. Daar kan je vrede mee hebben. Ik wens jullie veel sterkte met dit grote ver-lies. Hartelijke groet, Marijke
Marijke B-F 2022-10-15 13:54:25
Lieve Hanneke! Gecondoleerd met je bijzondere, sterke moeder! De appel valt inderdaad niet ver van de boom! Wellicht heeft het zo moeten gaan. Heel fijn dat je op tijd was om samen goed afscheid van haar te nemen! Heel veel sterkte voor jou en je gezin! Lieve groetjes van Ria
Ria R 2022-10-15 15:27:56
Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Fijn dat jullie erbij konden zijn.
Nuela 2022-10-15 15:41:30
Wat een verdrietig nieuws, gecondoleerd. Ontroerend hoe je je moeder beschrijft. Een afgrond leven, afscheid er van nemen in bijzijn van je kinderen dat is wel heel erg mooi.
Emie 2022-10-15 17:31:27
Alsof het zo moest zijn Hanneke, zoals zoveel dingen tijdens je tocht: ruim op tijd thuis om met je lieve moeder te praten en afscheid te nemen. Wat fijn voor haar én voor jou.
Berdine 2022-10-16 09:04:39
Lieve Hanneke, Mijn condoleances bij het overlijden van je moeder. Jij eert haar in je woorden, je daden, in je zijn. Vele kostbare herinneringen aan haar en jullie verbondenheid gewenst . Mijn medeleven ook voor je gezin, en de familie.
Hilde 2022-10-16 14:03:29
Lieve Hanneke, Wij condoleren je met het overlijden van je moeder. Wat fijn dat je op dat moment thuis was en dat ze te midden van haar 6 kinderen is overleden. Heel veel sterkte voor jullie allemaal. W hebben je blogs steeds gevolgd.
Piet en Petra Harthoorn 2022-10-18 18:35:46
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
