Nou, het goede nieuws is dat mijn tent niet in de fik gevlogen is. Ik kon er echt niets aan doen, maar wilde zojuist nog even thee zetten, en omdat het erg waait dacht ik: ik zet mijn kooktoestel even in de zeer ruime ruimte naast mijn binnentent. Daar is die ruimte ook op gemaakt. Mijn kooktoestelletje, dat laatst ook al kuren vertoonde, begon echter weer te lekken en de vlammen sloegen eruit. Ik heb voorzichtig de tent opengeritst en het toestelletje met vlammen en al voorzichtig verplaatst. Eind goed al goed, de vlammen doofden vanzelf. Daarna heb ik het een eindje van de tent af nog één keer geprobeerd, maar ook dit keer sloegen de vlammen eruit. Duidelijk: ik moet een nieuw brandertje kopen.

Nou komt het wel net heel goed uit dat ik in Épinal zit, dat de Decathlon op anderhalve kilometer van de camping zit en dat ik voor morgen sowieso al een rustdag gepland had.

Dat mag ook wel na de bijna 30 kilometer van vandaag, 29,81 om precies te zijn. Dat was niet helemaal de bedoeling en het was bij nader inzien, ook al is het lopen heel goed gegaan en voel ik me moe maar verder prima, toch niet helemaal de goede keuze. Het kwam doordat ik zag dat ik na Épinal de Moezel ga verlaten en weer flink wat bos en hoogtemeters ga krijgen. Het leek me daarom verstandig om in Épinal even bij de Office de tourisme na te gaan of ik dan de komende dagen genoeg plekken ga vinden waar ik water bij kan vullen en waar ik kan overnachten. En om dus een rustdag in te plannen om dat uit te zoeken en uit te rusten voordat ik aan de heuvels begin. De route van de GR zou met een grote boog vanuit Charmes in 38 kilometer langs de camping in Épinal komen, dat zou dus twee dagen zijn. De route langs het Moezelkanaal, die inmiddels vertrouwde fietsweg die ik de afgelopen dagen ook al deels volgde, was in 28 kilometer op dezelfde camping. Met een beetje doorlopen dus één dag.

Ik koos voor dat laatste en begon vanochtend om half 8 te lopen. Het was lekker fris weer en de weg vertrouwd maar nog niet vervelend. Ik nam me voor eerder extra langzaam dan extra snel te gaan om eventueel echt al die kilometers te kunnen maken vandaag. Er waren mooie stukken met aan weerszijden water. Ik kwam langs allerlei sluizen en soms stond het kanaal dan ineens een heel stuk droog, dan weer stond het water tot aan de rand gevuld. Ik geloof niet dat ik precies snap hoe dat werkt, althans, wat de gedachte daarachter is, maar dat gaat vast iemand me nog eens uitleggen.
Ik dronk zelfgezette koffie aan een mooi meertje aan de andere kant van het fietspad, kocht een brood bij de bakker aan de rand van een dorp, kreeg water bij een huis waar ik aanbelde, at, toen het inmiddels weer warm was, mijn brood met brie met een beetje verkruimeld bouillonblokje om mijn zout wat aan te vullen, en kon het niet laten om met T-shirt en al even aan de rand van dat kanaal in het water te gaan hangen om af te koelen, nadat ik al dagen water zie waar ik niet in mag. Laat ik nou net een kwartier daarna een meer tegenkomen dat wél toegankelijk is voor zwemmers!

Hoe dan ook, so far so good, daarna volgden gewoon nog heel veel teveel kilometers langs dat kanaal en later met een drukke weg er langs en daarna nog een niet leuk deel van de stad door, daar was weinig meer aan hoor. Dat ga ik niet meer zo doen, lang leve de GR die me gewoon een mooie weg had laten lopen.

Ik heb wel nog een dutje gedaan langs dat fietspad en toen ik overeind kwam vroeg een man bezorgd of het allemaal wel goed ging met me. Iedereen is zo aardig, toen hij hoorde wat ik aan het doen was zei hij (in het Frans uiteraard): wat fijn dat er gewoon nog mensen zijn die niet bang zijn en zoiets durven doen. Dat is trouwens wat ik verreweg het meeste hoor als reactie: "très courageux", terwijl, tja, ik ben eigenlijk gewoon aan het lopen hoor, het voelt niet als iets moedigs.

Om nog een extra rustpunt in te lassen, heb ik op een bankje bij een behoorlijk druk kruispunt mijn kant en klare pasta gekookt en opgegeten, dat was een beetje een gekke plek, maar zo had ik én nog een rustmoment én dan hoefde ik op de camping niks meer behalve mijn tent opzetten en douchen, want ik had het gevoel dat ik dan wel helemaal doodop zou zijn.

Nou ja, en toen wilde ik dus toch nog een kopje thee en was dat brandje wel een vreemd einde van deze vreemde dag. Vanochtend nog wel verder geborduurd met denken over mijn thema van gisteren, maar daar ben ik nu veel te moe voor. Morgen maar eens lekker uitslapen (eh, Miebet, dan bedoel ik eerder tot 8 of 9 uur dan tot 7 uur....) en dan de ochtend 2 kilometer de ene kant op voor het toeristenbureau, en 's middags de andere kant op voor de Decathlon, of andersom natuurlijk.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage